Chocoholics aller landen verenigt u, op CHOCOA in Amsterdam
Globalisering, ik durf het woord haast niet te schrijven. Maar zonder politieke duiding te willen geven aan dit begrip, wij chocoholics kunnen de verbindingen die wereldwijd zijn ontstaan alleen maar omarmen. Chocolade is bij uitstek een product waarin de wereld bijeen komt.
Daarom roep ik op: Chocoholics aller landen verenigt u en wel op het CHOCOA Festival van 20 tot 24 Februari in Amsterdam. En...
Plaats dit ChocoladebloG op je Facebookpagina en schrijf erbij waarom jij naar Chocoa wilt en je maakt kans op een gratis kaartje.
Vorig jaar had ik het genoegen dagenlang op dit festival rond te mogen lopen en werkelijk de hele chocoladewereld te ontmoeten. De taal van chocolade is universeel en iedere bezoeker blijkt deze taal te beheersen, het begint met proeven.
Ik heb drie repen voor mij liggen die een toonbeeld van de mondiale chocoladecultuur zijn. Om te beginnen het Utrechtse merk Mesjokke dat bonen uit Nicaragua gebruikt en suiker uit La Reunion. Dan heb ik een reep van het Engelse merk Seed and Bean, gemaakt van Arriba bonen uit Ecuador. Van het Amerikaanse merk Raaka ligt er een reep die van bonen uit Tanzania is gemaakt. Voor wie een historisch perspectief over globalisering zoekt: op dit moment lees ik het boek 1493 van Charles Mann, over hoe de wereld zich ontwikkelde na de ontdekking van Amerika. Een aanrader!
Aan het proeven: Ik begin dicht bij huis met Mesjokke. D.A.R.C. Angel 72% heet de reep. Het is een Trinitario-boon uit de regio Matagalpa in Nicaragua die zij gebruiken. De verpakking staat vol informatie over fermentatieduur (6 dagen), droogtijd (5 dagen) en direct trade herkomst, TOP. (Ik sla de flauwekul maar over). De website bevalt me ook goed. De reep glanst mooi en heeft een donkere kleur. Met een scherpe krak breekt hij en meteen komt een pittig aroma vrij. Op de verpakking staat "roast level: medium", ik vind het echter behoorlijk aan de maat. Voor het smelten heeft deze chocolade echt wel wat tijd nodig, maar daarmee komt dan ook zijn eigenheid vrij. Dat roosteren wat bij het ruiken nogal naar voren sprong is een stuk minder dominant bij het proeven. Macadamianoten proef ik en rijpe pruimen, maar zonder het frisse, want dat heeft deze reep zeker niet, eerder zoet. Ook opvallend afwezig is een zuurtoon (had ik toch verwacht). Al met al een "dikke" chocoladereep. Het mondgevoel is alleen wat rul.
Dan de Seed and Bean 100% Ecuador. De Ariba-bonen halen zij bij een collectief met 396 boeren uit het laagland, alleen staat niet vermeld waar en of dit in direct trade of fair trade of hoe dan ook is gebeurd. Sowieso vind ik weinig info op hun site. Wel staat er op de verpakking dat deze reep opgedragen is aan een overleden werkneemster. Mooi gebaar, maar zonder verband als ik bijvoorbeeld geen "about us" pagina kan vinden.
Dan de reep zelf maar laten spreken. Die lacht mij bijna zwart van kleur tegemoet. Gemalen peperkorrels met honing ruik ik. De krak is dan toch wat matjes. Ik gun hem zijn tijd om te smelten, maar veel krijg ik niet als dank. Er zitten wat scherpere kantjes aan die ik als hout zou willen beschrijven, heel af en toe iets naar het zuur overhellend. Voor de rest weinig diepte. Deze reep moet het doen met een vage mokka-achtergrond die in de nasmaak verdwijnt. Doe maar niet cadeau.
Ik eindig met Raaka, Bourbon Cask Aged, 82%. Lees hun website!!! Dit is één van de weinige merken die zijn inkoopsprijzen inzichtelijk maakt. Chapeau! Verder doen zij bijna alles goed, alleen kan ik niet vinden welke cacaosoort er voor deze reep is gebruikt. Welke soort dan ook, voor deze reep haalden zij de bonen uit Tanzania, van het Kokoa Kamili-collectief. De ongeroosterde nibs (dus gebroken bonen zonder schil) stopten ze in een Bourbonvat om het daar aroma's op te laten nemen. Nou dat proef je. De reep is als een spiegel met een beetje rood in de kleur. De krak is niet overtuigend, maar die geur...OOOH. Ik waan mezelf in Schotse whiskypakhuizen, al moet je daar nooit over Bourbon beginnen. Het smelten begint meteen en ja ook hier komt de Bourbonsmaak naar voren. Dat geeft de reep een frisse rand, terwijl toch de chocolade overeind blijft met donkere aardetonen, maar ook met walnoten- en kersensmaak en gelukkig niet te zoet.
