Afrikaanse kansen
De chocoladetoekomst van Afrika ziet er volgens mij bijzonder stralend en zonnig uit.
Misschien is het mijn eigen beleving, maar ik heb het idee dat er steeds meer Afrikaanse landen zijn die cacao gaan produceren. Als chocoholic kende ik natuurlijk de repen gemaakt van Kokoa Kamili-bonen uit Tanzania. Na het laatste Chocoa Festival was ik aangenaam verrast een reep uit Kameroen op mijn stapel te hebben. En enkele weken geleden kon ik over de eerste chocoladereep van Angolese bodem berichten.
Deze week heb ik twee repen met als origine Oeganda, voor mij een tot nu toe onbekend herkomstgebied. De Zweedse maker Kakaobolaget schrijft waar de cacao vandaan komt op de verpakking. Semuliki Forest Cacao is de organisatie die voor ongeveer 1000 boerinnen en boeren in het Semuliki National Park de centrale fermentatie verzorgt. Wie er als eerste is begonnen om op deze manier te gaan werken weet ik niet, maar zowel Kokoa Kamilli als Semuliki Forest Cacao tonen aan dat er zeker vraag is op de specialty markt naar cacao waarbij de post harvesting met kennis en kunde wordt uitgevoerd.
Wellicht dat sommige regeringen op het Afrikaanse continent kijken naar Ivoorkust en Ghana, de grootste cacaoproducenten ter wereld, als voorbeeld voor landen met een min of meer stabiele inkomstenbron. Maar of er voor andere landen nog kansen op de bulkchocolademarkt zouden liggen betwijfel ik. Er is geen tekort op deze markt en het lijkt me dat het simpelweg beginnen met bulkcacao produceren de bijbehorende armoede van de cacaoboeren met zich mee brengt. Wel zou de verschuiving van een deel van de bulkproductie naar andere gebieden de druk op de ecosystemen in Ghana en Ivoorkust verkleinen, maar daar hebben deze twee cacaogrootmachten wellicht geen boodschap aan.
Op de specialty cacao markt liggen volgens mij voor dit enorme continent nog kansen genoeg.
Wanneer ik op mijn kaart kijk tussen de 20 graden noorderbreedte en 20 graden zuiderbreedte, het gebied waarbinnen de Theobroma cacao gedijt, zie ik nog een hele reeks landen waarvandaan ik nog geen cacao ben tegengekomen. Natuurlijk weet ik dat onze geliefde cacaoboom een kieskeurig plantje is, maar ergens in Malawi, Uganda, Rwanda, Burundi of Gabon, Guinee en Gambia zal toch wel een geschikt plekje te vinden zijn. En we kennen allemaal koffie uit Ethiopië, maar cacao komt er bij mijn weten niet vandaan.
De chocoladetoekomst van Afrika ziet er volgens mij bijzonder stralend en zonnig uit.
Terug nu naar die twee repen uit Oeganda. De makers kende ik al: uit Zweden de Svenska Kakaobolaget en uit Frankrijk Petits Carreaux de Paris, dus daar ga ik niets over zeggen.
De cacao is een blend van Trinitario en Amelonado bonen. De fermentatie vindt in houten kisten plaats en duurt zeven dagen, waarna de bonen zongedroogd worden. Dit staat dus op de Kakaobolaget-verpakking vermeld. Op de Petits Carreaux staat niets over soort en herkomst, maar ik maak me sterk dat dezelfde cacao gebruikt is.
Ik begin het proeven met de Svenska Kakaobolaget Uganda 2018 Harvest 72%. De reep is donker van kleur. De geur is fenomenaal en doet mij aan sinaasappelhoning denken met ook iets notigs eronder. De reep breekt makkelijk, een krak is er bijna niet. Smelten doet ie meteen en dan....diepe aardesmaken proef ik, met soms wat zoete port erdoor. Geen bitter, geen fris fruit en zeker geen scherpte, maar donkere aarde, misschien met paddestoelen. Een smaak die bijna afgesloten in zichzelf bestaat, zonder contact met de buitenwereld. De nasmaak is vreemd genoeg kort op een soort droge chocoladegrondtoon na. Zo heb ik het nog niet geproefd, een beleving.
Dan pak ik de Petits Carreaux le Noir 80% Ouganda. Deze maker heeft besloten er natuurlijk vanille-aroma aan toe te voegen en dat niet te weinig. Bij het openen walmt dit me tegemoet. Ook deze reep ziet er zeer donker uit. De krak is krachtig en strak breekt de reep. Op het smelten mag ik even wachten, waarna de reep wel een prettig mondgevoel geeft. Het prachtige begrip boisé (bos-achtig) staat op de verpakking, maar krijgt wat mij betreft geen enkele invulling, want alle smaak nuances worden hier weggeblazen door de vanille. Het enige wat je erover kunt zeggen is dat er geen hoeken of kanten aan deze chocolade zit. De diepe chocoladesmaak is niet anders dan dat je van een 80 procent mag verwachten. De nasmaak wordt voor mij vooral bepaald door de gedachte dat het goed is dat geen van onderstaande shops dit merk aanbieden.
