Quo vadis Theobroma Cacao?

Met de nagalm van CHOCOA 2025 nog in mijn oren vraag ik me af: Quo vadis Theobroma Cacao?

Optimisme en defaitisme vechten in mij om gehoord te worden en: wat houdt me op de been? 

Natuurlijk, chocolade, maar wellicht is een toelichting op z'n plaats. 

Er viel ongelooflijk veel te beleven tijdens de "Amsterdam Cocoa Week" en je kunt maar op een plek tegelijk zijn. Door heen en weer te lopen tussen de verschillende zalen van de Beurs van Berlage probeerde ik toch een beetje overzicht te houden over wat er nu speelt in de cacaowereld. Maar het komt hierop neer: Wie heeft er nog bonen en wat gaan ze kosten? 

Tijdens de financial course werd het afgelopen jaar omschreven als "de perfecte storm". Dat sommigen daar gehavend uitkomen werd onderstreept door het nieuws dat Tony Chocolonely verlies draait en ons eigen Droste failliet is. 

Nieuwkomers waren er ook: zo kreeg ik een reep uit Liberia en was er een presentatie over de mogelijkheden van cacao produceren in Ethiopië.

De roze olifant in de beurs luisterde naar de naam cacaovervangers. Op de cocoa conferencet kreeg het bedrijf California Cultured kort wat aandacht. De presentatie waarin zij uitlegde hoe plantencellen van koffie en cacao in grote tanks vermeerdert worden met als eindresultaat gekweekte koffie en cacao, duurde precies zeven minuten, maar verder bleef dit thema onbesproken. 

Terwijl het beeld van gekweekte cacao op mij toch angstaanjagend overkomt, was de teneur toch vooral: "dit waait wel over" of  "is hooguit voor couverture geschikt". De algemene stemming was vreemd genoeg positief, maar aan voorspellingen langer dan een paar maanden durfde niemand zich te wagen, behalve dan: volgend jaar is er weer CHOCOA van 16-22 februari 2026!

Het aansluitende "Chocoladefestival Amsterdam" kenmerkte zich door de vele bezoekers, zeker op de zaterdag, die graag hun geld uitgaven aan repen die toch echt fors in prijs gestegen zijn. Tien euro per reep was geen uitzondering meer. Wel jammer dat menig chocolademaker wel aanwezig was op de cocoaweek, maar niet verkochten op het festival. Persoonlijk miste ik vooral de Nederlandse chocolademakers.

En zo proef ik deze week Indonesische repen van het merk Terve Chocolate. Dit merk wil de smaakverschillen van de single origin cacao afkomstig van de diverse eilanden benadrukken. Met dit concept lijken zij op wat Auro Chocolate op de Filipijnen doet. Jammer dat de precisie waarmee dit merk werkt, van welke plantage en van welke cacaoboer is mijn reep afkomstig, op de website alleen in het Indonesisch te vinden is. Gelukkig is het papiertje in de verpakking Engelstalig.

Ik zal ze niet alle zes bespreken, maar mijn favorieten zijn:

- Terve,Payakumbuh, 72%. De geur heeft iets ziltigs in zich gecombineerd met verse papaya. De reep breekt makkelijk met een droge krak en is wat rood van kleur. Op mijn tong is er veel meer zuur te beleven dan ik rook en in de smaak vind ik zowel ananas, sinaasappel als toch ook een aardse toon die ik als nat hout zou willen omschrijven. De reep smelt erg makkelijk, maar heeft helaas wel een venijnig scherpe nasmaak.

-Terve, Berau, 77%. De geur van deze reep is erg rond en bijna snoepgoedachtig zoet, marshmallow. De breuk is strak en de krak luid, de kleur is erg licht. Ik proef als eerste een werkelijk zachte karamelsmaak die best lang aanhoudt. Maar ook hier, na enige tijd verschijnt er wat zuur en bitterheid al blijft deze reep vriendelijk. De nasmaak is helaas niet indrukwekkend en van korte duur.

-Terve, Ransiki 80%. Bij deze reep was geen toelichting, maar wat ik proef: hier een interessant zuur. Sterker dan bij alle andere repen krijg ik hier de geur van pomelo en niet zo zeer tijdens het smelten, maar daarna komt die geur in de smaak terug. Het begint echter met een vrij neutrale cacaosmaak die zich dus vreemd ontwikkelt. Wel is deze reep vrij droog en kruimelt hij een beetje. 

Ik denk nog maar eens goed na over wat ik heb gehoord, gezien en geproefd. Waar het heengaat met die Theobroma Cacao is ongewis. 

Voor nu dank ik team CHOCOA en alle vrijwilligers voor het organiseren van een onvergetelijke week en hoop volgend jaar weer gast te mogen zijn.