De beperktheid van aanbod en mijn geheugen

Er gaat een grote aantrekkingskracht uit van beperkte beschikbaarheid. 

Hele marketingstrategieën zijn hierop gebouwd. We komen dit dagelijks tegen in kreten als: alleen vandaag, zolang de voorraad strekt of laatste kans.

Limited Edition is natuurlijk ook zo'n bekend begrip waaraan we een bepaalde mate van exclusiviteit koppelen. Maar bij het zien van "Limited Edition" achter op een Opel Kadett moet ik dan toch lachen.

Wat betreft de craft chocolate-beweging zou eigenlijk op elke verpakking exclusief en limited moeten staan. 

Slechts acht procent van de gehele chocoladeproductie krijgt het predicaat "fine flavour" van het ICCO (International Cacao Organisation). En van deze acht procent wordt ook nog een flink deel door gangbare merken gebruikt voor hun luxere repen. Voor de kleine ambachtelijke makers is die paar procent kwaliteitscacao die overblijft voldoende om een schier eindeloos aanbod te creëren. Zo kun je dus gerust stellen dat exclusiviteit gemeengoed is in de craft chocolate beweging. 

Voor deze week heb ik twee repen die toch proberen een overtreffende trap van exclusiviteit te bereiken.

Mesjokke brengt een paar maal per jaar een Special Edition uit. Van deze repen maken zij werkelijk slechts een beperkte hoeveelheid, waardoor ze de spanning er voor de fans in weten te houden.

Heinde & Verre, dat ons regelmatig verrasst met nieuwe producten, gaan nog een stap verder op de exclusiviteitsladder: een genummerde reep. Ik heb nummer 6 van de 100 gemaakte repen, een micro batch heet dan zo'n productie.

Voordat ik deze repen ga proeven bereid ik me goed voor, want het nadeel van de beperkte beschikbaarheid ligt toch vooral bij mij als consument. Als ik een smaaknuance mis is er bijna geen kans meer die nog eens te beleven. En mocht ik ze heel erg lekker vinden kan ik nog jaren blijven treuren over een smaaksensatie, die zich in mijn herinnering tot epische grootsheid kan uitbreiden, zonder ooit nog aan de realiteit getoetst te kunnen worden. Maar na dit blog kan ik wel zeggen; "Ik heb ze ooit geproefd". 

Daar gaan we dan.  

Mesjokke Limited Edition #2 Filipijnen 72% Single Origin Craft Chocolate. Alsof dit nog niet genoeg zegt krijgt deze reep ook nog de onder titel "No no, no no no no, no no no no, no no there's no Limit...".

De kleur is vrij donker, de krak is solide en de geur..... Ik ruik droog hout met melasse, maar alles heel bescheiden en dus proef ik met enige terughoudendheid een stukje. Het smelten begint vrijwel meteen en dan barst plotseling een smaakfeest los. Donkere, zoete tonen vullen als dikke vloeibare chocolade mijn mond. Dit is een 72% reep, maar hij is zo zoet dat ik erg aan bruine basterdsuiker moet denken, aangevuld met rijpe pruimen. Er zit geen scherpte aan deze smaak, er zit wel een enorme diepte in. Als afleiding proef ik soms kleine zout prikkels in de smaak terwijl er geen zout op de verpakking vermeld staat. Het mondgevoel is dik, crèmig en voluptueus. 

Heinde & Verre Private Collection Lot No 14 Nicaragua Dark 71% 6/100. Ook hier is de naam lang genoeg om exclusiviteit te garanderen. 

Iedereen die ooit eens bij de heren van Heinde & Verre op bezoek is geweest spreekt in volzinnen over hun chocoladebibliotheek. Deze chocoladenerds hebben met al hun experimenten en proefbatches een verzameling aan chocolade opgebouwd die ongekend is. Veel laten ze bewust liggen om te rijpen, andere bewaren ze voor zichzelf als smaakherinnering of referentiepunt. Deze reep is uitgekomen omdat de smaak hen zo overtuigde, dit mochten ze hun fans niet langer onthouden. 

Deze reep is een blend van vier verschillende soorten cacao die door Ingemann gefermenteerd zijn. Alle cacao is uit Nicaragua afkomstig. 

De reep ziet er goed uit, geeft een decente krak maar vooral de geur intrigeert. Ik ruik een frisheid die tweeledig is. Het grootste deel laat me aan kruidige alpenweides denken, een kleiner deel is meer een citrusfrisheid. Verbaasd ben ik dan over de smaak. De frisheid zet veel hoger in dan ik verwacht had en, oooh, dit gaat maar verder en verder, een droge mond in no time. Zoethout is mijn associatie, maar dan wel vers zoethout. De bitterheid die eronder ligt, heeft niets te maken met de chocoladesmaak die door veel mensen als bitter wordt ervaren. Nee deze bitterheid is die van een grapefruit, die weliswaar zoet kan zijn maar altijd een zekere wrangheid in zich draagt. De nasmaak is meer een fysieke ervaring dan alleen een smaak in je mond. 

Beste mannen van Heinde & Verre, dank voor deze les in smaak. Ik bewaar jullie tweede reepje om over een jaar mezelf nog eens te herinneren aan hoe frisheid en bitterheid in elkaars verlengde kunnen liggen.

Geloof me, als een craft chocolate maker er limited op zet wil je het proeven. Ik in ieder geval wel.