ChocoladebloG

Een uithuizige chocoholic verwordt al gauw tot een chocotourist, de plaats delict ditmaal Berlijn. Hoe hip deze stad ook is, als chocoparadijs staat het niet bepaald bekend. Google vertelde me dat er  één plek is die het woord "craft chocolate" in zijn trefwoorden had staan, Belyzium . Typ je dan  "Schokolade Manufaktur" in, blijkt zich niet veel verder Wohlfarth Schokolade  te bevinden. Ja Duitsers gebruiken Duitse zoekbegrippen. Al met al, twee geweldige chocolademakers die elkaar kennen en ondersteunen. Beiden produceren bio-chocolade. Bij Wohlfarht is het direct trade Arriba Nacional cacao uit Ecuador en bij Belyzium is het een mix van Criollo- en Trinitario-hybride van eigen plantage uit Belize. Verder weet elke chocoholic die Berlijn wel eens bezocht heeft dat er geen ontkomen aan is om bij Rausch Schokoladenhaus  langs te gaan. In Berlin Mitte staat het grootste chocoladehuis ter wereld. Met indrukwekkende chocoladefiguren is dit prachtige pand gedecoreerd

Tomaten zijn net als cacao uit Zuid-Amerika afkomstig (we vergeten het soms) en daar kan deze vergelijking eigenlijk ophouden. Maar waarom zou je tomaten met cacao vergelijken? Wel....hierom. De tomaat is een miljardenhandel waar een groot wetenschappelijk en industrieel complex achter staat. Er zijn onvoorstelbaar veel soorten tomaten gevonden, onderzocht en veredeld. Een kilo tomatenzaad is duurder dan een kilo goud. Er gaan dan ook grote sommen geld om in onderzoek en ontwikkeling van dit product. Op het onvolprezen Chocoa Festival kwam het verhaal van Tony Lass ( Cocoa Research Association ) erop neer dat we eigenlijk maar een paar procent van het genetisch cacaomateriaal gebruiken en van de rest bijna niets weten. Daarmee doen we niet alleen onszelf tekort, op de lange duur is dit ook slecht voor de soort Theobroma, de cacaoboom. En een wereld zonder cacao .......... zinloos! De cacaowereld is weliswaar ook een miljardenhandel, wat kennis en structuur betreft valt er nog een h

 "Ik ben makelaar in koffie, en woon op de Lauriergracht, no. 37." Zo begint de Max Havelaar. Hoe een roman na bijna een eeuw tot een begrip voor Fairtrade is geworden zegt wat over de kracht van dit boek. Dat voor een koffie- of cacaoboer sinds 1860 (eerste druk Max Havelaar) in praktische zin zijn wereld bijna niet veranderd is, moet ons te denken geven. Wat niet iedereen zal weten: Indonesië is de derde cacaoproducent ter wereld, na Ivoorkust en Ghana. We hebben het dan over bulkchocolade, geschikt voor snoep, ijs, koekjes of andere zoetigheid. En net als in Afrika kan ook in Indonesië een kleine cacaoboer hiermee moeilijk een leefbaar inkomen van zijn veld halen. Voor mij als chocoholic zijn deze productielanden meestal niet interessant. Het ICCO  schat met een ruime marge dat ongeveer 1% van wat Indonesië produceert als "fine chocolate" beschouwd kan worden. Toch leuk dan, om twee verschillende repen uit Indonesië bij mijn vertrouwde hofleverancier  Sweet Sis