Koloniale waren
Een van mijn overgrootmoeders had een winkel waarin zij 'kruidenierswaren & koloniale waren' verkocht. Als tastbaar bewijs van dit stukje familiegeschiedenis staat bij mij nog een houten rijstkist te pronken. Was elke koloniale erfenis maar zo draagbaar als mijn vintage meubelstukje.
Naar alle waarschijnlijkheid heeft mijn overgrootmoeder in haar winkel ook chocolade verkocht. Of dat toen voor koloniale waar doorging weet ik niet. Tegenwoordig zullen niet veel mensen een chocoladereep als product van het kolonialisme zien, maar deze oorsprong heeft het natuurlijk wel.
De repen die ik deze week heb uitgezocht hebben alledrie als cacao-origine een land waar de cacaoteelt door de koloniserende macht is geïntroduceerd, Filippijnen, Vietnam en Java (Indonesië). De verhoudingen op de plantages in Zuidoost-Azië zijn compleet anders geweest dan in de Amerika's, maar de motivatie van de kolonisatoren om cacao naar deze landen te brengen was vrij universeel: geld verdienen aan dit product.
Deze week maakte onze koning zijn excuses voor het slavernijverleden en vroeg hij om vergiffenis voor het niet-handelen van zijn voorvaderen. Mij maakt dit gelukkig, want met deze excuses komen we langzaam, stap voor stap, tot een situatie waarin eerlijk praten over de toekomst, de toekomst van chocolade, kan gaan plaatsvinden zonder te worden overschaduwd door de donkere wolken uit het verleden.
- Luna, Single Variety, 50% Dark Milk. Glanzend donker van kleur breekt deze reep met een doffe krak. De geur is droog, houtig met zoet van bloemen. Het mondgevoel is rijk en romig. De smaak is meer nootachtig dan ik dacht en lijkt een compleet specerijenmengsel te bevatten, een beetje kaneel, witte peper, nootmuskaat. Er zit ook een fruitig element in de smaak dat ik niet direct herken, maar ik lees dat de cacaoplanten omgeven zijn door santolbomen en rambutanstruiken.
- Vietnam, Thanh Long 70%. Opvallend donker van kleur maakt deze reep een robuuste indruk. De krak is solide. De geur is opvallend eenduidig kersen met een neiging naar kirschwasser. Het mondgevoel is moeilijker te duiden. Terwijl er genoeg cacaoboter in zit, maakt de reep toch een zanderige indruk, grofkorrelig. De smaak is vlakker dan de geur. De kersen zijn terug te herkennen, maar krijgen niet die diepe smaak die de geur belooft. Het worden zure, waterige kersen die in hun smaak wat los staan van de droge cacaosmaak. Geen harmonieuze reep.
-Java, Arjuna, 70%. Een rood waas ligt over deze chocoladereep. De krak is stevig en de geur jawel, zo rokerig als je van een Javaanse reep mag verwachten. (De cacaobonen worden in deze regio vaak met behulp van houtvuur gedroogd.) Het mondgevoel is mooi crèmeachtig, de korrelgrootte is echter nog wel voelbaar. Qua smaak gaat de eerste indruk uit naar wat frissere fruitsmaken, maar dan neemt het zoet de overhand dat goed samen gaat met het rookelement. Een spannende combinatie.
Reacties
Een reactie posten