Chocolade in tijden van oorlog

 Laat ik niet proberen iets zinvols over de oorlog in de Oekraïne te zeggen, want er is niets zinvols aan oorlog. 

Enkele jaren geleden schreef ik al eens een ChocoladebloG over hoe de Oekraïense chocolade-industrie tussen de wielen van het politieke bedrijf was geraakt. De toenmalige president Poroschenko was zelf chocolademaker. De grote, internationale schaal waarop zijn merk Roshen werkte bood alle mogelijkheid om via chocoladerepen politiek te bedrijven. Nu de politiek is overgegaan tot de verpletterende stompzinnigheid van dood en vernietiging, treft zij ook de kleine bean-to-bar makers waarvan er meerdere in de Oekraïne zijn. 

De Belgische chocolademakers Mike & Becky konden niet stil blijven zitten. Misschien komt het door hun Duits /Russische achtergrond dat ze zich zo bewust zijn van de impact van een oorlog, zo vertelt me Björn Beckers, het Becky deel van M&B. Dit in Brussel woonachtige koppel besloot, binnen de bubbel die craft-chocolate heet, actie te ondernemen. En zoals ondernemers dat doen praktisch, tastbaar en met een neus voor handel. De thuismarkt voor Oekraïense makers is natuurlijk helemaal ingestort. Om dit verlies enigszins te compenseren zijn M&B in samenwerking met enkele andere bedrijven chocoladerepen uit de Oekraïne naar Europa gaan exporteren. Maar omdat een bedrijf steunen meer vraagt dan alleen maar de verkoop op peil houden, gaat er nu ook een actie komen om nieuwe cacaobonen naar de Oekraïne te transporteren. Al in eerdere gesprekken die ik met hem had, sprak Björn over de verbondenheid die hij ervaart binnen craft-chocolate beweging en ook nu komt hij daar weer op terug: "De bean-to-bar beweging voelt als familie". En familie helpt elkaar in noodgevallen. Zo hebben dan ook Olena en Oleksandra, de chocolademaaksters van Sisters a Chocolate, in Brussel een veilig onderdak gevonden. 

Via The Chocolate Shop, die dit project graag ondersteunen en waar je onderander ook het Oekraïense merk Stranger Chocolate kunt kopen, kwamen deze week twee repen bij mij door de brievenbus. Ik koos voor het merk Sisters A Chocolate, de dames die nu in Brussel schuilen. De origine's zijn oude bekenden Madagascar en de Dominicaanse Republiek. Voor zover ik het begrijp kiezen de zusters bij al hun repen voor kokosbloesemsuiker. De verpakkingen zijn een feest voor het oog.

Sisters A Chocolat: Madagascar, Sambirano, 81%. De geur is dikker dan ik verwachtte. Ik ruik een volle stroperigheid die zoet van karakter is en die een beetje het houtaroma lijkt te onderdrukken. Ik vind zelfs wel dat er een rokerig element aan deze zware lucht hangt. De kleur is iets naar het rode, de reep glanst prachtig en de krak is helder. Het smelten begint meteen en ook direct komt het romige van deze reep naar voren, maar daar prikt nu dan toch het zure, van de smaak van rood fruit, doorheen. Verrassend helderder dan de geur deed vermoeden smaakt deze reep fris. Die frisheid wordt gecombineerd met een kleine prikkel, alsof er een pepertje is mee gemalen. Er zit genoeg cacaoboter in deze reep om iedereen een heerlijke "vette bek" te bezorgen en die vetheid ondersteunt natuurlijk ook de lange nasmaak. Een verwenreep.

Sisters A Chocolate: Hispaniola, Dominican Republic 88%. Hispaniola is de gefermenteerde cacaosoort van de Dominicaanse Republiek. Van welke plantage de cacao komt die de zusters voor deze reep hebben gebruikt, kan ik niet vinden. Aangezien dit land ook de grootste biocacaoproducent ter wereld is vraag ik me af of deze cacao biologisch is. In ieder geval ruikt deze reep behoorlijk wat scherper dan de Madagascar. Al snuffelend kom ik eerst wat zongedroogd hout tegen waarna je vanzelf dieper meegesleurd wordt, om als basis een trage karamelgeur op ruikt komen. De reep ziet er wat dof uit, de krak is een dun geluid. Het smelten begint vrijwel meteen, want ook hier is op de cacaoboter weer niet bespaard. De smaak zelf is droger dan verwacht. Als eerste krijg ik de indruk dat deze reep wil gaan pieken in een zure houtsmaak, maar die top zwakt snel af, waarna ik meer oploskoffie proef dan me lief is. Gelukkig komt net voor ik me ga irriteren het zoet in de reep wat sterker naar voren om me toch nog een fijne mokkabeleving te geven. De nasmaak is een droog Haags hopje.