Over kaas, chocolade en een hoopvolle toekomst
Met veel plezier kijk ik naar de koeien in de wei bij de landwinkel waar ik mijn kaas koop. Zij produceren de melk waar de dame die achter de kassa staat kaas van maakt.
Ik weet graag wat ik eet en op deze plek is de samenhang duidelijk te volgen. Gras to Cheese zou je dit proces kunnen noemen.
Om hetzelfde verband te vinden bij de chocolade is Tree to Bar de categorie waarin je moet zoeken.
De term Tree is van toepassing wanneer het hele proces van boom tot reep zich in één hand bevindt. Het maken van chocolade in de tropen heeft vooral vanwege de temperatuur zo zijn eigen uitdagingen. Het voordeel van de productie in eigen hand houden is dat er meer aan het eindproduct te verdienen valt dan aan de grondstof. Het nadeel is dat je wel toegang tot de markt moet weten te vinden.
Het romantische ideaal dat degene die de grondstof produceert ook het beste zou weten hoe je die optimaal tot eindproduct verwerkt is natuurlijk leuk, maar niet per se waar. Dit geldt zowel voor de chocolademaker als voor de kaasmaker.
Ik heb voor deze week twee Tree to Bar repen uit Venezuela. Op het Chocoa Festival afgelopen februari werd al over de toestand in dit land gesproken en die is sindsdien alleen nog maar verslechterd. Toch waren de Venezolaanse makers die ik sprak vol goede moed en enthousiast over de mogelijkheden die de cacao uit hun land hun biedt. Chocolade geeft hen hoop.
Nu proeven. Eerst de Canoabo van Hacienda San Cayetano 70%. Uit de vrij eenvoudige verpakking komt een roodachtig glansende reep chocolade tevoorschijn met een onovertroffen geur. Vol en diep is het chocolade-aroma niet te ontlopen. De paar kleine luchtbelletjes mogen de pret niet drukken. De reep breekt strak met een heldere krak. En dan begint het smelten..... OOOH wat een vol mondgevoel. Dik van de cacaoboter en donker van smaak biedt deze reep weinig ruimte voor afgedwaalde associaties. Geen zuur, geen hout, geen bloemen. Een beetje karamel met een klein scheutje mokka valt er te ontdekken en verder heel, heel veel chocolade. Voor wie wil zwelgen in een dikke chocoladesaus, koop deze reep.
Als tweede heb ik van Armando Canelon de Caramelo de Sani 65% met cacao van de Hacienda Cacao Caribe. Deze reep is aan de onderkant bestrooid met gekarameliseerde bloemzaadjes van koolzaad en een paar zoutkristallen. De geur is vol, maar niet uitbundig. De krak is een donkere plop. Deze reep vraagt erom er een paar keer op te kauwen, want de crispy toevoegingen smelten niet zo makkelijk als de chocolade. Als de smaken zich in je mond vermengen blijkt dit toch een spannende combi te zijn. Ik krijg meteen popcorn in gedachten. Vooral het notige karakter geeft een mooi bitter aan de chocolade die van zichzelf vrij vol, maar zeker niet bitter is. De zoutvlokjes zijn een prettig verwarrende afwisseling in deze opeenstapeling van smaken. Al met al is dit pure verwennerij en wie iemand een verrassend cadeau wil geven kan deze reep nog bij The Chocolate Shop bestellen.
Ik weet graag wat ik eet en op deze plek is de samenhang duidelijk te volgen. Gras to Cheese zou je dit proces kunnen noemen.
Om hetzelfde verband te vinden bij de chocolade is Tree to Bar de categorie waarin je moet zoeken.
Het romantische ideaal dat degene die de grondstof produceert ook het beste zou weten hoe je die optimaal tot eindproduct verwerkt is natuurlijk leuk, maar niet per se waar. Dit geldt zowel voor de chocolademaker als voor de kaasmaker.
Ik heb voor deze week twee Tree to Bar repen uit Venezuela. Op het Chocoa Festival afgelopen februari werd al over de toestand in dit land gesproken en die is sindsdien alleen nog maar verslechterd. Toch waren de Venezolaanse makers die ik sprak vol goede moed en enthousiast over de mogelijkheden die de cacao uit hun land hun biedt. Chocolade geeft hen hoop.
Nu proeven. Eerst de Canoabo van Hacienda San Cayetano 70%. Uit de vrij eenvoudige verpakking komt een roodachtig glansende reep chocolade tevoorschijn met een onovertroffen geur. Vol en diep is het chocolade-aroma niet te ontlopen. De paar kleine luchtbelletjes mogen de pret niet drukken. De reep breekt strak met een heldere krak. En dan begint het smelten..... OOOH wat een vol mondgevoel. Dik van de cacaoboter en donker van smaak biedt deze reep weinig ruimte voor afgedwaalde associaties. Geen zuur, geen hout, geen bloemen. Een beetje karamel met een klein scheutje mokka valt er te ontdekken en verder heel, heel veel chocolade. Voor wie wil zwelgen in een dikke chocoladesaus, koop deze reep.
Als tweede heb ik van Armando Canelon de Caramelo de Sani 65% met cacao van de Hacienda Cacao Caribe. Deze reep is aan de onderkant bestrooid met gekarameliseerde bloemzaadjes van koolzaad en een paar zoutkristallen. De geur is vol, maar niet uitbundig. De krak is een donkere plop. Deze reep vraagt erom er een paar keer op te kauwen, want de crispy toevoegingen smelten niet zo makkelijk als de chocolade. Als de smaken zich in je mond vermengen blijkt dit toch een spannende combi te zijn. Ik krijg meteen popcorn in gedachten. Vooral het notige karakter geeft een mooi bitter aan de chocolade die van zichzelf vrij vol, maar zeker niet bitter is. De zoutvlokjes zijn een prettig verwarrende afwisseling in deze opeenstapeling van smaken. Al met al is dit pure verwennerij en wie iemand een verrassend cadeau wil geven kan deze reep nog bij The Chocolate Shop bestellen.
Reacties
Een reactie posten