The Chocolate Shop Chocoladeverkopers.nl
The High Five Company Florentina Chocolates
Sweet Sisters Cacaolab
Cacao Museum Chocolademeesters
Misschien is het mijn eigen beleving, maar ik heb het idee dat er steeds meer Afrikaanse landen zijn die cacao gaan produceren. Als chocoholic kende ik natuurlijk de repen gemaakt van Kokoa Kamili-bonen uit Tanzania. Na het laatste Chocoa Festival was ik aangenaam verrast een reep uit Kameroen op mijn stapel te hebben. En enkele weken geleden kon ik over de eerste chocoladereep van Angolese bodem berichten.
Deze week heb ik twee repen met als origine Oeganda, voor mij een tot nu toe onbekend herkomstgebied. De Zweedse maker Kakaobolaget schrijft waar de cacao vandaan komt op de verpakking. Semuliki Forest Cacao is de organisatie die voor ongeveer 1000 boerinnen en boeren in het Semuliki National Park de centrale fermentatie verzorgt. Wie er als eerste is begonnen om op deze manier te gaan werken weet ik niet, maar zowel Kokoa Kamilli als Semuliki Forest Cacao tonen aan dat er zeker vraag is op de specialty markt naar cacao waarbij de post harvesting met kennis en kunde wordt uitgevoerd.
Wellicht dat sommige regeringen op het Afrikaanse continent kijken naar Ivoorkust en Ghana, de grootste cacaoproducenten ter wereld, als voorbeeld voor landen met een min of meer stabiele inkomstenbron. Maar of er voor andere landen nog kansen op de bulkchocolademarkt zouden liggen betwijfel ik. Er is geen tekort op deze markt en het lijkt me dat het simpelweg beginnen met bulkcacao produceren de bijbehorende armoede van de cacaoboeren met zich mee brengt. Wel zou de verschuiving van een deel van de bulkproductie naar andere gebieden de druk op de ecosystemen in Ghana en Ivoorkust verkleinen, maar daar hebben deze twee cacaogrootmachten wellicht geen boodschap aan.
Op de specialty cacao markt liggen volgens mij voor dit enorme continent nog kansen genoeg.
Wanneer ik op mijn kaart kijk tussen de 20 graden noorderbreedte en 20 graden zuiderbreedte, het gebied waarbinnen de Theobroma cacao gedijt, zie ik nog een hele reeks landen waarvandaan ik nog geen cacao ben tegengekomen. Natuurlijk weet ik dat onze geliefde cacaoboom een kieskeurig plantje is, maar ergens in Malawi, Uganda, Rwanda, Burundi of Gabon, Guinee en Gambia zal toch wel een geschikt plekje te vinden zijn. En we kennen allemaal koffie uit Ethiopië, maar cacao komt er bij mijn weten niet vandaan.
De chocoladetoekomst van Afrika ziet er volgens mij bijzonder stralend en zonnig uit.
Terug nu naar die twee repen uit Oeganda. De makers kende ik al: uit Zweden de Svenska Kakaobolaget en uit Frankrijk Petits Carreaux de Paris, dus daar ga ik niets over zeggen.
De cacao is een blend van Trinitario en Amelonado bonen. De fermentatie vindt in houten kisten plaats en duurt zeven dagen, waarna de bonen zongedroogd worden. Dit staat dus op de Kakaobolaget-verpakking vermeld. Op de Petits Carreaux staat niets over soort en herkomst, maar ik maak me sterk dat dezelfde cacao gebruikt is.
Ik begin het proeven met de Svenska Kakaobolaget Uganda 2018 Harvest 72%. De reep is donker van kleur. De geur is fenomenaal en doet mij aan sinaasappelhoning denken met ook iets notigs eronder. De reep breekt makkelijk, een krak is er bijna niet. Smelten doet ie meteen en dan....diepe aardesmaken proef ik, met soms wat zoete port erdoor. Geen bitter, geen fris fruit en zeker geen scherpte, maar donkere aarde, misschien met paddestoelen. Een smaak die bijna afgesloten in zichzelf bestaat, zonder contact met de buitenwereld. De nasmaak is vreemd genoeg kort op een soort droge chocoladegrondtoon na. Zo heb ik het nog niet geproefd, een beleving.
Dan pak ik de Petits Carreaux le Noir 80% Ouganda. Deze maker heeft besloten er natuurlijk vanille-aroma aan toe te voegen en dat niet te weinig. Bij het openen walmt dit me tegemoet. Ook deze reep ziet er zeer donker uit. De krak is krachtig en strak breekt de reep. Op het smelten mag ik even wachten, waarna de reep wel een prettig mondgevoel geeft. Het prachtige begrip boisé (bos-achtig) staat op de verpakking, maar krijgt wat mij betreft geen enkele invulling, want alle smaak nuances worden hier weggeblazen door de vanille. Het enige wat je erover kunt zeggen is dat er geen hoeken of kanten aan deze chocolade zit. De diepe chocoladesmaak is niet anders dan dat je van een 80 procent mag verwachten. De nasmaak wordt voor mij vooral bepaald door de gedachte dat het goed is dat geen van onderstaande shops dit merk aanbieden.
The Chocolate Shop Chocoladeverkopers.nl
The High Five Company Florentina Chocolates
Sweet Sisters Cacaolab
Cacao Museum Chocolademeesters
Reacties
Een reactie posten