De goede kant op?

Gaat het de goede kant op als de situatie niet verslechtert? Zeg maar omgekeerd evenredig aan 'stilstand is achteruitgang'. 

Wanneer een slechte situatie niet verder verslechtert, kun je dan daarin een positief uitgangspunt vinden voor de toekomst? Is misschien het dieptepunt bereikt en gaan we vanaf nu de goede kant op? 

Deze gedachten hielden me bezig na Chocoa 2024, bijna murw geslagen van de vele positieve presentaties waarin goede doelen en bedrijfsfondsen aangaven vooral het beste met de cacaoboeren voor te hebben.  Maar ik vraag toch aandacht voor de vraagtekens in bovenstaande alinea, want overtuigd ben ik nog niet. En mocht het wel zo zijn dat het dieptepunt is bereikt en de chocoladewereld vanaf nu de goede kant op gaat dan is een opmerking als: "hè hè, eindelijk", zeker op zijn plaats. 

De stemming in de Beurs van Berlage, waar een week lang alles van naam en rang in de cacao- en chocolade-industrie zich verzamelde, was zeker optimistisch te noemen. Dikke studies werden gepresenteerd, elk denkbaar thema werd besproken en vele varianten als oplossingen aangeboden, waarbij  meestal de slotconclusie getrokken werd dat een combinatie van de oplossingen het meest effectief zou zijn. De big business cacao-industrie presenteerde zich tevreden en waarom ook niet? De stilstand in de negatieve spiraal van armoede en kinderarbeid kan na decennia lang straffeloos verbroken beloftes nu als een positieve ontwikkeling verkocht worden. Alle reden jezelf te fêteren.

 

Intussen liepen op de beursvloer cacaoboeren, traders, transporteurs, machinebouwers en jawel, ook chocolademakers rond. In die wirwar van mensen ligt voor mij ook de schoonheid van de chocoladewereld. De contrasten zijn echter wel groot. De haven van Amsterdam presenteerde zichzelf en dat gaat over onvoorstelbare massa's. Maar op diezelfde beursvloer trof ik ook zeer kleinschalige en voor mij nieuwe cacao-verbouwgebieden als Panama, Thailand, Suriname en zelfs Samoa. (Chocolade is koloniale geschiedenis: het Duitse keizerrijk heeft cacao naar Samoa gebracht.)

De Nederlandse bea- to-bar chocolademakers kwamen wel langs om een praatje te maken en te netwerken, maar alleen Krak Chocolade was met een stand aanwezig. Over de staat van de bean-to-bar wereld werd ook veel gesproken, maar daarover een volgende keer meer, nu eerst proeven.

In Tallin, de hoofdstad van Estland is Chocokoo gevestigd. Deze maakster maakt zelf single-origin-repen, maar voor haar bonbons gebruikt ze Valrhona couverture. Ik heb van Chocoa drie repen meegenomen.

- Chocokoo,El Salvador, San José real de la Carrera, 60%. In de geur zit zowel een scherp zuur als een kersen zoet aroma. De krak is stevig en de breuk strak. Op mijn tong proef ik een dikke laag karamel zwemmend in een suiker laag met wat room erbij. Dan komt er een moment van mirabellenzuur dat langzaam afzwakt. Er is geen scherpte of bitter te bekennen.   

- Chocokoo, El Salvador, San José real de la Carrera, 75%.  De zelfde cacaobonen, maar dan zonder melktoevoeging geven meteen een scherpere geur. Hier gaat het zuur veel meer naar een houtig aroma toe ten koste van het zoete element. Ja, ik hou toch wel van zuur in repen. Bergamot, moet ik aan denken en aan Physalis. Daaronder ligt bij deze reep wel een stevige chocoladegrondtoon, maar die is niet te zwaar geroosterd. Wel jammer dat de nasmaak niet zo lang is.

-Chocokoo, Guatemala, Lachuá, 80%. Opvallend donker glanst deze reep me tegemoet. Ik heb niet vaak repen uit Guatemala. De dikte van de geur houdt me bezig, ik ruik aarde, nat hout, maar ook zware balsamico creme. Ik moet verder vooral aan ontbijtkoek en stoofvlees denken. Na een heldere krak, smelt deze chocolade vrij makkelijk weg. Ja ook hier weer zuren, appelazijn schiet bijna in mijn neus. Al is deze reep duidelijk agressiever, bijten doet ie niet, maar hij laat wel zijn tanden zien. Het bitter van de zwaardere roostering past als contrast prima bij de scherpe zuren. Deze reep is niet voor iedereen geschikt en is ver weg van een zoete verwennerij.

Jammer aan alle repen van Chocokoo is het mondgevoel. Te grof om fijn te zijn, te fijn om Taza te zijn. Doordat deze maker ook geen extra cacaoboter toevoegt zijn, hoe mooi van smaak ook, al haar chocolades droog en zanderig. Het luxe gevoel van een smeltende volvette chocolade op je mond ontbreekt.