Het is bar en boos.
Afgelopen week verscheen de nieuwe CocoaBarometer. Dit tweejaarlijkse verslag over de cacaomarkt werpt wederom geen positief beeld op de oorsprong van mijn zo geliefde snoepgoed. Chocolade eten wordt haast als "guilty pleasure" weggezet.
Rainforest Alliance is al in 1986 opgericht, Max Havelaar in 1988 en in 2002 volgde UTZ. Ondanks het vele goede werk dat deze organisaties hebben verzet, is het nog steeds bar en boos gesteld met de cacaohandel. Ik zou er haast moedeloos van worden. Je probeert door het kopen van gecertificeerde chocolade je steentje bij te dragen aan een eerlijkere wereld en dan lees je dat zowel armoede, kinderarbeid (2,2 miljoen), als ontbossing zijn toegenomen.
Lees die barometer en vertel me dan nog maar eens hoe duur voor jou een reep mag zijn. Chocolade kan niet goedkoop zijn. Het is een van de meest arbeidsintensieve producten die we hebben en we nemen het gewoon voor lief dat van rijstwafel tot milkshake, van koekje tot nougat er overal wel een chocoladevariant van bestaat die hooguit een paar cent duurder mag zijn.
Maar niet alleen de prijs moet veranderen, ook het marktmechanisme erachter zal op de schop moeten. In deze barometer valt duidelijk te lezen dat hoewel de boeren 30 tot 40% minder voor hun cacao kregen, de prijs voor een reep hetzelfde is gebleven. Het gegroeide verschil tussen inkoop- en verkoopprijs heeft de grote producenten geen windeieren gelegd. Fijntjes wordt er gesuggereerd dat de uitgaven aan projecten om hun imago op te poetsen probleemloos hieruit gefinancierd kunnen worden.
In de Volkskrant reageerde Henkjan Laats (eigenaar cacaomuseum) met dit artikel over direct-trade chocolade waarbij de verhoudingen voor de boer veel beter zijn. Al zie ik zelf meer in een initiatief als FairAfric, waarbij de gehele productie in het herkomstland plaatsvindt, ik ga de direct-trade repen toch maar eens proeven.
De Chocolatemakers 80% Peru heb ik al eens gehad, maar toen stond er nog Criollo bij vermeld. Kennelijk is deze reep van een andere cacaosoort of de marketing vond het niet meer nodig dit te vermelden. De geur is een typisch cacao-aroma maar niet spectaculair. Ook de krak vind ik wat matjes. Smelten gaat niet heel snel, maar daardoor heb je alle tijd om rustig te proeven. Er is een milde zuurtoon onder de chocoladesmaak verborgen, waar ook zeker een geroosterd element in zit. Met de suiker is goed gewerkt. Ik vind 'm lekker zoet zolang ik wat in mijn mond heb. Na een paar minuten mengt alles zich tot de smaak van een goede Italiaanse espresso, en blijft lang hangen.
Van Mesjokke heb ik de Mystery Dark #3 limited edition 72%. Aangezien dit nummer op zijn einde loopt kun je op hun site lezen dat het hier om cacao uit Congo gaat. Nu ik de reep van Mesjokke naast die van Chocolatemakers leg valt me op dat ze dezelfde vorm gebruiken. De kleur van de Mesjokke is behoorlijk donker. Deze reep breekt met een slappe plop. De geur is een beetje dof en doet me aan hout denken. In mijn mond valt hij bijna korrelig uiteen. Een lekkere vette smelt is er niet bij, meer een rul papje wat ik op mijn tong overhoudt. Toch is de smaak interessant. Droog hout maar ook Amarenakersen proef ik. Ook de nasmaak lijkt droogzoetig te zijn totdat er langzaam een diep bitter achteraan komt.
Ik blijf chocolade eten, en wil daar ook eerlijk voor betalen. En ik ben vast niet de enige.
Rainforest Alliance is al in 1986 opgericht, Max Havelaar in 1988 en in 2002 volgde UTZ. Ondanks het vele goede werk dat deze organisaties hebben verzet, is het nog steeds bar en boos gesteld met de cacaohandel. Ik zou er haast moedeloos van worden. Je probeert door het kopen van gecertificeerde chocolade je steentje bij te dragen aan een eerlijkere wereld en dan lees je dat zowel armoede, kinderarbeid (2,2 miljoen), als ontbossing zijn toegenomen.
Lees die barometer en vertel me dan nog maar eens hoe duur voor jou een reep mag zijn. Chocolade kan niet goedkoop zijn. Het is een van de meest arbeidsintensieve producten die we hebben en we nemen het gewoon voor lief dat van rijstwafel tot milkshake, van koekje tot nougat er overal wel een chocoladevariant van bestaat die hooguit een paar cent duurder mag zijn.
Maar niet alleen de prijs moet veranderen, ook het marktmechanisme erachter zal op de schop moeten. In deze barometer valt duidelijk te lezen dat hoewel de boeren 30 tot 40% minder voor hun cacao kregen, de prijs voor een reep hetzelfde is gebleven. Het gegroeide verschil tussen inkoop- en verkoopprijs heeft de grote producenten geen windeieren gelegd. Fijntjes wordt er gesuggereerd dat de uitgaven aan projecten om hun imago op te poetsen probleemloos hieruit gefinancierd kunnen worden.
In de Volkskrant reageerde Henkjan Laats (eigenaar cacaomuseum) met dit artikel over direct-trade chocolade waarbij de verhoudingen voor de boer veel beter zijn. Al zie ik zelf meer in een initiatief als FairAfric, waarbij de gehele productie in het herkomstland plaatsvindt, ik ga de direct-trade repen toch maar eens proeven.
De Chocolatemakers 80% Peru heb ik al eens gehad, maar toen stond er nog Criollo bij vermeld. Kennelijk is deze reep van een andere cacaosoort of de marketing vond het niet meer nodig dit te vermelden. De geur is een typisch cacao-aroma maar niet spectaculair. Ook de krak vind ik wat matjes. Smelten gaat niet heel snel, maar daardoor heb je alle tijd om rustig te proeven. Er is een milde zuurtoon onder de chocoladesmaak verborgen, waar ook zeker een geroosterd element in zit. Met de suiker is goed gewerkt. Ik vind 'm lekker zoet zolang ik wat in mijn mond heb. Na een paar minuten mengt alles zich tot de smaak van een goede Italiaanse espresso, en blijft lang hangen.
Van Mesjokke heb ik de Mystery Dark #3 limited edition 72%. Aangezien dit nummer op zijn einde loopt kun je op hun site lezen dat het hier om cacao uit Congo gaat. Nu ik de reep van Mesjokke naast die van Chocolatemakers leg valt me op dat ze dezelfde vorm gebruiken. De kleur van de Mesjokke is behoorlijk donker. Deze reep breekt met een slappe plop. De geur is een beetje dof en doet me aan hout denken. In mijn mond valt hij bijna korrelig uiteen. Een lekkere vette smelt is er niet bij, meer een rul papje wat ik op mijn tong overhoudt. Toch is de smaak interessant. Droog hout maar ook Amarenakersen proef ik. Ook de nasmaak lijkt droogzoetig te zijn totdat er langzaam een diep bitter achteraan komt.
Ik blijf chocolade eten, en wil daar ook eerlijk voor betalen. En ik ben vast niet de enige.
Reacties
Een reactie posten