Het beste uit twee werelden: Mexico + Euskadi = Lurka

México - Euskadi staat er op elke verpakking van Lurka Chocolate en dat zal bij velen de vraag oproepen: wat is Euskadi? Het antwoord is: Baskenland. Nog preciezer is het de naam van een regio in Spanje, maar voor de Basken zelf hoort er ook nog een randje zuid-west Frankrijk bij. 

Ik ben al sinds mijn middelbareschooltijd gefascineerd door dit gebied en was dan ook blij enkele jaren geleden San Sebastian, de hoofdstad, te kunnen bezoeken. 

In San Sebastian wonen Pablo Ibareche en Christina Castellanos, de mensen achter het concept van Lurka en Pablo is er ook de belichaming van. Pablo's grootvader is vanuit San Sebastian naar Mexico geëmigreerd, waar Pablo is geboren. De kleinzoon keerde terug naar deze Baskische stad om er als pastry chef in hotels te werken. Maar als zovelen uit zijn beroepsgroep begon hij zelf chocolade te maken, wat met een Mexicaanse achtergrond ook weer niet zo raar is. Sinds enkele jaren zijn Pablo en Christina samen het  merk Lurka met een winkel in San Sebastian. 

Het beste uit twee werelden, zo zou je Lurka kunnen omschrijven. Zij werken uitsluitend met Mexicaanse cacao en voegen daar dan zowel Baskische als Mexicaanse ingrediënten aan toe. Het woord Lurka is ook een samentrekking van de twee baskische woorden lur en ka die samen "land van de cacao" betekenen.  Zo heb ik bijvoorbeeld een reep met Baskische schapenkaas van de Bäztärrikä boerderij in het Baskische Gabiria, maar ook een reep waarvoor Tonkabonen uit Chiapas (Mexico) zijn gebruikt. Nog wel wat onduidelijk is welke cacao zij voor welke reep gebruiken, maar voor zover ik het kan uitzoeken werken zij uitsluitend met Criollo cacao uit de deelstaat Tabasco of met Soconusco cacao. Misschien klinkt het beperkend, alleen ingrediënten uit Mexicaanse of Baskische te gebruiken deze makers komen er toch een heel eind mee, gezien aan de prijzen die ze hebben gewonnen. Tijd om te proeven.  

- Haba Tonka de Chiapas, Blanco, 36%:is toch echt even slikken voor mij. De zoetheid van deze reep ruik je al direct, samen met de bedwelmende geur van de tonkaboon en deze slaat me haast op de keel. Maar laat ik vooraan beginnen. De reep heeft opvallend veel luchtbelletjes. De krak is net geen plop, maar ja wat wil je, het is een witte reep. Dan zoals gezegd die geur. Wie tonkabonen niet kent, niet zelf gaan experimenteren, je kunt ze namelijk niet eten. Maar het aroma dat ze afgeven is een soort van opdringerige vanillegeur, misschien niet zo rijk in nuances als goede vanille kan zijn, maar wel erg intensief. Welaan, deze geur toegevoegd aan een witte, zoete chocolade is voor mij haast te veel van het goede. De smaak begint met een explosie van zoet, die eerst moet afzwakken om ruimte te maken voor andere smaakelementen. Die zijn er namelijk wel, ik proef karamel en klaverhoning en natuurlijk die vanillesmaak van de tonkaboon. Al valt er dus wat te beleven ik zou de smaak toch als weeïg willen beschrijven omdat er geen contrast met het zoet is. Het mondgevoel is plakkerig zandig. De nasmaak is van korte duur.

- Queso Idiazabal, Leche de Oveja/ Sheeps Milk, 45%: Op de verpakking lees ik schapenmelk, maar ook schapenkaas: hoe zit dat nu? Wat kleur betreft is deze reep lichtbruin, maar wel hoogglans. De geur heeft een prettig kruidig randje, net wat meer pit dan gewone melk en zeer romig. Dat wat een krak zou moeten zijn is niet meer dan een plop. Eenmaal op mijn tong komt er dan toch wat bijzonders los. De diepte van de cacaosmaak wordt gedragen door een weldadige volvette bodem van room. Die cacaosmaak neigt sterk naar karamel en dit wordt versterkt door de zoetheid van deze reep. Maar buiten deze romige verwennerij proef ik wat zoutkorreltjes, maar toch net anders dan het weemakende zeezout dat zovelen toevoegen aan hun creaties. Volgens mij heb ik hier te maken met kruimeltjes schapenkaas, zout natuurlijk, maar ook met een kruidige smaak, majoraan en wat zwarte peper wat mij betreft. Een luxe reep met extra diepte.

- Real de Soconusco,  Oscuro//Dark, 70%: nou en of deze reep donker is. Prachtig diep van kleur en glanzend lacht deze reep mij tegemoet en eindelijk hoor ik eens een echte krak bij Lurka. De geur van deze cacao is toch wel iets om bij stil te staan, kersensap met bananennectar, in het Duits heet dat een kiba, zo ruikt deze reep. Eenmaal op mijn tong komt er dan toch iets heel anders te voorschijn, de reep heeft een gerookt karakter, bijna als gerookte paprika's. Met het smelten openbaart zich dan eerst een droger element, hout met kruiden, waarna dan pas de zoetheid van rijp fruit merkbaar wordt. Afsluitend is de nasmaak een langaanhoudende mokkakoffiesmaak. Het mondgevoel is wel wat bijtend op de tong, maar echt, deze reep moet je proeven.  

Vreemd minpuntje: de verpakkingen van Lurka zijn opvallend dunne, slecht vouwbare doosjes.