ChocoladebloG

Wat weet ik van Kameroen? Niets. Maar de chocolade, die van cacao uit Kameroen gemaakt wordt, heb ik vast al eens geproefd. Waarschijnlijk was dat in de vorm van een chocokoekje, ijs of een goedkope chocoladereep. Het grootste deel van de cacaoproductie uit Kameroen wordt namelijk op die grote anonieme hoop gegooid die bulk-cacao heet.  Door hun cacao een "smoel' te geven proberen allerlei producenten buiten die categorie bulkcacao te vallen, want bulk staat voor armoede!   Je cacao een "smoel" geven doe je bijvoorbeeld door certificering, een label, een plaatsaanduiding of een merknaam. Alles is goed zolang je maar geen anonieme cacao produceert.  Want bij veel levensmiddelen, en dus ook bij cacao, geldt de wet: anoniem is onderbetaald. Een product met een verhaal of gezicht verkoopt beter. De repen van deze week zijn voorbeelden van zulke pogingen om cacao uit Kameroen een "smoel" te geven, ze uit de anonimiteit te halen. Opvallend daarbij vind ik dat be

Er gaat een grote aantrekkingskracht uit van beperkte beschikbaarheid.  Hele marketingstrategieën zijn hierop gebouwd. We komen dit dagelijks tegen in kreten als: alleen vandaag, zolang de voorraad strekt of laatste kans. Limited Edition is natuurlijk ook zo'n bekend begrip waaraan we een bepaalde mate van exclusiviteit koppelen. Maar bij het zien van " Limited Edition " achter op een Opel Kadett moet ik dan toch lachen. Wat betreft de craft chocolate- beweging zou eigenlijk op elke verpakking exclusief en limited moeten staan.  Slechts acht procent van de gehele chocoladeproductie krijgt het predicaat " fine flavour " van het ICCO  (International Cacao Organisation). En van deze acht procent wordt ook nog een flink deel door gangbare merken gebruikt voor hun luxere repen. Voor de kleine ambachtelijke makers is die paar procent kwaliteitscacao die overblijft voldoende om een schier eindeloos aanbod te creëren. Zo kun je dus gerust stellen dat exclusiviteit gemee