EuroBean Festival of: Is Chemnitz de chocoladehoofdstad van Europa?

Ik weet zeker dat niemand op de vraag: "wat is chocoladehoofdstad van Europa?" op het idee zou komen Chemnitz te noemen. Maar iedereen die het EuroBean Festival 2025 heeft bezocht heeft ervaren dat gedurende het eerste weekend van augustus deze Oost Duitse stad choco-technisch gezien de beste plek op dit continent was. De bijna 50 bean-to-bar chocolademakers die zich verzameld hadden in het industriemuseum, brachten niet alleen duizenden bezoekers op de been, in hun kielzog verschenen ook een rijke vertegenwoordiging aan bonenhandelaren, machinebouwers, chocolatiers en andere choco-experts. Het voelde voor mij dan ook als een ridderslag hier een presentatie te mogen geven. 

Als ik de balans opmaak van dit weekend vallen er twee dingen op. Ten eerste: de (Oost-)Duitsers willen graag repen met inclusies. Het maakt eigenlijk niet uit wat, als er maar wat extra in de reep zit. Ten tweede: hogere prijzen voor een goede reep chocolade zijn algemeen geaccepteerd. Geen van de verkopers klaagde over de omzet, eerder omgekeerd. Daarbij lag de gemiddelde prijs toch echt rond de acht á negen euro.

Wat die inclusies betreft is het pallet wijd geschakeerd. Bijna alle vruchtsoorten, zowel inheems als exotisch, worden in chocolade verwerkt. Zo proefde ik een heerlijke witte reep van Misina Cokolada uit Tsjechië, waarin heerlijke bosframbozen zijn verwerkt. Maar twintig meter verder stond Chocolate Naive uit Litouwen met zijn beroemde Durian-reep. Bij datzelfde Naiv was er uit de hartige keuken ook een rundvleesreep te koop, terwijl op het kraampje daarnaast Mike & Becky uit België hun peccorino-kaasreep aanboden. Buiten op het terras had ik het genoegen met enkele chocoprominenten te fantaseren over de mogelijkheid van chocolade met geestverruimende middelen. Die zijn nog niet op de markt, maar in Duitsland is de wetgeving aangepast en wie weet, laat dit product niet lang meer op zich wachten. 

Dan nog enkele woorden wat betreft de prijs van de chocoladerepen, natuurlijk zijn die gestegen. Iedereen die de markten volgt weet hoe de beurs op de slechte oogsten heeft gereageerd. Maar op dit festival werd daar niet lang bij stil gestaan. Op het EuroBean festival komt het publiek om chocolade te proeven en te kopen. De achtergronden bij het waarom de bean-to-bar repen anders zijn, worden ook niet werkelijk kritisch beschouwd. De meeste bezoekers zoeken naar wat ze lekker vinden, het vakmanschap van de chocolademaker wordt, typisch Duits, erkend en het bijpassende prijskaartje wordt geaccepteerd. 

Zelf ben ik erg blij met de prijsstijgingen want chocolade hoort volgens mij in de categorie luxe producten en voor de couvertures of smarties zie ik op de lange termijn cacaovervangers als oplossing.    

Goed georganiseerd als altijd, wist de organisatie er een feest van te maken met niet alleen voor mij bekende chocolademakers en hun producten, maar ook een flink aantal onbekende makers met hun merken. Ik ga dan ook twee repen proeven: een van een oude bekende en een van een nieuw ontdekking. 

- Zotter, Labooko, Belize 82%. Deze reep is gemaakt van cacao die door het zeilschip "het Avontuur" van Belize naar Hamburg is gebracht en dus bijzonder milieuvriendelijk is. 

De reep ruikt intens zoet, dadelstroop met droog hout. De krak is natuurlijk perfect, de kleur donker. Dan daarbij ook nog een mondgevoel om bij weg te smelten... ja wat wil een mens nog meer? Een klein minpuntje kan ik dan toch vinden in de smaak. In eerste instantie komt een krachtig, bijna agressief citruszuur naar voren, best spectaculair. Maar dan verloopt de smaak naar het bittere en wel een net iets te hard geroosterde koffiesmaak. In de nasmaak heb je dan even nodig voor de reep uitbalanceert en zich toch als een lang aanhoudende chocoladesmaak vestigt. 

- Fjorden Sjokolade, Mana, Filippinene, 100%. De Noorse chocolademaker was voor mij een van de ontdekkingen van het festival. In het zuiden van Noorwegen, in Hafrsfjord bij Stavanger, worden deze biologische en fair trade repen gemaakt. De cacao voor deze reep wordt verkocht door Silva Cacao en komt van enkele farms uit de regio Davao op de Filippijnen. Deze cacao is een mengsel van vijf verschillende soorten die in houten kisten gefermenteerd worden. De post harvesting (lees fermentatie) staat onder toezicht van Auro Chocolate. 

De reep is een beetje roodachtig van kleur. De geur is houtig met stro. De krak is goed, de achterkant ziet er mat uit. De reep voelt vettig aan en lijkt haast direct in mijn hand te smelten. Ook op mijn tong wil deze reep zich graag van zijn crèmige kant zien. Toch lukt dat niet helemaal, want zo gauw het smelten begint krijg ik een korrelig / zanderig gevoel op mijn tong. De smaak is walnoten met bijbehorende bitterheid, maar ook met bijbehorende intensiteit. Even lijkt er ook een golfje fruitige frisheid de kop op te steken, maar die zakt na enkele seconden af. De nasmaak is sterk en langer dan gedacht. En... oh ja, heb ik al verteld dat deze reep astringent is. Nou, reken maar, dit keer heb ik mijn glaasje water dat ik altijd bij het proeven erbij heb, nodig om het hoesten te voorkomen, zo droog dus. 

Of volgend jaar dit festival weer in Chemnitz plaats zal vinden staat nog in de sterren geschreven. Ik hou in ieder geval het eerste weekend van augustus weer vrij. 

Dat het EuroBean festival zich een serieuze plek op de chocokalender heeft veroverd bevestigt wel de aanwezigheid van een Chocoa afgevaardigde. Des te treuriger was dan ook, dat door het onverwachte uitvallen van Krak Chocolade de Nederlandse chocolademakers schitterden door afwezigheid. 

Een gemiste kans!!!