Heb je tijd voor een reep?
Geen angst, dit ChocoladebloG gaat niet over de houdbaarheid van een chocoladereep. Wel zijn het de tijdsaanduidingen op verschillende repen die mijn interesse hebben. Tijdsaanduidingen die soms wettelijk voorgeschreven, extra productinformatie voor de chocofreaks of gewoon reclametruc's zijn. Zowel houdbaarheid als vers zijn tijdsbegrippen en elke aanduiding van tijd is, zoals bekend, nogal relatief.
Drie repen en drie verschillende tijdsaanduidingen om te interpreteren. De reep die over de datum is heeft een lange reis achter de rug. Het Amerikaanse merk Chequessett Chocolate maakt chocolade in Cape Cod (Massachusetts). Net een maand over de datum ziet mijn reep er nog prachtig uit. De reep van Milesimme Chocolade uit België heeft het oogstjaar 2019 op de verpakking staan waar vervolgens een zilveren prijssticker van 2020 onder prijkt. Tussen oogst en prijs ligt dus enige tijd. En dan leg ik mijn Läderach reep ernaast die ik vorige maand in de Läderach winkel in Leipzig kocht. Bij het openen van de wikkel single origin Madagaskar reep verschijnt een sticker met "The joy of fresh chocolate". In de winkel bood de verkoopster mij ook al een stukje "frisch schoggi" (verse chocolade) aan. Dit Zwitserse merk maakt veel reclame met "verse" breukchocolade, die in de winkel wordt toebereidt, maar ook "vers" online te bestellen is. Kennelijk blijft hun chocolade heel lang vers, of je het nu ter plaatse nuttigt, laat versturen of pas een maand later opent, alles blijft vers.
Voor de duidelijkheid: chocolade is een product dat tijd nodig heeft en cacaobonen zijn vers niet te genieten. (Ik heb het geprobeerd, die dingen zijn super bitter.) Op zijn minst zul je een boon moeten fermenteren en dat proces neemt meestal zo'n drie tot vijf dagen in beslag, maar soms ook langer. De cacaoboon is bij aankomst in Europa tenminste al enkele maanden oud en de bewerking neemt ook nog de nodige dagen in beslag. Eenmaal chocolade krijgt een reep een houdbaarheidsdatum, want een chocoladereep kan slecht worden, vooral een melkreep. Alsnog heeft een melkreep een houdbaarheid van een jaar en een reep pure chocolade zelfs twee jaar. Ik zou niemand aanraden zijn reep tot over de datum te laten liggen, maar op eigen risico kun je een pure reep best lang bewaren.
Van de drie repen op de foto is het merk Millesime dus het meest transparant in het aangeven van de tijd.
Chequestte chocolate geeft niets aan over het moment van oogst of productie, maar de reep verrast mij wel qua uiterlijk. De reep ziet er nog glanzend en mooi uit. Of de vrij monotone smaak door het te lang bewaren is versterkt durf ik te betwijfelen.
Dan de claim van het merk Läderach "verse" chocolade aan te bieden, ik noem het: spelen met de onwetendheid van de consument. Het woord vers legt een verband tussen het moment van oogst dan wel toebereiding en het moment van verkoop en suggereert dat er een belang voor de consument bestaat deze tijdsspanne zo kort mogelijk te houden. Op de achtergrond speelt bij het begrip vers altijd een beperkte houdbaarheid mee. Deze betekenissen zijn in het geheel niet op chocolade van toepassing. Tussen de meeste andere Zwitserse merken valt Läderach positief op als een producent die wel bean-to-bar werkt in plaats van chocolade in te kopen bij de grote industriële processors. Maar dat neemt niet weg dat er alsnog een flinke tijd zit tussen het productiemoment en het moment van aankoop. Het tempereren in de winkel staat geheel los van de productie: zonder verdere toelichting kan Läderach ook twee jaar oude chocolade gaan tempereren. Dit is namelijk een proces dat niet van invloed is op de smaak van de chocolade. Het zorgt er alleen voor dat de kristallen waar de reep zijn mooie krak aan ontleent de structuur bepalen. Vers getempteerde is dus niet hetzelfde is als vers geproduceerde cacao. Wat mij betreft een zwakke marketing strategie voor een merk dat ook goede dingen doet.
P.S: - Er zijn ook chocoladefabrikanten die in hun reclame het woord vers op de melk betrekken. Maar dit soort reclames zijn werkelijk uit de lucht gegrepen. Melkchocolade wordt met melkpoeder gemaakt en het hele idee achter de uitvinding van melkpoeder was juist om het zeer beperkt houdbare product melk extreem lang houdbaar te maken. Maar ook hier dus: omdat niemand weet hoe chocolade gemaakt wordt verschijnen er repen waarop koeien, al dan niet lila, en emmers verse melk het gebruik van verse melk suggereren. -
Läderach 64% Madagascar. De reep is mooi donker en breekt met een flinke krak. De geur is zeer intensief: gedroogde pruimen, donker bier en melasse. Smelten doet deze reep heel graag. De smaak is volgens mij sterk door de toegevoegde aroma's beïnvloed, want zelden heb ik zo'n smaak bij een Malagassische reep ervaren. Ik proef een zo intensieve melassesmaak met hop dat ik ga zoeken naar wat er aan is toegevoegd. Een antwoord vind ik niet, maar de dikte van deze smaak is zo overdonderend dat ik me ga afvragen of dit wel nodig is bij een goede boon uit Madagaskar. Toch is het een lekkere snoepreep, maar wees open en vertel wat je hebt toegevoegd. Het mondgevoel is wel licht zandig.
Millesime Chocolat Guatemala Terroir Cahabon 2019 74%. Mooie glanzende reep vrij donker van kleur in de bekende 3D kubus mold gegoten. In de geur zit zowel bakabana als droog hout, maar ook een perzikenmilde zoetheid. De reep breekt mooi strak met een milde krak. De smelt is een feestje, zijdezachte chocolade. In de smaak proef ik banaan met een scheutje karamel, benoffee pie. Lichtjes valt er wat frisse yoghurt te proeven waar af en toe een spannend beetje tannine doorheen prikt. Ik zou dit wel een reep voor gevorderden willen noemen.
Reacties
Een reactie posten