Chocoa 2018: Eet meer chocolade!
Zou er een hemel bestaan voor chocoholics, dan zou deze als Chocoa Festival aan ons kunnen verschijnen. Ik had deze week 5 dagen voor me waarin ik in deze dimensie mocht verblijven. Vijf dagen vol met cacao, patisserie, chocolademelk en heel veel chocolade, omgeven door andere chocoholics; een passie verbindt. Zo leek voor mij het paradijs te zijn weergekomen, en...... flats een natte dweil in mijn gezicht. Vanaf de openingstoespraak haalden woorden als sustainability, price drop, child labour, gender equality en carbon footprint mij uit mijn gedroomde choco-hemel. Chocolade is realiteit en al wanen we ons met sommige repen in de zevende hemel, het maken van die repen blijkt vaak een hels karwei.
Verder nu zonder poëzie. Chocoa biedt zowel een handels- als een publieksprogramma aan. Ik had het plezier aan beide te kunnen deelnemen, waarvoor dank. Deze programma's samen geven een grondig inzicht in wat er nu in de cacao- en chocoladewereld gaande is. De grote jongens (Mars, Callebaut) bespraken de grote problemen in een grote zaal, gekleed in mooie pakken. Voor de kleine ondernemer was er ook plaats in het zakelijke programma, maar die zaten meestal in een kleinere zaal en er waren beduidend minder pakken. Bij het heen en weer lopen tussen de zalen viel mij een temperatuurverschil van minstens 3 graden op (de grote jongens zaten er "warmpjes" bij). Ikzelf was erg onder de indruk van het bezoek aan één van de Cargill fabrieken.
Het publieksdeel speelde zich in het weekend af: meerdere zalen in de Beurs van Berlage, vol met kraampjes overlopend van chocolade en aanverwant lekkers. Heerlijk om te zien dat duizenden mensen de kou trotseerden om zich iets goeds te kopen.
Ikzelf heb al met al een ongelooflijke berg informatie verzameld die alleen in balans wordt gehouden door een even grote berg chocolade. De komende tijd zal ik vaak terugkomen op wat ik hier gehoord en geproefd heb.
Voor nu eindig ik met de woorden van een van de organisatoren van Chocoa: eet meer chocolade,
je doet er veel goeds mee.
Over tot het proeven:
Shattell is de maakster van beide repen. Ik zeg bewust maakster want Lisi is de chocolatière en oprichtster van Shattell (Lima, Peru) en dat is belangrijk in dit verhaal. Behalve haar eigen merk heeft ze namelijk ook de eerste reep voor RokBar gemaakt. RokBar is het eerste merk dat volledig door vrouwen geproduceerde repen is gaan maken. Een verstandig besluit dat allang gemaakt had moeten worden. Cacaoboerinnen blijken heel wat wijzer met hun geld om te gaan dan hun mannelijke collega's. Daarnaast zijn vrouwen de grootste cacaoconsumenten. Deze reep is zojuist gepresenteerd op het Chocoa Festival en voor zover ik weet te koop bij Sterk in Amsterdam en bij TheChocolateShop.nl. De eigen reep van Shattell kun je helaas niet in Nederland krijgen en dat is doodzonde want oh wat een genot. De reep zit in een afgesloten alu-verpakking en zo gauw je die opent val je bijna flauw van de geur. Ik heb de 70% Chuncho variant, een zeldzame soort en ik ruik honing, om preciezer te zijn, Manuka-honing. De reep krakt prachtig en de stukjes klikken op elkaar als tropisch hardhout. Hij smelt makkelijk en geeft net genoeg vet vrij om het "vol" te noemen. Qua smaak zit deze reep in een heel eigen hoek. Bitter is er niet, astringent zeker niet, maar wel een karameltoon die voor mij met abrikozen is gemengd en zich makkelijk "geeft". Aan het einde krijg je nog een hint richting zuur, maar heel decent. In mijn mond verdwijnt dan de smaak, maar in mijn neus blijft de honing geur nagalmen als een goede whisky.
Dan de RokBar: deze reep is dus ook door Shattell gemaakt, maar hier is een single origin uit de Kimbiri regio in Peru gebruikt. (Op Chocoa stonden de bonenproducente en de chocolatière gezusterlijk naast elkaar en vertelde enthousiast over hun samenwerking.) Ook dit is een 70% reep op dezelfde wijze verpakt, maar deze reep is minder gul met zijn geur. Ik moet de reep bijna bij m'n neus houden, maar dan komt er ook iets heel anders op me af. Hier is wel bitter en duidelijke cacao aanwezig. De kleur is een tikje donkerder, de krak is iets harder. Deze reep komt langzamer op gang, zowel in het smelten als in het smaak geven. Mooi is de smaak wel, donkere tonen met aan het begin iets hout/rokerigs erin. Vreemd genoeg vind ik deze reep daarna wel iets zoets hebben, maar aan het einde komt toch een volle cacaosmaak door, die dan lekker in de mond blijft hangen. Een tamelijk krachtige reep, voor en door powervrouwen. Gelukkig is er niet voor een melkreep gekozen, dat had het statement echt ondermijnd.
