ChocoladebloG

Sterker nog dan Sinterklaas of kerst is pasen een choco-ritueel moment. De paaseitjes liggen elk jaar vroeger in de winkel om daarna ook steeds langer thuis in het schaaltje te blijven liggen. "Zo gauw ze er liggen verkopen ze" vertelde de groothandelaar. "Pasen is voor ons goed, want het is een lange verkoopperiode". Dit klinkt misschien wat treurig, maar pasen is bij uitstek ook de tijd voor de mooie chocoladestukken. Ik heb mezelf behalve de bekende eitjes dan ook een eend cadeau gedaan. Eerst maar eens die eitjes proeven. Het plezier dat ik heb bij het eten van een goede reep chocolade is toch echt wat anders dan wat ik beleef bij het leegeten van die supermarktzakjes. Die supermarktzakjes lijken niet alleen op elkaar, ze blijken ook vaak dezelfde oorsprong te hebben. Klik maar eens op de site van  ABS Sweets  uit Leersum onderaan op hun lijst met "al onze klanten", dan blijkt dat zij bijna heel Nederland niet alleen van paaseitjes, maar ook van choc

Smaken verschillen, je smaak verandert met de jaren en smaak kun je leren/ontwikkelen. Zo heb ik de meeste smaak-platitudes wel opgenoemd. Naar mijn mening proeven veel mensen überhaupt niet of niet bewust. Er is ook een hele groep die hun smaak min of meer negeert, zo van "ach ik moet toch iets eten" of "dit vult de maag". Al is de noodzaak om goed te proeven min of meer weggevallen doordat ons voedsel, hier in het westen, meestal veilig is, het verwaarlozen of negeren van je smaak is gewoon jammer. Eten en drinken moeten we allemaal, en het is één van de meest intieme genoegens die we met elkaar kunnen delen, zonder dat het grote gevolgen hoeft te hebben. Op het door mij reeds veel besproken Chocoa Festival was smaak een terugkerend thema. Hoe complex kan een smaak zijn, hoe beoordeel je de smaak van chocolade, welke smaken combineren goed? Hierover was natuurlijk veel discussie en het is geruststellend dat zoveel mensen zich hier zorgen om maken. Wat niet te

Nog steeds vind ik die oormerken bij koeien er raar uitzien. Omdat wij de vleesindustrie niet meer vertrouwen, moeten alle koeien in Europa de wei in met oormerken. De controleerbaarheid is misschien iets toegenomen, mijn vertrouwen in deze bedrijfstak is daar niet echt door gegroeid. De gestempelde code die op elk ei staat, en waarmee je kunt gaan speuren naar de schuur waarin je ontbijt is gelegd, vind ik al acceptabeler. Maar ook deze productieketen heeft zelf het vertrouwen bij de consument verloren en voorlopig nog niet teruggewonnen. In de krant las ik een artikel dat de universiteit van Wageningen bezig is via DNA-structuren een hardhoutsoort tot op het bosperceeltje nauwkeurig terug te kunnen "lezen". Dit alles om ook deze handel controleerbaarder te maken. Wat voor de traceability een goede ontwikkeling is, vindt weinig interesse onder illegale houtkappers. Waar winst te behalen is, is vertrouwen te beschamen en vraagt de koper om controle. Dus ook het chocolade-

Na vijf dagen Chocoa Festival heb ik geen idee waar te beginnen met schrijven. Zoals elk gelezen boek erom vraagt ook dat andere boek te lezen, zo leidt elk geleerd feitje in chocoland naar minstens één volgende vraag. Ik begin dus maar ergens in het midden van wat ik op het festival hoorde namelijk: Weet u een goeie brug-reep? Op het Chocolate Makers' Forum was een mooie discussie gaande over hoe de betere soort chocolade aan populariteit kan winnen. Het woord brug-reep werd gebruikt voor een reep die de overstap tussen de standaardrepen en iets als een single origin reep zou kunnen vergemakkelijken. Sommige mensen zijn totaal onbekend met single origin, andere hebben misschien het idee dat je direct aan de 100% potgrond zit te knabbelen. Als ik terugdenk aan hoe ik me als chocoholic heb ontwikkeld staan een paar momenten mij goed voor de geest. Beginnend bij de fascinatie voor de repen van mijn vader, waar ik als klein jongetje niet aan mocht komen, langs mijn eerste kopje choco