Koekjes van niet eigen deeg

Voor mij, als oprechte chocoholic, geldt de stelling: chocolade is geen snoepgoed. Chocolade valt in de categorie van voedsel met de hoogst denkbare emotionele status. Slechts wanneer je een reep onbewust eet of achteloos wegkauwd kan er iets aan waardering verloren gaan, maar dan nog scoort chocolade vele malen hoger dan bijvoorbeeld koekjes. 

Chocolade eet je als feestelijke traktatie, verwennerij of misschien juist als troost. Chocolade voldoet eigenlijk altijd aan de eisen die we op emotioneel beladen momenten aan ons voedsel stellen. In vergelijk daarmee zijn koekjes meer iets van een noodoplossing, bij gebrek aan beter. Koekjes zijn ongevraagd, worden als sociaalsmeermiddel aan je gepresenteerd en smaken dan ook vaak navenant ondefinieerbaar. Een taart was feestelijker geweest, een petit four meer verwennerij en natuurlijk is chocolade troostrijker dan een koekje. 

Al zullen koekjes en melkchocolade elkaar qua suiker- en vetpercentages niet veel ontlopen, het mondgevoel is wel fundamenteel anders. Dat is volgens mij het element waardoor chocolade zoveel beter scoort als troostvoedsel. Het smelten op de tong is onvergelijkbaar met het kauwen op een droog stukje deeg. Cacaoboter werkt haast magisch als een boodschapper van smaak in je mond. Niet gehinderd door  andere substanties kan deze cacaoboter (en eventueel ook de melkpoeder) al smeltende zich door heel je mond verspreiden en zo het aroma van de cacao tot op je laatste smaakpapillen brengen. Dat maakt chocolade eten vaak zo intens en zorgt ervoor dat veel mensen geen honderd gram per keer redden. Zelfs industriële chocolade heeft nog altijd zoveel kwaliteit dat daarmee, warmte, liefde en comfort kan worden overgebracht. Hoe anders is dit bij een koekje, deegwaren brengen nu eenmaal niet veel smaak van zichzelf mee. Sterker nog: deeg neemt eerder smaak weg en is dus eigenlijk ongeschikt om smaak over te brengen. Slechts zelden verrast een koekje me dan ook door zijn smaak, laat staan dat ik daar gevoelens aan kan koppelen. Ik wordt niet uitgedaagd of krijg het warm van zo'n aangeboden zoethoudertje. Uitzondering op deze regel: bij enkele zelfgemaakte baksels, heb ik wel eens zoiets als een aangename voeldoening ervaren.  

Samengevat: wie als troost een pakje koekjes leeg eet,  doet dat waarschijnlijk uit gebrek aan chocolade en heeft daarmee werkelijk ons medeleven verdient. Wie als troost een stuk chocolade eet, is misschien een romantisch lijdende ziel, maar heeft tenminste wel smaak. 

Toch zijn er binnen de craft chocolate-beweging chocolademakers die menen dat hun chocolade zinvol gecombineerd kan worden met koekjes. Ik heb er als experiment twee naast elkaar gelegd die beiden geen koekjes van eigen deeg gebruiken. 

Van het Tsjechische merk Herufek kreeg ik hun 54% melkreep, gemaakt van Belize cacao, waarop zij prachtige hartvormige koekjes van de bio-bakkerij Zemanka hebben gelegd.

Van het Panamese merk Bocao heb ik een klein, maar dik melkreepje waarin ze niet nader gespecificeerde Maria koekjes hebben verwerkt. Omdat ik zelden Panamese cacao heb geproefd neem ik hier ook hun 75% pure reep mee in de proeverij. Gelukkig geeft dit merk wel aan dat beide repen van Trinitario cacao zijn gemaakt. 

- Herufek, Susenková, 54%. De reep is opvallend dun en erg licht van kleur, ook kruimelt de reep behoorlijk. De koekjes geven een sterke geur af en ik zou ze als speculaasjes willen omschrijven. Van de chocolade ruik ik in eerste instantie niets, maar dat verandert zou gauw ik een stukje in mijn mond stop. De reep breekt slapjes, maar wat ik proef is een overdaad aan melkpoeder en cacaoboter, oef, dit is echt een crêmige chocolade. De speculaas geeft echt wel wat pit, nootmuskaat en piment proef ik, maar wat neemt de chocolade de overhand. Heerlijk vol van warme aroma's als kaneel en kandij met in herinnering de speculaas, houdt ik een vol romig mondgevoel over. Experiment geslaagd!

- Bocao, Chocolate con leche y galleta Maria. Deze dikke, bonkige reep breekt met een duidelijke krak. De geur is voor mij wat zoet en kinderachtig, er komen schrikbeelden van KitKat repen bij mij op. Nee, dit wil ik niet eten, er zit een goedkope melkzuursmaak aan deze reep, Hershey-achtig. Aangevuld met droge koekjes heb ik een mond vol zoet met enkel wat onaangename bijsmaken. Helaas...experiment mislukt!

- Bocao, Chocolate 75%. Dan proef ik nog even de pure reep van deze Panamese chocolademaker. De reep is intens donker van kleur, De geur is scherp met hout aroma's maar verder weg verstopt ruik ik ook banaan. De krak is strak, de reep smelt opvallend goed voor een 75%. Ik proef hout, maar ook wat alcoholisch, haast alsof er wat is toegevoegd. De sterke roasting maakt zich pas in de nasmaak merkbaar, niet zozeer koffieachtig van smaak als wel een houtskoolsmaak en laat echt even je mond samentrekken. Dit is dus geen snoepgoed meer, maar geschikt voor allerlei gelegenheden. Voor mij onbegrijpelijk dat je als producent dan ook zulke onsmakelijke happen kunt maken.