ChocoladebloG

De waarde die iets voor ons heeft, valt vaak af te lezen aan de hoeveelheid tijd die we eraan besteden. Daarom waarschuwen we elkaar, genoeg tijd vrij te maken voor kinderen, partners, vrienden en anderszins belangrijke mensen in ons leven. Het omgekeerde zou ook waar kunnen zijn, namelijk: wat veel tijd in beslag neemt is kennelijk belangrijk voor ons. Zo spenderen we veel tijd aan werk, opleiding en hobby's. Steeds vaker laat ik chocolade proeven aan geïnteresseerden en het valt me op dat "de tijd nemen" om te genieten een verrassende uitwerking heeft. Niet alleen verbazing over de vele facetten van een reep waaraan je plezier kunt beleven (geur, kleur, geluid en vorm), maar ook letterlijk onbekendheid met het fenomeen proeven, maak ik mee. Op een enkeling na kunnen we allemaal proeven. En proeven is een proces, dat duurt dus even! En.... hoe lang duurt chocolade? Ik durf het niet te zeggen, maar langer dan je denkt. Telkens weer wijs ik erop niet een stuk chocolad

Ordening brengen in wat ons omringt is nodig om te overleven. Hoewel vandaag de dag misschien niet meer zo dringend nodig, maakt dit mechanisme in ons onze wereld overzichtelijk. Wie met dit in gedachte eens door wat winkels loopt, komt heel wat hokjesdenken en letterlijk opgeplakte labels tegen. Één van de labels die soms op chocolade staat is "bean to bar" en wil zeggen dat het proces vanaf de  boon tot aan de verpakte reep in één hand is. Dit hoeft niet letterlijk één hand te zijn, maar op zijn minst één bedrijf/organisatie. Ook hoeft het hele proces niet in één doorloop gebeurd te zijn. Wat dit label dan wel zegt? Chocolade behoort tot de meest bewerkte soorten voedsel die we kennen en voor elk deel van het bewerkingsproces bestaan gespecialiseerde bedrijven. Deze specialisatie zorgt voor verdieping en  investeringen in speciale apparatuur. Nadeel is dat alleen door massaproductie deze specialisatie lonend blijft en vreemd genoeg de smaak daar weer onder lijdt. De &quo

Wat stel je je voor bij een chocolademuseum? Chocoladefonteinen, toonbanken vol bonbons en dikke chocolademelk. Ja natuurlijk, maar het product chocolade omvat zoveel meer, bijvoorbeeld de plant, cacaosoorten, herkomstlanden, fairtrade, slavengeschiedenis en actuele slavernij, fermentatieproces, transport, productieproces, consumptielanden, enz, enz... Je zou er een heel themapark mee kunnen vullen. De realiteit is echter anders. Zowel Amsterdam, Middelburg als de Zaanse Schans hebben, historisch gezien, redenen genoeg om vestigingsplaats van een chocolademuseum te zijn en aan toeristen geen gebrek. Het kleine Cacaomuseum  in Amsterdam is één van de projecten van Henkjan Laats, een bevlogen chocoholic, die we ook kennen van het Origin Chocolate Event 2017. Gratis toegankelijk sta je in wat eigenlijk zijn winkel is. Hierin vertelt hij met kennis en passie over wat hem aan chocolade fascineert. Mooie oude blikken, foto's en enkele Zuid-Amerikaanse gereedschappen ondersteunen zijn

Denkend aan Frankrijk zie ik brede péages traag door oneindig heuvelland gaan, rijen ondenkbaar brede kerncentrales als dampende pluimen aan den einder staan. Vrij naar Marsman. Ik hoop dat voor mijn lezers Frankrijk ook staat voor chocolade want, ere wie ere toekomt, het huidige chocolade-landschap heeft veel te danken aan de Franse chocolatiers. De serie Grands Crus van de firma  Bonnat  stond min of meer aan de basis van het begrip single origin chocolade. Zo kwam deze week bij mij de vraag naar boven waarom ik bij zoveel chocolatiers in Nederland steeds weer Callebaut (België) als chocoladeleverancier tegenkom en zo opvallend weinig Valrhona  en nog minder  Weiss  (beide uit Frankrijk). Ligt dit aan slechte vertegenwoordigers van deze merken, of hebben onze chocolatiers, met de inkoopsprijs in het achterhoofd, nog steeds het dwaze idee dat de chocoladesmaak niet bepalend is voor de smaak van hun bonbons? Deze week heb ik twee repen van Franse makelij. Het atelier Weiss is zo&

Massa en kwaliteit zijn begrippen waar elke ondernemer en aansluitend ook elke consument over moet nadenken. Waarom massa en kwaliteit vaak als elkaars tegenpolen verschijnen is mij een raadsel, maar het spel met deze elementen leidt soms tot curieuze zetten waarbij de consument als een verwarde toeschouwer het nakijken heeft. De firma Rausch  uit Berlijn heeft zo'n bijzondere stap achter de rug. Enkele jaren geleden besloten zij niet meer onder hun eigennaam in de supermarkten te willen liggen. Zelfs het KaDeWe (Berlijns xl Bijenkorf) vonden zij niet meer goed genoeg om hun waren in te verkopen. Uitsluitend in hun eigen  Schokoladenhaus  aan de Gendarmemarkt zijn hun producten te koop. Exclusiviteit als marketing kan heel goed werken. Naar eigen zeggen kreeg Rausch op deze wijze ook het prijsbeleid terug. Sinds deze stap verkopen zij alleen nog bonbons en single-originchocolade uit enkele uitgekozen landen. Klinkt allemaal redelijk, op één verrassing na. De firma Rausch bli