Marketing en strategie
Massa en kwaliteit zijn begrippen waar elke ondernemer en aansluitend ook elke consument over moet nadenken. Waarom massa en kwaliteit vaak als elkaars tegenpolen verschijnen is mij een raadsel, maar het spel met deze elementen leidt soms tot curieuze zetten waarbij de consument als een verwarde toeschouwer het nakijken heeft.
De firma Rausch uit Berlijn heeft zo'n bijzondere stap achter de rug. Enkele jaren geleden besloten zij niet meer onder hun eigennaam in de supermarkten te willen liggen. Zelfs het KaDeWe (Berlijns xl Bijenkorf) vonden zij niet meer goed genoeg om hun waren in te verkopen. Uitsluitend in hun eigen Schokoladenhaus aan de Gendarmemarkt zijn hun producten te koop. Exclusiviteit als marketing kan heel goed werken. Naar eigen zeggen kreeg Rausch op deze wijze ook het prijsbeleid terug.
Sinds deze stap verkopen zij alleen nog bonbons en single-originchocolade uit enkele uitgekozen landen.
Klinkt allemaal redelijk, op één verrassing na.
De firma Rausch blijkt ook de maker te zijn achter het merk J.D. Gross. Dit is één van de merken waarvan Lidl de eigenaar is. Terzijde: ik kwam 18 pagina's tegen met merknamen waarvan deze retailer de eigenaar blijkt te zijn.
Welnu, het huis Rausch dat probeert met exclusiviteit en kwaliteit zijn naam hoog te houden blijkt dus voor de grootste supermarktketen van Europa te produceren. Het goochelen met namen en producten kennen we natuurlijk uit allerlei branches. Vaak levert dit een rijk palet aan kwaliteit/prijs-schakeringen op. Echter, dit spel spelen vergroot niet mijn vertrouwen in deze producenten.
Deze week de test van 4 Soorten Rausch chocoladesticks met twee J.D. Gross repen, gekocht bij Lidl, gemaakt door Rausch.
De 4 sticks van Rausch zijn de 60% Peru, 70% Ecuador, 75% Costa Rica en 80% Trinidad. Drie zijn er Trinitario's, de stick uit Ecuador is een Arriba Nacional cacao. Van J.D. Gross heb ik de 60% Amazonas en de 81% Arriba. Mooie namen, maar of deze soorten bonen er ook voor gebruikt zijn betwijfel ik gezien de prijs.
Wie vaker mijn stukjes leest weet dat ik nu flink kan uithalen over hoe repen smaken. In dit vergelijk heb ik echter weinig te melden. Bij de Costa Rica-stick komt er een lichte koffiesmaak bij. De Ecuador-stick heeft een heel klein zuurtje aan het begin. Verder vind ik ze alle vier zoet en vettig. Dit is het werk van een chocolatier die zich zeker niet wil onderscheiden van wat je in de supermarkt vindt. Net als de repen van Hachez blijft het een middle of the road smaak zonder lef. Heel jammer. Alleen met veel marketing zijn deze sticks als wat beters te verkopen.
De repen van Gross zijn wat mij betreft allebei met vanille overgoten. Doe het niet, koop iets anders. Bijna elke reep die ik in mijn blogs besproken heb is beter.
Ik hoop voor het aanzien van chocolade en de plaats die dit bijzondere genotsmiddel in onze maatschappij inneemt dat Rausch succesvol is met zijn "Chocoladehaus". Bezoek deze plek voor een taartje of wat bonbons. Tegen de makers van dit huis zeg ik, toon lef. Er zit toch echt meer smaak in chocolade dan wat ik hier krijg voorgeschoteld.
De firma Rausch uit Berlijn heeft zo'n bijzondere stap achter de rug. Enkele jaren geleden besloten zij niet meer onder hun eigennaam in de supermarkten te willen liggen. Zelfs het KaDeWe (Berlijns xl Bijenkorf) vonden zij niet meer goed genoeg om hun waren in te verkopen. Uitsluitend in hun eigen Schokoladenhaus aan de Gendarmemarkt zijn hun producten te koop. Exclusiviteit als marketing kan heel goed werken. Naar eigen zeggen kreeg Rausch op deze wijze ook het prijsbeleid terug.
Sinds deze stap verkopen zij alleen nog bonbons en single-originchocolade uit enkele uitgekozen landen.
Klinkt allemaal redelijk, op één verrassing na.
Welnu, het huis Rausch dat probeert met exclusiviteit en kwaliteit zijn naam hoog te houden blijkt dus voor de grootste supermarktketen van Europa te produceren. Het goochelen met namen en producten kennen we natuurlijk uit allerlei branches. Vaak levert dit een rijk palet aan kwaliteit/prijs-schakeringen op. Echter, dit spel spelen vergroot niet mijn vertrouwen in deze producenten.
Deze week de test van 4 Soorten Rausch chocoladesticks met twee J.D. Gross repen, gekocht bij Lidl, gemaakt door Rausch.
De 4 sticks van Rausch zijn de 60% Peru, 70% Ecuador, 75% Costa Rica en 80% Trinidad. Drie zijn er Trinitario's, de stick uit Ecuador is een Arriba Nacional cacao. Van J.D. Gross heb ik de 60% Amazonas en de 81% Arriba. Mooie namen, maar of deze soorten bonen er ook voor gebruikt zijn betwijfel ik gezien de prijs.
Wie vaker mijn stukjes leest weet dat ik nu flink kan uithalen over hoe repen smaken. In dit vergelijk heb ik echter weinig te melden. Bij de Costa Rica-stick komt er een lichte koffiesmaak bij. De Ecuador-stick heeft een heel klein zuurtje aan het begin. Verder vind ik ze alle vier zoet en vettig. Dit is het werk van een chocolatier die zich zeker niet wil onderscheiden van wat je in de supermarkt vindt. Net als de repen van Hachez blijft het een middle of the road smaak zonder lef. Heel jammer. Alleen met veel marketing zijn deze sticks als wat beters te verkopen.
De repen van Gross zijn wat mij betreft allebei met vanille overgoten. Doe het niet, koop iets anders. Bijna elke reep die ik in mijn blogs besproken heb is beter.
Ik hoop voor het aanzien van chocolade en de plaats die dit bijzondere genotsmiddel in onze maatschappij inneemt dat Rausch succesvol is met zijn "Chocoladehaus". Bezoek deze plek voor een taartje of wat bonbons. Tegen de makers van dit huis zeg ik, toon lef. Er zit toch echt meer smaak in chocolade dan wat ik hier krijg voorgeschoteld.
Reacties
Een reactie posten