Balans opmaken: CHOCOA 2022

Hoe maak je de balans op van drie dagen praten? Of het nou live- of online-praten gebeurde, alle presentaties, discussies of tête-à-tête's op CHOCOA 2022 gingen op de een of andere manier over onze omgang met cacao. Onvoorstelbaar hoeveel daar over te zeggen valt. Vooraf was ik niet al te positief en vreesde een herhaling van zetten. Nu ik met een fijne reep Krak chocolade (St.Vincent a/t Granadines) achter mijn computer zit en terugkijk op die drie dagen, slaat de balans toch vooral positief uit. Hier een persoonlijke nabeschouwing.

Om te beginnen was het simpele feit dat er weer een CHOCOA werd georganiseerd al een reden tot vreugde. Na al dat online geproef en gepraat was iedereen die ik sprak het erover eens: CHOCOA 2022 is een feestelijke herstart van de "community". En alhoewel een enkeling de geringe bezoekersaantallen  betreurde, gaf het de meeste deelnemers nieuwe inspiratie en energie om weer aan de slag te gaan. 

Als meest positieve punt kwam voor mij het thema deforestation (ontbossing), met daaraan gekoppeld het begrip "agroforestry" naar voren. Vooral op de tweede dag waren diverse presentaties hieraan gewijd en ook op de beursvloer waren projecten aangaande deze thematiek te vinden. Het momentum schijnt daar te zijn voor het opschalen van eerder opgezette initiatieven. Praktische bezwaren en bedenkingen worden langzamerhand overwonnen en "zowel politiek, financieel als sociaal staan de seinen op groen", aldus Etelle Higonnet aan het einde van haar indrukwekkende presentatie. 

Het meest kritische punt was voor mij een opmerking van Nick Davis (One One Cacao). Hij stelde in een gesprek over wedstrijden de vraag in hoeverre de jurysamenstellingen representatief waren en of de herkomst van juryleden (de meeste komen uit het noorden, Noord Amerika en Europa) wellicht invloed op de uitkomst zou kunnen hebben?

Wat innovatie betreft sprongen er voor mij twee artikelen uit. Ten eerste de "reduced cacao juice" van de makers van Tesoro Amazonico. Dit Peruaans/Italiaanse familiebedrijf liet mij donkerbruin ingedikte cacaopulp proeven dat zowel qua dikte als in zuurheid aan balsamicoazijn deed denken, echter het aroma was veel floraler en rijker. Ik zou dit graag als dressing op salades proeven, maar kan het me ook als marinade voor kip voorstellen. Wel moet er nog aan de verpakking gewerkt worden, want de zakken die ze nu aanboden deden mij aan bloedplasma denken. Het tweede innovatieve product was de cacaopoeder van de Poolse firma One More Luv. Onder het label Islaverde is dit poeder al in Polen en Duitsland te koop. Vanuit een keto-dieet gedachte zijn zij begonnen zowel cacao als cocos cryogeen (dat wil zeggen: gekoeld met behulp van vloeibare stikstof) te gaan grinden. Het resultaat is een droge cacaopoeder gemaakt van de hele cacaoboon. Door koeling tot -80ºC blijft het vet in de cacaoboon in vaste vorm en zo hebben we eindelijk een cacaopoeder waarin ook de cacaoboter is verwerkt. In mijn ogen de moderne oplossing voor het probleem dat van Houten bijna tweehonderd jaar eerder ook tegen kwam. 

Om terug te komen op mijn vorige ChocoladebloG, de te verwachte trends werden besproken in woorden als: sentimenteel, emotioneel, regionaal, sexy, ancestral en size does matter. Wel, om hierop aan te sluiten, mijn emotie: het was een geslaagde CHOCOA. Al leidde de hybride vorm er wellicht toe dat toch veel deelnemers liever online kwamen kijken, er was veel te zien, te proeven en te praten. 

Als slotgedachte dit: de naam van het Jamaicaanse merk Ono One Cacao komt, voor zover ik weet, van de uitdrukking "One, one coco full basket" dat wil zoveel zeggen als: je kunt niet direct resultaat verwachten. In de digitale lobby hoorde ik een van de organisatoren, Jack Stijn, vragen: "What can we do better after twenty years of failure?", wel misschien is het antwoord: One, one coco full basket. Verandering gaat niet snel in de cacaowereld, maar ze beweegt in de goede richting.

Islaverde Zeremonieller Rohkakao 100%:

De geur is heel aangenaam, zoet als honing met rozijnen. Ik drink deze cacao met water en het mondgevoel is wel wat zandig. De smaak geeft eerst een schot voor de boeg aan scherpe houtsmaak waar je even van moet bijkomen. Wanneer ik de drank wat langer in mijn mond houd, verdwijnt dit effect echter supersnel om een filmpje van veel mildere chocoladesmaak achter te laten waarin wel een licht citruszuur overblijft. Om het ceremoniële karakter te versterken voeg ik er later wat suiker met kaneel aan toe en dan wordt de complexiteit aan smaken werkelijk een feestje, Of ik er al met al rustiger van wordt weet ik niet, ik ben van nature niet zo'n echte stresskip.

Tot slot proef ik de reep waarvoor Silva Cacao de bonen aanleverde en die door Mike&Becky gemaakt is. "Deforestation-Free" heet deze reep en zij is een van de eerste producten van een project dat in 2019 in Ecuador is gestart. Enkele ministeries in Ecuador werken samen om de ontbossing in dit land te stoppen. Bij deze reep past een boekwerkje met uitleg over de manier waarop de cacaoboeren hun grond en grondgebruik met hun smartphone's in kaart hebben gebracht. Ik volsta met de link naar dit project ProAmazonia.Org 

Ecuador, Deforestation-Free, 77%. 

De reep ruikt zeer fruitig, fris, naar vlierbloesem en wat kersen. De krak is niet spectaculair. Op mijn tong smelt deze reep als boter. Weg in drie seconden, een dikke smaak achterlatend van milde cacao met een beetje melasse erin en ook Malzbier . De frisheid in de geur zit niet in de smaak, maar oh wat een smelt heeft deze reep. Zonder ergens een zuur te ontdekken is deze reep wel zo droog als maar kan. Pas in de nasmaak komt een aards bitter naar voren, MOOI. 

Een mooie afronding van het festival en een goed begin voor wat gaat komen.