heimelijke genoegens
Jawel ik geef het toe, als chocoholic vertoon ik grensoverschrijdend gedrag. Mijn heimelijke genoegen is chocolademelk.
Voor sommige van mijn lezers zal dit een "non-thema" zijn maar voor andere is chocolademelk een religie die tot een ware scheiding der geesten kan leiden. Voor mij is het een zoeken naar de heilige graal. De cacao werd in zijn oervorm als godendrank gezien en in mijn voorstelling bestaat er een perfecte chocolademelk waarnaar ik op weg ben.
Voor ik verder ga moet mij echter iets van het hart. De grootste chocolademelk-catastrofe van Nederland is de enige "echte" die in zijn ultieme vorm van smaak misachting geserveerd wordt met slagroom uit een spuitbus. Horecagelegenheden die dit nog steeds serveren staan voor mij gelijk aan MacDonalds ongeacht hun verdere prestaties. Mijd deze plaatsen!
Zo, nu vrolijk verder. Mijn tocht bracht me naar Metropolitan, Warmoesstraat 135 in Amsterdam daarna bezocht ik The Chocolate Shop, Limoenhof 1 in DenHaag om af te sluiten met de Quetzal, Kamperbinnenpoort 3 in Amersfoort. Op al deze plekken heb ik een 70% chocolademelk kunnen proeven en nergens gebrek aan gastvrijheid.
De bedoeling was vier plekken te testen maar bij Hop & Stork in den Haag ben ik na 25 minuten wachten vertrokken, bij het verlaten van het pand kwam iemand vragen of alles naar wens was. Daarbij heb ik 3 weken geleden via hun contact formulier om informatie over hun cacao gevraagd maar tot nu toe nog geen reactie gehad. Ik wil ze graag een tweede kans geven maar in deze bespreking doen ze dus niet mee.
Zoals je op deze foto van het interieur van Metropolitan kunt zien staat hier niet alleen een ketel warme chocolademelk klaar maar stroomt de chocolade hier ook rijkelijk. Daarnaast moet ik zeggen dat de spontane en enthousiaste ontvangst door Kees Raat een toonbeeld van liefde voor het chocolatiers vak is. Over deze man en deze zaak ga ik zeker nog het nodige schrijven.
Alle chocolade bij Metropolitan word gemaakt van Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek. Het hele proces van "Bean to Bar" krijg je hier te zien, te ruiken en te proeven (boek de proeverij).
De chocolademelk was zeker niet te zoet en had een mooie binding. De toevoeging van melk neemt vaak veel smaak weg maar hier niet. Het leek alsof je puur de vloeibare cacao dronk met een geconcentreerd bittere basis waar later toch een zonnestraaltje zuur bij kwam. Heerlijk, goed en snel.
Mij werd verteld dat er plannen zijn om ook met andere soorten cacao te gaan werken en mocht dat leiden tot diverse soorten chocolade melk sta ik vooraan in de rij om dit te proeven.
Terzijde dit. Al lijkt Metropolitan in alles op een Italiaanse espressobar waar de meest fantastische delicatessen in het voorbij gaan worden genuttigd, hun brownies zijn naar New Yorker recept en grandioos. Ik heb genoten.
Dan mijn tweede kop chocolade melk. The Chocolate Shop is misschien niet de plek waar je tijdens een dagje DenHaag langs komt maar mocht je voor je repen (een pracht assortiment) er heen gaan gun jezelf dan een chocolademelk. Hier wordt nog cocoa poeder, 70% Trinitario uit Congo, met de hand afgewogen dan met geschuimde melk, niet te warm, gemengd en het resultaat mag er zijn. Ook hier geen zoete dood in een kopje maar een mild fris aroma dat iets lichter van smaak was dan wat ik verwachte. Ik zou deze chocolade een "pleaser" willen noemen en als vervanging voor die troep van Nutricia willen voorstellen. Je moet kinderen ook wat smaak betreft opvoeden. En....... melk schuim is altijd lekker.
Tot slot volgt dan Quetzal in Amersfoort (waarom deze vogel naam?).
Dit is een franchise onderneming die zich vanuit België naar Duitsland en nu al met 7 filialen ook in Nederland heeft gevestigd. De cacao word door Barry Callebaut geleverd de Zwitsers/Belgische gigant waar ook Tony Chocolonely zijn repen laat maken. De gebruikte cacao is een mengsel maar ten minste UTZ gecertificeerd. In hun winkels smelten zij de pastilles tot vloeibare chocolade waarna ze er chocolademelk van maken. Gelukkig word hier niet te heet gewerkt waardoor er een beter product op tafel komt dan gedacht. Een ware choco sensatie zou ik het toch niet willen noemen, mij was het niet bitter genoeg (ik had 70%), de diepte van pure chocolade ontbrak daarnaast was dit ook de zoetste van de drie. Ik moet er niet aan denken hoe de lagere percentages smaken, zeker niet met marshmellow's of praliné als toevoeging erbij. Maar mochten er oma's of opa's zijn die hun kleinkinderen willen trakteren, ga dan hierheen inplaats van ergens die verdomde Nutricia te drinken.
Mijn voorstel voor Quetzal maar vooral voor Callebaut zou zijn het avontuur met verschillende cacao soorten aan te gaan of in deze chocolade bars een bio/fairtrade variant aan te bieden.