Wil je dit alles ook proeven? Kom naar CHOCOA. Ik hoop je daar te ontmoeten.
Daarom roep ik op: Chocoholics aller landen verenigt u en wel op het CHOCOA Festival van 20 tot 24 Februari in Amsterdam. En...
ik mag dit jaar 2 kaartjes weggeven.
Plaats dit ChocoladebloG op je Facebookpagina en schrijf erbij waarom jij naar Chocoa wilt en je maakt kans op een gratis kaartje.
Vorig jaar had ik het genoegen dagenlang op dit festival rond te mogen lopen en werkelijk de hele chocoladewereld te ontmoeten. De taal van chocolade is universeel en iedere bezoeker blijkt deze taal te beheersen, het begint met proeven.
Aan het proeven: Ik begin dicht bij huis met Mesjokke. D.A.R.C. Angel 72% heet de reep. Het is een Trinitario-boon uit de regio Matagalpa in Nicaragua die zij gebruiken. De verpakking staat vol informatie over fermentatieduur (6 dagen), droogtijd (5 dagen) en direct trade herkomst, TOP. (Ik sla de flauwekul maar over). De website bevalt me ook goed. De reep glanst mooi en heeft een donkere kleur. Met een scherpe krak breekt hij en meteen komt een pittig aroma vrij. Op de verpakking staat "roast level: medium", ik vind het echter behoorlijk aan de maat. Voor het smelten heeft deze chocolade echt wel wat tijd nodig, maar daarmee komt dan ook zijn eigenheid vrij. Dat roosteren wat bij het ruiken nogal naar voren sprong is een stuk minder dominant bij het proeven. Macadamianoten proef ik en rijpe pruimen, maar zonder het frisse, want dat heeft deze reep zeker niet, eerder zoet. Ook opvallend afwezig is een zuurtoon (had ik toch verwacht). Al met al een "dikke" chocoladereep. Het mondgevoel is alleen wat rul.
Dan de Seed and Bean 100% Ecuador. De Ariba-bonen halen zij bij een collectief met 396 boeren uit het laagland, alleen staat niet vermeld waar en of dit in direct trade of fair trade of hoe dan ook is gebeurd. Sowieso vind ik weinig info op hun site. Wel staat er op de verpakking dat deze reep opgedragen is aan een overleden werkneemster. Mooi gebaar, maar zonder verband als ik bijvoorbeeld geen "about us" pagina kan vinden.
Dan de reep zelf maar laten spreken. Die lacht mij bijna zwart van kleur tegemoet. Gemalen peperkorrels met honing ruik ik. De krak is dan toch wat matjes. Ik gun hem zijn tijd om te smelten, maar veel krijg ik niet als dank. Er zitten wat scherpere kantjes aan die ik als hout zou willen beschrijven, heel af en toe iets naar het zuur overhellend. Voor de rest weinig diepte. Deze reep moet het doen met een vage mokka-achtergrond die in de nasmaak verdwijnt. Doe maar niet cadeau.
Ik eindig met Raaka, Bourbon Cask Aged, 82%. Lees hun website!!! Dit is één van de weinige merken die zijn inkoopsprijzen inzichtelijk maakt. Chapeau! Verder doen zij bijna alles goed, alleen kan ik niet vinden welke cacaosoort er voor deze reep is gebruikt. Welke soort dan ook, voor deze reep haalden zij de bonen uit Tanzania, van het Kokoa Kamili-collectief. De ongeroosterde nibs (dus gebroken bonen zonder schil) stopten ze in een Bourbonvat om het daar aroma's op te laten nemen. Nou dat proef je. De reep is als een spiegel met een beetje rood in de kleur. De krak is niet overtuigend, maar die geur...OOOH. Ik waan mezelf in Schotse whiskypakhuizen, al moet je daar nooit over Bourbon beginnen. Het smelten begint meteen en ja ook hier komt de Bourbonsmaak naar voren. Dat geeft de reep een frisse rand, terwijl toch de chocolade overeind blijft met donkere aardetonen, maar ook met walnoten- en kersensmaak en gelukkig niet te zoet.
Wil je dit alles ook proeven? Kom naar CHOCOA. Ik hoop je daar te ontmoeten.
Reacties
Een reactie posten