Nu ik erover nadenk heb ik ook nooit een reep als mannenreep beschouwd, maar vraag me plotseling wel af waar het in Duitsland gebruikte begrip "Herrenschokolade" vandaan komt?
Al met al voel ik me door het Chocoa Festival gesterkt in mijn bestaan als blogger. Chocolade verdient echt meer waardering, maar daarover volgende week meer.
Verder nu zonder poëzie. Chocoa biedt zowel een handels- als een publieksprogramma aan. Ik had het plezier aan beide te kunnen deelnemen, waarvoor dank. Deze programma's samen geven een grondig inzicht in wat er nu in de cacao- en chocoladewereld gaande is. De grote jongens (Mars, Callebaut) bespraken de grote problemen in een grote zaal, gekleed in mooie pakken. Voor de kleine ondernemer was er ook plaats in het zakelijke programma, maar die zaten meestal in een kleinere zaal en er waren beduidend minder pakken. Bij het heen en weer lopen tussen de zalen viel mij een temperatuurverschil van minstens 3 graden op (de grote jongens zaten er "warmpjes" bij). Ikzelf was erg onder de indruk van het bezoek aan één van de Cargill fabrieken.
Het publieksdeel speelde zich in het weekend af: meerdere zalen in de Beurs van Berlage, vol met kraampjes overlopend van chocolade en aanverwant lekkers. Heerlijk om te zien dat duizenden mensen de kou trotseerden om zich iets goeds te kopen.
Ikzelf heb al met al een ongelooflijke berg informatie verzameld die alleen in balans wordt gehouden door een even grote berg chocolade. De komende tijd zal ik vaak terugkomen op wat ik hier gehoord en geproefd heb.
Voor nu eindig ik met de woorden van een van de organisatoren van Chocoa: eet meer chocolade,
je doet er veel goeds mee.
Over tot het proeven:
Shattell is de maakster van beide repen. Ik zeg bewust maakster want Lisi is de chocolatière en oprichtster van Shattell (Lima, Peru) en dat is belangrijk in dit verhaal. Behalve haar eigen merk heeft ze namelijk ook de eerste reep voor RokBar gemaakt. RokBar is het eerste merk dat volledig door vrouwen geproduceerde repen is gaan maken. Een verstandig besluit dat allang gemaakt had moeten worden. Cacaoboerinnen blijken heel wat wijzer met hun geld om te gaan dan hun mannelijke collega's. Daarnaast zijn vrouwen de grootste cacaoconsumenten. Deze reep is zojuist gepresenteerd op het Chocoa Festival en voor zover ik weet te koop bij Sterk in Amsterdam en bij TheChocolateShop.nl. De eigen reep van Shattell kun je helaas niet in Nederland krijgen en dat is doodzonde want oh wat een genot. De reep zit in een afgesloten alu-verpakking en zo gauw je die opent val je bijna flauw van de geur. Ik heb de 70% Chuncho variant, een zeldzame soort en ik ruik honing, om preciezer te zijn, Manuka-honing. De reep krakt prachtig en de stukjes klikken op elkaar als tropisch hardhout. Hij smelt makkelijk en geeft net genoeg vet vrij om het "vol" te noemen. Qua smaak zit deze reep in een heel eigen hoek. Bitter is er niet, astringent zeker niet, maar wel een karameltoon die voor mij met abrikozen is gemengd en zich makkelijk "geeft". Aan het einde krijg je nog een hint richting zuur, maar heel decent. In mijn mond verdwijnt dan de smaak, maar in mijn neus blijft de honing geur nagalmen als een goede whisky.
Dan de RokBar: deze reep is dus ook door Shattell gemaakt, maar hier is een single origin uit de Kimbiri regio in Peru gebruikt. (Op Chocoa stonden de bonenproducente en de chocolatière gezusterlijk naast elkaar en vertelde enthousiast over hun samenwerking.) Ook dit is een 70% reep op dezelfde wijze verpakt, maar deze reep is minder gul met zijn geur. Ik moet de reep bijna bij m'n neus houden, maar dan komt er ook iets heel anders op me af. Hier is wel bitter en duidelijke cacao aanwezig. De kleur is een tikje donkerder, de krak is iets harder. Deze reep komt langzamer op gang, zowel in het smelten als in het smaak geven. Mooi is de smaak wel, donkere tonen met aan het begin iets hout/rokerigs erin. Vreemd genoeg vind ik deze reep daarna wel iets zoets hebben, maar aan het einde komt toch een volle cacaosmaak door, die dan lekker in de mond blijft hangen. Een tamelijk krachtige reep, voor en door powervrouwen. Gelukkig is er niet voor een melkreep gekozen, dat had het statement echt ondermijnd.
Nu ik erover nadenk heb ik ook nooit een reep als mannenreep beschouwd, maar vraag me plotseling wel af waar het in Duitsland gebruikte begrip "Herrenschokolade" vandaan komt?
Al met al voel ik me door het Chocoa Festival gesterkt in mijn bestaan als blogger. Chocolade verdient echt meer waardering, maar daarover volgende week meer.
Reacties
Een reactie posten