Facit: mijn queeste is nog niet ten einde maar ik kom zeker bij Metropolitan terug.
Voor sommige van mijn lezers zal dit een "non-thema" zijn maar voor andere is chocolademelk een religie die tot een ware scheiding der geesten kan leiden. Voor mij is het een zoeken naar de heilige graal. De cacao werd in zijn oervorm als godendrank gezien en in mijn voorstelling bestaat er een perfecte chocolademelk waarnaar ik op weg ben.
Voor ik verder ga moet mij echter iets van het hart. De grootste chocolademelk-catastrofe van Nederland is de enige "echte" die in zijn ultieme vorm van smaak misachting geserveerd wordt met slagroom uit een spuitbus. Horecagelegenheden die dit nog steeds serveren staan voor mij gelijk aan MacDonalds ongeacht hun verdere prestaties. Mijd deze plaatsen!
Zo, nu vrolijk verder. Mijn tocht bracht me naar Metropolitan, Warmoesstraat 135 in Amsterdam daarna bezocht ik The Chocolate Shop, Limoenhof 1 in DenHaag om af te sluiten met de Quetzal, Kamperbinnenpoort 3 in Amersfoort. Op al deze plekken heb ik een 70% chocolademelk kunnen proeven en nergens gebrek aan gastvrijheid.
De bedoeling was vier plekken te testen maar bij Hop & Stork in den Haag ben ik na 25 minuten wachten vertrokken, bij het verlaten van het pand kwam iemand vragen of alles naar wens was. Daarbij heb ik 3 weken geleden via hun contact formulier om informatie over hun cacao gevraagd maar tot nu toe nog geen reactie gehad. Ik wil ze graag een tweede kans geven maar in deze bespreking doen ze dus niet mee.
Zoals je op deze foto van het interieur van Metropolitan kunt zien staat hier niet alleen een ketel warme chocolademelk klaar maar stroomt de chocolade hier ook rijkelijk. Daarnaast moet ik zeggen dat de spontane en enthousiaste ontvangst door Kees Raat een toonbeeld van liefde voor het chocolatiers vak is. Over deze man en deze zaak ga ik zeker nog het nodige schrijven.
Alle chocolade bij Metropolitan word gemaakt van Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek. Het hele proces van "Bean to Bar" krijg je hier te zien, te ruiken en te proeven (boek de proeverij).
De chocolademelk was zeker niet te zoet en had een mooie binding. De toevoeging van melk neemt vaak veel smaak weg maar hier niet. Het leek alsof je puur de vloeibare cacao dronk met een geconcentreerd bittere basis waar later toch een zonnestraaltje zuur bij kwam. Heerlijk, goed en snel.
Mij werd verteld dat er plannen zijn om ook met andere soorten cacao te gaan werken en mocht dat leiden tot diverse soorten chocolade melk sta ik vooraan in de rij om dit te proeven.
Terzijde dit. Al lijkt Metropolitan in alles op een Italiaanse espressobar waar de meest fantastische delicatessen in het voorbij gaan worden genuttigd, hun brownies zijn naar New Yorker recept en grandioos. Ik heb genoten.
Dan mijn tweede kop chocolade melk. The Chocolate Shop is misschien niet de plek waar je tijdens een dagje DenHaag langs komt maar mocht je voor je repen (een pracht assortiment) er heen gaan gun jezelf dan een chocolademelk. Hier wordt nog cocoa poeder, 70% Trinitario uit Congo, met de hand afgewogen dan met geschuimde melk, niet te warm, gemengd en het resultaat mag er zijn. Ook hier geen zoete dood in een kopje maar een mild fris aroma dat iets lichter van smaak was dan wat ik verwachte. Ik zou deze chocolade een "pleaser" willen noemen en als vervanging voor die troep van Nutricia willen voorstellen. Je moet kinderen ook wat smaak betreft opvoeden. En....... melk schuim is altijd lekker.
Tot slot volgt dan Quetzal in Amersfoort (waarom deze vogel naam?).
Dit is een franchise onderneming die zich vanuit België naar Duitsland en nu al met 7 filialen ook in Nederland heeft gevestigd. De cacao word door Barry Callebaut geleverd de Zwitsers/Belgische gigant waar ook Tony Chocolonely zijn repen laat maken. De gebruikte cacao is een mengsel maar ten minste UTZ gecertificeerd. In hun winkels smelten zij de pastilles tot vloeibare chocolade waarna ze er chocolademelk van maken. Gelukkig word hier niet te heet gewerkt waardoor er een beter product op tafel komt dan gedacht. Een ware choco sensatie zou ik het toch niet willen noemen, mij was het niet bitter genoeg (ik had 70%), de diepte van pure chocolade ontbrak daarnaast was dit ook de zoetste van de drie. Ik moet er niet aan denken hoe de lagere percentages smaken, zeker niet met marshmellow's of praliné als toevoeging erbij. Maar mochten er oma's of opa's zijn die hun kleinkinderen willen trakteren, ga dan hierheen inplaats van ergens die verdomde Nutricia te drinken.
Mijn voorstel voor Quetzal maar vooral voor Callebaut zou zijn het avontuur met verschillende cacao soorten aan te gaan of in deze chocolade bars een bio/fairtrade variant aan te bieden.
Facit: mijn queeste is nog niet ten einde maar ik kom zeker bij Metropolitan terug.
Reacties
Een reactie posten