ChocoladebloG

 Laat ik niet proberen iets zinvols over de oorlog in de Oekraïne te zeggen, want er is niets zinvols aan oorlog.  Enkele jaren geleden schreef ik al eens een ChocoladebloG  over hoe de Oekraïense chocolade-industrie tussen de wielen van het politieke bedrijf was geraakt. De toenmalige president Poroschenko was zelf chocolademaker. De grote, internationale schaal waarop zijn merk Roshen werkte bood alle mogelijkheid om via chocoladerepen politiek te bedrijven. Nu de politiek is overgegaan tot de verpletterende stompzinnigheid van dood en vernietiging, treft zij ook de kleine bean-to-bar makers waarvan er meerdere in de Oekraïne zijn.  De Belgische chocolademakers  Mike & Becky  konden niet stil blijven zitten. Misschien komt het door hun Duits /Russische achtergrond dat ze zich zo bewust zijn van de impact van een oorlog, zo vertelt me Björn Beckers, het Becky deel van M&B. Dit in Brussel woonachtige koppel besloot, binnen de bubbel die craft-chocolate heet, actie te ondern

Wie leest de kleine vertellingen op chocoladerepen? Wellicht kijkt de een of ander er met een scheef oog naar en denkt: ja, ja, mooie reclamekreten. Een enkeling zal er wat aandachtiger naar kijken en een naam of een land onthouden, maar veel meer ook niet. En dat is begrijpelijk, want die kleine tekstjes blinken uit in nietszeggendheid.  Over elke reep valt een verhaal te vertellen dat over meerdere continenten en minstens vijf bewerkingsprocessen gaat. Achter industriële repen gaan vaak ook vertelling schuil die niet zo romantisch of zelfs ronduit schokkend zijn. De makers van zulke repen gebruiken dan ook vaak hun kleine tekstjes om de lezer af te leiden van datgene wat ze niet verteld willen hebben. Achter bean-to-bar repen gaan echter vaak veel complexere verhalen schuil en deze makers hebben vaak een goed verhaal te vertellen. Toch lees ik ook op bean-to-bar repen regelmatig net zulke slappe nietszeggendheid als bij industriële troep.  Hoe om te gaan met de beperkte ruimte op j