Jouw pensioen en mijn cacao
De ICE London staat vandaag op £ 1.568 en ICE New York op $ 2.169.
Op bezoek bij chocolatiers en chocoholics vergeet ik het soms, maar wanneer ik contact heb met handelaren zorgt de opmerking "geen bronvermelding" er altijd weer voor dat ik me bewust word van de zakelijke belangen die met mijn geliefde chocolade samenhangen.
De bovengenoemde getallen zijn de stralende sterren in het universum van de cacaohandel en slaan op futures. Je koopt het recht om ergens in de toekomst een standaardhoeveelheid cacao tegen een bepaalde prijs te kopen. De tijdsbepaling in deze definitie biedt ruimte voor speculatie en dat is dan ook precies wat er mee gebeurt.
In bovenstaande getallen komen jouw pensioen met mijn cacao samen, want grote beleggers, o.a. pensioenfondsen, speculeren op zoek naar goed rendement met levensmiddelen waaraan zij verder geen enkel belang hechten. Je pensioen gaat niet in cacaobonen betaald worden, maar met jouw geld word wel een stukje tijd gekocht. Je pensioenfonds hoopt dat in die tijd de getallen de gewenste kant op verspringen. Dat ook het bestaan van miljoenen kleine boeren samenhangt met die verspringende getallen wordt makkelijk vergeten.
Er bestaan toch alternatieven zoals fair trade, hoor ik je denken. Wel, een mooi kritisch stukje over fair trade hebben de Chocolate Makers geschreven.
Dat de problematiek van eerlijke prijzen voor levensmiddelen niet beperkt blijft tot verre vreemde landen bewijst dit Franse experiment met melk. C'est qui le patron is het Franse fair trade product van eigen bodem dat ook zo genoemd mag worden en op z'n minst de kostprijs voor de boeren garandeert.
Dat de markt voor levensmiddelen zo is ingericht dat de producenten geen invloed hebben op de prijs legt een extra verantwoordelijkheid bij ons, de consumenten en uiteindelijk ook bij jouw pensioenfonds.
Gelukkig zeggen getallen niets over het belang van cacao voor je geluk of over de mate waarin je ervan kunt genieten.
Ik heb daarvoor deze week twee repen, van Bonnat de Asfarth "Indonésie" 65% en van Mike & Becky de Belize 70%.
Het merk Bonnat is een klassieker in chocoladeland. De geur is meteen prikkelend en dat heeft een reden. Het drogen van de cacaobonen gebeurt in Indonesië vaak met behulp van houtvuur en dat ruik je ook meteen. De reep ziet er zeer licht uit, het breken gaat makkelijk. Het rookaroma dringt zich ook bij het proeven direct op en is best overheersend. Met een beetje geduld komt dan plotseling een kersensmaak opzetten. De reep is lekker vet en zoet en smelt als sneeuw op je tong. Een pleaser, maar geen hoogvlieger.
Wel jammer dat dit bekende chocoladehuis geen info over de soort bonen en de bewerking geeft en ook geen stelling neemt over fair trade of enig ander label.
Geheel anders ligt dit bij Mike & Becky. Deze makers uit Brussel kiezen er heel bewust voor direct trade, dus direct bij de cacaoboer gekochte bonen, te gebruiken. Veel uitleg over het bewerkingsproces staat er ook op hun site, maar alsnog ontbreekt de cacaosoort. Wel werken zij uitsluitend met bioproducten. De reep ruikt heerlijk, ik krijg het idee alsof ik met mijn neus over de grond van een tropisch regenwoud snuffel. Veel pittige geuren, maar ook fruit kriebelt in mijn neus. De reep glanst als een spiegel, breekt zo strak als glas en geeft een vrij droge krak. Hij smelt redelijk traag en het mondgevoel is toch een beetje stoffig, maar de smaak!!!! Oh wat lekker. Op een dikke chocolade als grondsmaak dansen allerlei fruit- en citrussmaken op mijn tong. Geen scherp zuur te proeven, maar juist fris als een frambozensorbet. Ergens in het midden proef ik dan nog honing. Een feest!
