Tomaten vs cacao

Tomaten zijn net als cacao uit Zuid-Amerika afkomstig (we vergeten het soms) en daar kan deze vergelijking eigenlijk ophouden. Maar waarom zou je tomaten met cacao vergelijken?
Wel....hierom.
De tomaat is een miljardenhandel waar een groot wetenschappelijk en industrieel complex achter staat. Er zijn onvoorstelbaar veel soorten tomaten gevonden, onderzocht en veredeld. Een kilo tomatenzaad is duurder dan een kilo goud. Er gaan dan ook grote sommen geld om in onderzoek en ontwikkeling van dit product.
Op het onvolprezen Chocoa Festival kwam het verhaal van Tony Lass (Cocoa Research Association) erop neer dat we eigenlijk maar een paar procent van het genetisch cacaomateriaal gebruiken en van de rest bijna niets weten. Daarmee doen we niet alleen onszelf tekort, op de lange duur is dit ook slecht voor de soort Theobroma, de cacaoboom. En een wereld zonder cacao .......... zinloos!
De cacaowereld is weliswaar ook een miljardenhandel, wat kennis en structuur betreft valt er nog een hoop van de tomatenjongens te leren.

Dan de repen van deze week. Van Original Beans heb ik de Arhuaco Businchari 82% uit Colombia. Deze reep is in samenwerking met de Arhuaco, een van de inheemse stammen, gemaakt. Met het terugvinden van zeldzame bomen die witte cacaobonen produceren is een begin gemaakt om deze soort te behouden. De geur is dik en zwaar, als in een chocoladedroom. Hij glanst licht en breekt makkelijk met een heldere knak. Zo gauw je hem in je mond stopt begint het smelten en daarbij komen prachtige smaken langs. Ik proef houtige smaken, iets licht notigs en ook wat pittig geroosterds, maar niets dat overheerst. Alle smaken blijven nuances in de dikke chocoladesmaak die de geur ook heeft. Heerlijk! Het enige nadeel dat ik aan deze reep kan vinden is dat de nasmaak niet heel lang blijft hangen. Dit kun je echter prima verhelpen door gewoon nog een stuk te nemen.
De tweede reep die ik heb liggen is van Marana en wel de San Martin 70% uit Peru. De gebruikte cacaosoort is Amazonico en de productie vindt plaats in Peru. De reep kleurt vrij rood en glanst lichtjes. De geur is kruidig en nodigt mij niet meteen uit. Ik hoor een stevige krak bij het breken dat ook wel wat moeite kost. Een harde reep. Ik heb 'm twee seconden in mijn mond en de bakabanasmaak dringt zich meteen naar voren. Ik geniet van deze smaak tot er aan het einde een vreemd zuurtje na komt dat bijna het feestje verpest. Gelukkig als alles gesmolten is blijft toch de lekkere bananensmaak hangen die pas na een paar minuten iets van chocoladesmaak achterlaat. Ook deze reep is geen lange-adem-smaak, maar wel een belevenis.
Laten we toch vooral zuinig zijn op dit soort prachtige vruchten die qua smaak zo verschillend kunnen zijn.