Choco-praat: Heinde & Verre of geloof in eigen kunnen
"Ik wil niet lyrisch worden, maar ja die smaak hè".
Twee mannen in Rotterdam zitten aan hun heerlijk rommelige bureaus. Overtuigd van hun kunnen en de smaak, zien ze de introductie van hun merk vol spanning tegemoet en vertellen daar met smaak over.
Deze mannen zijn gedreven en pakken het professioneel aan. "We zijn natuurlijk wel echte ondernemers." Na vier jaar komen ze nu op de markt "want ja, de smaak moet wel eerst kloppen".
Ze nemen de tijd voor hun chocolade, zes maanden rijpen, "om de sma..."
Bij Heinde & Verre, het merk van Ewald Rietberg en Jan-Willem Jekel, gaat het om de smaak.
Ooit werkten zij samen bij de KPN, maar nu zijn ze trotse chocoladefabrikanten.
Het was werkelijk een feest om bij deze heren in de Rotterdamse Agniesebuurt langs te gaan, waar ze een etage delen met andere food-startups. Elkaar aanvullend en overlappend vliegt het gesprek alle kanten op met thema's als roostertijden en temperaturen, mondgevoel en korrelgrootte, marketing en concullega's. De energie en gedrevenheid waarmee zij hun zoektocht naar "die smaak" hebben afgelegd toont hun ware aard: dit zijn chocoholics. Maar bij woorden als passie kijken ze ongemakkelijk om zich heen. "Nee, een snelle money-maker is chocolade niet" moet als motivatie volstaan.
Een ware bibliotheek aan ongetempereerde chocolade staat bij hun in de schappen. Allerlei cacaosoorten, probeersels en variaties liggen hier in verschillende rijpingsstadia. Rijpen daar geloven zij sterk in, en ik moest dat maar eens proeven.
Leuk om te zien dat ze zelfs een test-batch van Tan Bun Skrati-bonen hebben gemaakt (Zie ook dit bloG). De leveringen uit Suriname zijn echter te klein en onregelmatig voor wat deze heren willen:
een goeie reep chocolade, met smaak, in het cafe of restaurant. Volgens hen een betere optie dan de standaard muffin. Vandaar deze verpakking: die is voor de horeca. Ook voor de horeca zijn grotere blokken chocolade te verkrijgen, zodat dappere koks aan de gang kunnen.
Voor de particuliere markt komen twee repen in een strakke verpakking, die nog wel geleverd moeten worden.
En dit gaat het dan worden.
Hun Dutch Blend is een bewuste keuze gestuurd door smaak. Waarom zou je je smaakvoorstelling niet door het blenden van verschillende cacao's realiseren? Daarbij komt dat ze rebels tegen de trend van single origin ingaan ook wel leuk vinden.
Ik vond de Dutch Blend 71% een krachtige reep waarin je de gelaagdheid van de smaaksamenstelling terug kunt proeven. Een mooie, zoetige krentengeur ligt op een vol akkoord van zoete blauwe druiven samen met een spannend aroma waaronder zich in de baslijn een krachtig bitter laat gelden, dat ook best lang aanhoudt. Dat spannende aroma is de cacaoboter uit Bali.
Ik krijg de emmer onder mijn neus en die geur, hmmmm. "Een van onze signature bestanddelen", bewust gekozen om de smaak. Maar net als Tan Bun Skrati kiezen ook Ewald en Jan-Willem niet voor rietsuiker. Daar zit dan weer een smaak aan die ze niet willen.
Steeds die smaak, ze blijven er mee bezig, maar met tempereren verdoen ze hun tijd niet. Dat besteden ze uit, want dit heeft geen invloed op de smaak en de daarvoor benodigde machines zouden geld gekost hebben dat zij liever in een goede oven investeerden.
