Wat de boer niet kent eet hij toch

Wat weet ik van Kameroen?

Niets.

Maar de chocolade, die van cacao uit Kameroen gemaakt wordt, heb ik vast al eens geproefd.

Waarschijnlijk was dat in de vorm van een chocokoekje, ijs of een goedkope chocoladereep.

Het grootste deel van de cacaoproductie uit Kameroen wordt namelijk op die grote anonieme hoop gegooid die bulk-cacao heet. 

Door hun cacao een "smoel' te geven proberen allerlei producenten buiten die categorie bulkcacao te vallen, want bulk staat voor armoede! 

Je cacao een "smoel" geven doe je bijvoorbeeld door certificering, een label, een plaatsaanduiding of een merknaam. Alles is goed zolang je maar geen anonieme cacao produceert. 

Want bij veel levensmiddelen, en dus ook bij cacao, geldt de wet: anoniem is onderbetaald. Een product met een verhaal of gezicht verkoopt beter.

De repen van deze week zijn voorbeelden van zulke pogingen om cacao uit Kameroen een "smoel" te geven, ze uit de anonimiteit te halen. Opvallend daarbij vind ik dat beide repen op de een of andere manier bijdragen aan het natuurbehoud in Kameroen.

Zo is AgriCam een organisatie die duurzame landbouw ondersteunt in Kameroen. Op zich al een manier om je van die bulkmassa te onderscheiden. Maar door de Belgische fermentatie-expert ZOTO uit te nodigen is ook een serieuze stap gemaakt om de kwaliteit van de cacao te verbeteren. In een eerder ChocoladebloG over ZOTO kwamen de problemen die het met zich meebrengt een business case te maken van kwaliteitscacao uit Afrika al eens ter sprake. Door op twee paarden te wedden, natuurbehoud en kwaliteit, heeft AgriCam zijn kansen verdubbeld een hoger inkomen voor de boeren te organiseren. 

L' Atelier Des 5 Volcans streeft hetzelfde doel na, cacaoteelt zonder armoede, maar kiest voor een heel andere aanpak. Laetitia Paravisini heeft ervoor gekozen een tree to bar producent te worden. In 2013 is zij begonnen met twee verlaten cacaoplantages, in verschillende natuurgebieden, weer tot leven te wekken. Door vervolgens deze cacao in Kameroen tot chocolade te verwerken, is de bijdrage aan het nationaal inkomen van Kameroen heel wat meer dan wanneer ze op die grote anonieme hoop zou verdwijnen. Dus ook hier draagt het hebben van een "smoel" bij aan een betere prijs. Voor wie een uitgebreid (Duits) interview met Laetitia wil lezen, klik op de link. 

    

Al worden er veel pogingen gedaan om de Afrikaanse cacaoboeren uit de armoede te helpen en slagen er ook best een aantal van, op de schaal van dit continent zijn het niet meer dan druppels op een gloeiende plaat. We kunnen hopen dat Unilever, met zijn belofte vanaf 2030 alleen nog samen te werken met leveranciers die hun producenten een leefbaar inkomen betalen, een grotere impact heeft. Nog mooier zou het zijn als deze stap zou leiden tot een domino-effect onder multinationals, al vrees ik dat er slechts met wetgeving een einde aan de uitbuiting van boeren wereldwijd kan komen.

Wie zichzelf wil testen kijkt onderaan dit bloG verder. Ik ga de chocolades testen.

ZOTO 71% Mbaka AgriCam Cameroon. Als altijd geeft ZOTO alle informatie die freaks willen weten. Zo staat er op de verpakking dat deze reep voor 66% uit een blend van regionale cacaosoorten bestaat en dat daaraan 5% cacaoboter toegevoegd is, waardoor het cacaopercentage op 71% komt. 

De reep glanst mooi en is vrij donker van kleur. Op de achterkant zie ik wel een hoop onregelmatigheden, luchtbelletjes en nibs maken er een bobbelig landschap van. De geur is decent zoet, gedroogde banaan en een beetje vanille. De krak maakt me gelukkig: strak, helder en luid. Het smelten begint snel, maar duurt dan toch veel langer dan ik verwachtte. De smaak is die van gedroogd fruit, met bij vlagen wat bananigs erin. Wanneer ik een stukje chocolade in mijn mond neem en er dan aan zuig krijgt deze reep ook een mokkasmaak. Het vanille, bloemige is de fijnere nuance die continu boven de smaken blijft hangen. In zijn zoetheid is dit wel een beetje weeïge reep.

L'Atelier Des 5 Volcans Réserve Du Dja 62% Récolte 2018 heet deze reep. Het is een plaatje van een reep, glanzend als een spiegel, met wat rood in de kleur. De geur dringt zich op en heeft een karakter van zoet en aarde. Bij het breken vliegen de kruimels om mijn oren. De krak houdt het tussen een plop en een krak.

Smelten doet deze reep vrij rustig. De smaak is pruimen met soms de scherpte van pruimenlikeur, ertussen zit wat aardbeienjam verstopt. Maar bovenal een waterig mondgevoel bepaalt mijn indruk van deze reep. De nasmaak is vrij kort en anoniem. 

Test jezelf eens voor de aardigheid.

Ik ben wellicht niet de enige voor wie Afrika een verzamelnaam is voor het grote onbekende.

Dat ligt aan mij, dat ligt aan de politiek, aan de geschiedenis, maar ook aan Afrika zelf.

Evenzogoed als dat ik me van de grootte van dit continent geen voorstelling kan maken, kan ik me ook geen voorstelling maken van de miljoenen tonnen cacao die uit Afrika komen. Meer dan 70% van alle cacao op de wereld komt van dit continent. Maar waar komt die cacao vandaan?

Opdracht: wijs de vier grootste cacaoproducerende landen in Afrika maar eens aan op de kaart. Ivoorkust, Ghana, Nigeria en Kameroen. (Met Indonesië op plaats drie zou de mondiale  top vijf compleet zijn.) Ik hoor graag wie hier geen moeite mee had! 

Ter zijde: In een poging iets over Kameroen te leren lees ik wat Wikipedia over Kameroen schrijft. In de tweede zin ben ik al aangekomen aan het eind van de 15de eeuw als de Portugezen er langszeilen. De duizenden jaren geschiedenis van dit land vóór deze gebeurtenis zijn daarmee teruggebracht tot één zin.