ChocoladebloG

Vakmanschap is meesterschap was ooit de reclamespreuk van Grolsch. Prachtige foto's van Paul Huff brachten de mooiste beroepen in beeld ondersteund door een neo-barokke tune van Clous van Mechelen. Mijn oom, meester kleermaker, was er trots op aan deze campagne meegewerkt te mogen hebben en de foto's van de shoot werden gekoesterd. De boodschap van de reclame was duidelijk, de meesterhand geeft topproducten dat bijzondere extra's. Maar hoe is het gesteld met die meesterhand bij bean-to-bar chocolades? Kun je die meesterhand herkennen en zo ja waaraan en in hoeverre komt nou werkelijk die meesterhand bij een chocoladereep van pas?  Wel, letterlijk handwerk is bij het chocolade maken niet zo veel aan orde. Wie het beeld voor ogen heeft van een meesterchocolatier à la Lindt-reclame verwart het vak van chocolatier met dat van chocolademaker. Een chocolatier maakt van chocolade lekkere en mooie creaties, een chocolademaker maakt van cacaobonen chocolade. Dus zoals gezegd weinig

Kent u uw klassiekers? Voor chocoholics zou deze vraag twee dingen kunnen betekenen. Het begrip klassiekers kan verwijzen naar chocolademakers, dus - Kent u uw klassieke chocolademakers? Antwoord, bijvoorbeeld: Åkesson of Bonnat. Maar het kan ook verwijzen naar bepaalde smaakcombinaties, dan zou het antwoord chili of karamel met zeezout kunnen zijn.  Onder die categorie van klassieke smaakcombinaties valt ook zeker de chocoladereep met sinaasappelsmaak. Voor mij hangt om deze combi wel een muffig zeventiger jaren aroma, waaraan mijn tantes flink hebben bijgedragen. Ik herinner me goed dat zij in die tijd een pure reep Lindt met sinaasappel als een extreme verwennerij zagen. Hoe onorigineel klassieke smaakcombi's misschien ook zijn, zij verkrijgen deze status omdat de smaken goed samengaan en chocolademakers ze dus blijven maken. Alsnog weten goede makers genoeg manieren te vinden om hun reep net dat onderscheidende iets mee te geven. Ik heb er twee naast elkaar gelegd.  Fjåk Chocol