De achterkant op de voorgrond

De chocoladereep, product van de industrialisatie, is meegesleurd in de mondialisering en is nu in bijna alle uithoeken van de wereld verkrijgbaar. Wellicht zal niet iedere wereldburger aan chocolade een afrodiserende werking toedichten, maar verleid worden door een reep chocolade is wel een wereldwijd fenomeen.

Er zijn weinig levensmiddelen die net zulke zintuiglijke associaties oproepen als een smeltende reep chocolade. Ook de aanblik van chocolade die in een grinder of concheermachine ronddraait is voor velen zinnenprikkelend en het vullen van bonbonvormen wordt in reclames vaak ronduit als sensueel in beeld gebracht.

Zonder over al deze praktijken een oordeel te willen vellen, lijkt het me goed vast te stellen dat de verleiding die van chocolade uitgaat, positief is voor elke chocolademaker. Tenslotte wil elke maker zijn product verkopen en daartoe zal hij de koper moeten verleiden. 

Bekijk je het product, de chocoladereep, eens objectief dan is het een bruine smurrie en niet bijzonder attractief. Het is de glans waarmee chocolade weet te scoren. Mits goed getempereerd kan zelfs de meest simpele vorm ons wel aanspreken, omdat we weten welke belofte met die glans vervuld zal gaan worden. 

Door allerlei redenen komt chocolade nu tot ons in de vorm van een reep, met een voor- en een achterkant. En al heeft het op de smaak geen uitwerking, veel makers doen hun uiterste best om de voorkant van de reep extra attractief te maken. Zo zien we repen met de mooiste patronen verschijnen, met als doel door dit onderscheid de klant te verleiden deze reep te kopen. Maar dan de achterkant.

De achterkant van een reep is vaak niet spannend. In de slechtste gevallen zie je daarop de bloom of de  luchtbellen zitten. Vaak kun je de vulpunten herkennen of er is een hobbelig patroon, ontstaan door de vulling die gedeeltelijk nog uit de reep steekt. Creatievelingen tekenen ook wel patronen door verschillende kleuren chocolade door elkaar te gebruiken. En als laatste oplossing kan de achterkant dienen als dragen van een toevoeging. Sommige vullingen zijn namelijk niet geschikt om in een reep te verwerken, ze worden slap en verliezen hun bite, of ze zijn simpel weg te groot om in een reep te passen.

Toch vraag ik me af wanneer ik de eerste 3D-vormgegeven chocoladereep te zien krijg. Niet een met zo'n 3D-printertje gemaakt figuurtje, want die heeft ook weer een saaie onderkant. Nee, het zou toch mogelijk moeten zijn, ergens tijdens het afkoelen, ook de achterkant van een reep nog verder vorm te geven. Een soort van rondomreep. Dames en heren chocolademakers ik daag u uit!

Doordenkend op dat rondom vormgegeven idee: waarom geen chocoladedobbelstenen of constructies met afbreekbare stukken, maar rondom bewerkt. 

Chocolade is zo veelzijdig, maar de achterkant kan nog wel een makeover gebruiken.

Verleidelijke achterkanten kwam ik bij deze twee repen tegen.

Chocolate Tree, Raspberry, Dark, is gemaakt van Peruaanse cacao, 70%. Helaas geeft hun site niet aan over welke cacao we het hier hebben. De achterkant is compleet met gevriesdroogde frambozenkruimels bedekt. De geur is zwaar, kersen, honing, melasse. De reep glanst prachtig, al zitten hier de luchtbelletjes op de voorkant. De krak klinkt droog. Het smelten begint snel en dat zorgt ervoor dat je een tijd lang het spel hebt van de friszure frambooskruimels op je tong, afgewisseld met een lik vrij zoete chocolade. Ik vermoed zelf dat voor deze reep de marañóncacao gebruikt is. Als contrasterende smaakbeleving werkt dit prima. Nadeel vind ik dat je min of meer verplicht wordt op de reep te kauwen, want de framboosstukjes smelten niet weg. Voor wie de chocolade optimaal wil proeven is juist smelten de beste praktijk. Het is dus een zoeken naar wat je de meeste kik geeft: de frisse fruitsmaak of de zoete chocolade. 

Omnom Chocolate, Cookies + Cream. Bij deze reep krijg je twee chocolade producten ineen. Wat de 30%-witte reep betreft, staat er ook weer niets over de cacao vermeld. Wel kan ik vinden dat het  chocolade cookie is gemaakt van Tanzaniaanse cacao, 70%. (Zou hiervoor Kokoa Kamili gebruikt zijn?).

De reep ziet er spectaculair uit aan de voorkant (mooie mold). Wel voel ik dat de reep behoorlijk onregelmatig is qua dikte. Waarschijnlijk het gevolg van de cookies die er ingedrukt worden. De geur is werkelijk heftig. Ik kan niet anders dan toegeven dat het bijna misselijkmakend vettig ruikt. Ik krijg het gevoel een blikje gecondenseerde melk met mijn neus op te snuiven. Van een krak is geen sprake, de reep laat zich vouwen waarbij het cookie kruimelt. Proef ik het cookie los, dan heeft dat een kruidige chocoladesmaak, sterker dan verwacht. Helaas is mijn cookie wat slap. De witte chocolade is zoet, zonder caramelsmaak. Verder zou je er gras bij  kunnen denken, maar voor mij heeft deze reep veel te weinig kruidige of florale noten. Natuurlijk smelt deze reep wel, maar zonder spectaculaire sensatie. In de combinatie kom ik uit op een positieve smaakervaring. Ergens in chocolade of cookie zit nog een enkel zoutkristalletje verstopt dat net lekker prikkelt. En dat cookie trekt alles naar een hoger plan en laat de smaak ergens tussen pepernoot en lebkuchen uitkomen, aangevuld met een volvette crème. Wat mondgevoel betreft is deze reep een no go. Slap en vettig lost deze massa in mijn mond op zonder enige prikkeling of actieve beleving.