Veel cacao ligt klaar voor productie. Zo ook de single origin Noble Bali 71%. De oplettende lezer kijkt nu op, want deze is toch al eens op ChocolabloG besproken? Ja, een paar weken geleden had ik een proefpakje, via via gekregen en ik was niet blij met de nasmaak. Dit was ook de reden waarom ik door het team werd uitgenodigd. En wat blijkt: wat ik als tester had gekregen was nog niet gerijpt. De reep die ik nu proef is werkelijk goed. In mijn eerdere bloG heb ik al de heerlijke geur beschreven, bedwelmend lekker. Het vettige van de reep, dat zoals ik nu weet door de cacaoboter uit Bali komt, maakt deze reep juist strak in de single origin leer en laat de reep soepel smelten. De smaak is niet zo kras tropisch als sommige andere Indonesische repen, maar in het houtige komt zijn origine toch wel naar voren. De nasmaak is nu mild en lang, met wel een wat droger mondgevoel.
Tot slot maakt een Porcelana 71% uit Venezuela Heinde & Verres assortiment voorlopig compleet.
Wat ben ik toch gek op deze cacaosoort. Die volle mildheid en zijdezachte nuances, oooh ja....meer!
Alle respect voor Jan-Willem en Ewald. Beheersing is volgens mij het sleutelwoord om deze cacao te laten smaken zoals de cacao zelf wil en niet zoals de maker zich misschien voorstelt. In de geur zit veel meer fruit dan in de andere repen. De smaak begint dan ook fris, maar laat alle ruimte voor warmere aroma's als koffie, maar ook iets banaan en rijpe pruimen. Het mooiste vind ik echter dat ik hierna mijn neus vol heb met cacaogeur. Oh wat blijft deze zachte weelde lang hangen.
Ik mocht ook nog als test een witte chocolade proeven. Wit is doorgaans niet mijn favoriet, maar deze zou ik kopen. Helaas moeten we daar nog op wachten. Want al werken deze twee zich een slag in de rondte, er is op dit moment meer vraag dan ze verwacht hadden en daardoor moeten nieuwe plannen wachten. Zoals een melkchocolade, die is nog in ontwikkeling en heel stilletjes dromen ze van hun eigen chocolademelk.
Voor nu geldt: Nederland krijgt er een spannend merk bij dat in ieder geval bij Chocolatl en Evermore ligt
En voor de toekomst geldt: geduld. Maar wanneer de tijd rijp is zullen deze mannen ons weer laten genieten van pure smaak of het nu wit, melk of puur is. Goede chocolade is puur genot.
Twee mannen in Rotterdam zitten aan hun heerlijk rommelige bureaus. Overtuigd van hun kunnen en de smaak, zien ze de introductie van hun merk vol spanning tegemoet en vertellen daar met smaak over.
Deze mannen zijn gedreven en pakken het professioneel aan. "We zijn natuurlijk wel echte ondernemers." Na vier jaar komen ze nu op de markt "want ja, de smaak moet wel eerst kloppen".
Ze nemen de tijd voor hun chocolade, zes maanden rijpen, "om de sma..."
Bij Heinde & Verre, het merk van Ewald Rietberg en Jan-Willem Jekel, gaat het om de smaak.
Ooit werkten zij samen bij de KPN, maar nu zijn ze trotse chocoladefabrikanten.
Het was werkelijk een feest om bij deze heren in de Rotterdamse Agniesebuurt langs te gaan, waar ze een etage delen met andere food-startups. Elkaar aanvullend en overlappend vliegt het gesprek alle kanten op met thema's als roostertijden en temperaturen, mondgevoel en korrelgrootte, marketing en concullega's. De energie en gedrevenheid waarmee zij hun zoektocht naar "die smaak" hebben afgelegd toont hun ware aard: dit zijn chocoholics. Maar bij woorden als passie kijken ze ongemakkelijk om zich heen. "Nee, een snelle money-maker is chocolade niet" moet als motivatie volstaan.
Een ware bibliotheek aan ongetempereerde chocolade staat bij hun in de schappen. Allerlei cacaosoorten, probeersels en variaties liggen hier in verschillende rijpingsstadia. Rijpen daar geloven zij sterk in, en ik moest dat maar eens proeven.
Leuk om te zien dat ze zelfs een test-batch van Tan Bun Skrati-bonen hebben gemaakt (Zie ook dit bloG). De leveringen uit Suriname zijn echter te klein en onregelmatig voor wat deze heren willen:
een goeie reep chocolade, met smaak, in het cafe of restaurant. Volgens hen een betere optie dan de standaard muffin. Vandaar deze verpakking: die is voor de horeca. Ook voor de horeca zijn grotere blokken chocolade te verkrijgen, zodat dappere koks aan de gang kunnen.