Ik moet gauw maar eens langs gaan bij Mike & Becky.
Koop die reep en let niet op de prijs, want dit genot is niet in getallen te vangen.
De bovengenoemde getallen zijn de stralende sterren in het universum van de cacaohandel en slaan op futures. Je koopt het recht om ergens in de toekomst een standaardhoeveelheid cacao tegen een bepaalde prijs te kopen. De tijdsbepaling in deze definitie biedt ruimte voor speculatie en dat is dan ook precies wat er mee gebeurt.
In bovenstaande getallen komen jouw pensioen met mijn cacao samen, want grote beleggers, o.a. pensioenfondsen, speculeren op zoek naar goed rendement met levensmiddelen waaraan zij verder geen enkel belang hechten. Je pensioen gaat niet in cacaobonen betaald worden, maar met jouw geld word wel een stukje tijd gekocht. Je pensioenfonds hoopt dat in die tijd de getallen de gewenste kant op verspringen. Dat ook het bestaan van miljoenen kleine boeren samenhangt met die verspringende getallen wordt makkelijk vergeten.
Dat de problematiek van eerlijke prijzen voor levensmiddelen niet beperkt blijft tot verre vreemde landen bewijst dit Franse experiment met melk. C'est qui le patron is het Franse fair trade product van eigen bodem dat ook zo genoemd mag worden en op z'n minst de kostprijs voor de boeren garandeert.
Dat de markt voor levensmiddelen zo is ingericht dat de producenten geen invloed hebben op de prijs legt een extra verantwoordelijkheid bij ons, de consumenten en uiteindelijk ook bij jouw pensioenfonds.
Gelukkig zeggen getallen niets over het belang van cacao voor je geluk of over de mate waarin je ervan kunt genieten.
Ik heb daarvoor deze week twee repen, van Bonnat de Asfarth "Indonésie" 65% en van Mike & Becky de Belize 70%.
Het merk Bonnat is een klassieker in chocoladeland. De geur is meteen prikkelend en dat heeft een reden. Het drogen van de cacaobonen gebeurt in Indonesië vaak met behulp van houtvuur en dat ruik je ook meteen. De reep ziet er zeer licht uit, het breken gaat makkelijk. Het rookaroma dringt zich ook bij het proeven direct op en is best overheersend. Met een beetje geduld komt dan plotseling een kersensmaak opzetten. De reep is lekker vet en zoet en smelt als sneeuw op je tong. Een pleaser, maar geen hoogvlieger.
Wel jammer dat dit bekende chocoladehuis geen info over de soort bonen en de bewerking geeft en ook geen stelling neemt over fair trade of enig ander label.
Geheel anders ligt dit bij Mike & Becky. Deze makers uit Brussel kiezen er heel bewust voor direct trade, dus direct bij de cacaoboer gekochte bonen, te gebruiken. Veel uitleg over het bewerkingsproces staat er ook op hun site, maar alsnog ontbreekt de cacaosoort. Wel werken zij uitsluitend met bioproducten. De reep ruikt heerlijk, ik krijg het idee alsof ik met mijn neus over de grond van een tropisch regenwoud snuffel. Veel pittige geuren, maar ook fruit kriebelt in mijn neus. De reep glanst als een spiegel, breekt zo strak als glas en geeft een vrij droge krak. Hij smelt redelijk traag en het mondgevoel is toch een beetje stoffig, maar de smaak!!!! Oh wat lekker. Op een dikke chocolade als grondsmaak dansen allerlei fruit- en citrussmaken op mijn tong. Geen scherp zuur te proeven, maar juist fris als een frambozensorbet. Ergens in het midden proef ik dan nog honing. Een feest!
Ik moet gauw maar eens langs gaan bij Mike & Becky.
Koop die reep en let niet op de prijs, want dit genot is niet in getallen te vangen.
Reacties
Een reactie posten