ChocoladebloG

Het Chocoa Festival 2019 is helaas weer voorbij. Zoals het fysiek onmogelijk is alles op dit festival bij te wonen is het samenvatten onbegonnen werk. De woorden pride and prejudice beschrijven het gevoel waarmee ik op dit festival terugkijk. De trots van de boeren, de chocolademakers, de machinebouwers, de vertegenwoordigers van collectieven, de handelaren of noem maar op, was bijna voelbaar. En om het even welke discussie ik ook bijwoonde of zelf voerde, de trots op het bereikte was de motor voor alle deelnemers. Er sprak veel hoop uit de kennis en kunde van al die specialisten, die stuk voor stuk aangaven dat verandering in de cacaoketen noodzakelijk is. Vaak werden daarbij de millannials als fakkeldragers gezien. Dat deze ophanden zijnde veranderingen botsen met de ingenomen standpunten die soms als religie beleden worden spreekt voor zich. Één van de vooroordelen die ter discussie stond tijdens Chocoa was Afrikaanse cacao en de kwaliteit ervan. Dit continent is zó groot da

Waarom besluit iemand chocoladerepen te maken? In Nederland ben ik nog geen chocolademaker tegengekomen die vol trots kon zeggen "ik ben de derde of vierde generatie chocolademaker in mijn familie". Vaak hebben makers wel een voorgeschiedenis in de levensmiddelenbranche als kok of patissier, maar geen familiaire predestinatie. In Frankrijk en Italië vind je ze wel, families die al meerdere generaties chocoladerepen maken. Dat aan vakmanschap en tradities ook nadelen kleven is bekend. Bij de goede merken echter staan "oude" kennis en de daarmee verbonden tradities vernieuwing niet in de weg. Hooguit een oubollige verpakking of rare vestigingsplaats verwijzen nog naar het verleden. Als een vreemd equivalent voor slechte tradities is bij nieuwe merken vaak een ideologie te vinden. Bijvoorbeeld bio, raw of halal. Soms wordt een bepaalde doelgroep (vrouwen of whiskydrinkers) als uitgangspunt voor het ontwikkelen van een reep genomen. Hoe nobel soms ook het strev

Globalisering, ik durf het woord haast niet te schrijven. Maar zonder politieke duiding te willen geven aan dit begrip, wij chocoholics kunnen de verbindingen die wereldwijd zijn ontstaan alleen maar omarmen. Chocolade is bij uitstek een product waarin de wereld bijeen komt. Daarom roep ik op: Chocoholics aller landen verenigt u en wel op het  CHOCOA Festival  van 20 tot 24 Februari in Amsterdam. En...                                            ik mag dit jaar 2 kaartjes weggeven . Plaats dit ChocoladebloG op je Facebookpagina en schrijf erbij waarom jij naar Chocoa wilt en je maakt kans op een gratis kaartje. Vorig jaar had ik het genoegen dagenlang op dit festival rond te mogen lopen en werkelijk de hele chocoladewereld te ontmoeten. De taal van chocolade is universeel en iedere bezoeker blijkt deze taal te beheersen, het begint met proeven. Ik heb drie repen voor mij liggen die een toonbeeld van de mondiale chocoladecultuur zijn. Om te beginnen het Utrechtse merk  Mesjo

De ICE London staat vandaag op £ 1.568 en ICE New York op $ 2.169. Op bezoek bij chocolatiers en chocoholics vergeet ik het soms, maar wanneer ik contact heb met handelaren zorgt de opmerking "geen bronvermelding" er altijd weer voor dat ik me bewust word van de zakelijke belangen die met mijn geliefde chocolade samenhangen. De bovengenoemde getallen zijn de stralende sterren in het universum van de cacaohandel en slaan op futures. Je koopt het recht om ergens in de toekomst een standaardhoeveelheid cacao tegen een bepaalde prijs te kopen. De tijdsbepaling in deze definitie biedt ruimte voor speculatie en dat is dan ook precies wat er mee gebeurt. In bovenstaande getallen komen jouw pensioen met mijn cacao samen, want grote beleggers, o.a. pensioenfondsen, speculeren op zoek naar goed rendement met levensmiddelen waaraan zij verder geen enkel belang hechten. Je pensioen gaat niet in cacaobonen betaald worden, maar met jouw geld word wel een stukje tijd gekocht. Je pensi