Voor de particuliere markt komen twee repen in een strakke verpakking, die nog wel geleverd moeten worden.
En dit gaat het dan worden.
Hun Dutch Blend is een bewuste keuze gestuurd door smaak. Waarom zou je je smaakvoorstelling niet door het blenden van verschillende cacao's realiseren? Daarbij komt dat ze rebels tegen de trend van single origin ingaan ook wel leuk vinden.
Ik vond de Dutch Blend 71% een krachtige reep waarin je de gelaagdheid van de smaaksamenstelling terug kunt proeven. Een mooie, zoetige krentengeur ligt op een vol akkoord van zoete blauwe druiven samen met een spannend aroma waaronder zich in de baslijn een krachtig bitter laat gelden, dat ook best lang aanhoudt. Dat spannende aroma is de cacaoboter uit Bali.
Ik krijg de emmer onder mijn neus en die geur, hmmmm. "Een van onze signature bestanddelen", bewust gekozen om de smaak. Maar net als Tan Bun Skrati kiezen ook Ewald en Jan-Willem niet voor rietsuiker. Daar zit dan weer een smaak aan die ze niet willen.
Steeds die smaak, ze blijven er mee bezig, maar met tempereren verdoen ze hun tijd niet. Dat besteden ze uit, want dit heeft geen invloed op de smaak en de daarvoor benodigde machines zouden geld gekost hebben dat zij liever in een goede oven investeerden.
Veel cacao ligt klaar voor productie. Zo ook de single origin Noble Bali 71%. De oplettende lezer kijkt nu op, want deze is toch al eens op ChocolabloG besproken? Ja, een paar weken geleden had ik een proefpakje, via via gekregen en ik was niet blij met de nasmaak. Dit was ook de reden waarom ik door het team werd uitgenodigd. En wat blijkt: wat ik als tester had gekregen was nog niet gerijpt. De reep die ik nu proef is werkelijk goed. In mijn eerdere bloG heb ik al de heerlijke geur beschreven, bedwelmend lekker. Het vettige van de reep, dat zoals ik nu weet door de cacaoboter uit Bali komt, maakt deze reep juist strak in de single origin leer en laat de reep soepel smelten. De smaak is niet zo kras tropisch als sommige andere Indonesische repen, maar in het houtige komt zijn origine toch wel naar voren. De nasmaak is nu mild en lang, met wel een wat droger mondgevoel.
Tot slot maakt een Porcelana 71% uit Venezuela Heinde & Verres assortiment voorlopig compleet.
Wat ben ik toch gek op deze cacaosoort. Die volle mildheid en zijdezachte nuances, oooh ja....meer!
Alle respect voor Jan-Willem en Ewald. Beheersing is volgens mij het sleutelwoord om deze cacao te laten smaken zoals de cacao zelf wil en niet zoals de maker zich misschien voorstelt. In de geur zit veel meer fruit dan in de andere repen. De smaak begint dan ook fris, maar laat alle ruimte voor warmere aroma's als koffie, maar ook iets banaan en rijpe pruimen. Het mooiste vind ik echter dat ik hierna mijn neus vol heb met cacaogeur. Oh wat blijft deze zachte weelde lang hangen.
Ik mocht ook nog als test een witte chocolade proeven. Wit is doorgaans niet mijn favoriet, maar deze zou ik kopen. Helaas moeten we daar nog op wachten. Want al werken deze twee zich een slag in de rondte, er is op dit moment meer vraag dan ze verwacht hadden en daardoor moeten nieuwe plannen wachten. Zoals een melkchocolade, die is nog in ontwikkeling en heel stilletjes dromen ze van hun eigen chocolademelk.
Voor nu geldt: Nederland krijgt er een spannend merk bij dat in ieder geval bij Chocolatl en Evermore ligt
En voor de toekomst geldt: geduld. Maar wanneer de tijd rijp is zullen deze mannen ons weer laten genieten van pure smaak of het nu wit, melk of puur is. Goede chocolade is puur genot.
Reacties
Een reactie posten