18+ chocolade: of persoonlijke voorkeur

Ze liggen naast elkaar op mijn chocoladestapel.

De "Naive, Imperial Stout" en de "Chocolate Tree, Whisky" repen. 

Mijn drankvoorraad vertoont een overeenkomstig beeld: bier en whisky.

Zo gauw voedsel in ruime mate voorhanden is, wordt de keuze van je levensmiddelen meer dan een manier van overleven. Variërend van welstandsteken tot lifestyle. Wat je tot je neemt is veelzeggend over je culturele achtergrond en soms wordt het voedsel zelf ook cultuur. 

Cacao is bij uitstek zo'n product, dat altijd meer is geweest dan alleen voedsel. Denk aan de plaats van cacao in precolumbiaans Zuid- en Midden-Amerika, of de rol van cacao in het Europese hofleven. Zelfs na de industrialisering van de cacao, zeg maar vanaf de eerste chocoladerepen (1849), heeft chocolade altijd nog de status van (betaalbare) luxe behouden.

En tegenwoordig zijn wij, de bean-to-bar-chocoladekopers, degenen die een nieuw hoofdstuk aan het cacao verhaal toevoegen. Maar we zijn dus ook degenen die zich door hun keuze onderscheiden van de doorsnee chocolade-eter.  

Wat kwaliteit betreft is dat onderscheid tussen industrierepen en craft chocolate altijd wel duidelijk te maken. Wat sommige smaakcombi's betreft is er geen onderscheid mogelijk. Die werken gewoon zo goed dat je ze in elke prijscategorie en van de grootste massaproducent tot aan de edelste chocolatier tegenkomt.  

Bijvoorbeeld: chocolade met alcohol. Ohhh wat een heerlijke combi.

Hoe standaard deze smaakcombi misschien ook is, je smaakbeleving is dan toch weer individueel bepaald. 

En voeg je daar je persoonlijke voorkeur aan toe, nou dan wordt het toch weer een elitair genot. 

Zou je mij dwingen een keuze te maken tussen bier en whisky dan kies ik de laatste. En zo doe ik er voor de tasting van deze week eens een schepje bovenop en ga de twee repen combineren met twee whisky's uit mijn verzameling. 

Freaky Mortlach whiskydetails

De whisky's die ik erbij proef zijn een: Mortlach en Ardbeg. 

Ik heb de Mortlach uitgekozen omdat op de bijsluiter van de Naive reep staat, dat wanneer je geen Imperial Stout bij de hand hebt je hun reep goed met een milde whisky kunt combineren. Mortlach is een Spey-Side whisky. Die zijn meestal milder en zeker een stuk minder peaty (turfig) van smaak. Ik zou de Mortlach zelfs als een vrij dunne whisky willen omschrijven, met wat fruit, peer en vanille in de smaak.

De Ardbeg, 10 Years whisky heb ik gekozen omdat de nibs in de reep van The ChocolateTree geweld zijn in een Islay whisky. Nou zijn er op dit Schotse eiland meerdere distilleerderijen en ik meen dat Chocolate Tree Laphroig whisky gebruikt. Maar die heb ik niet staan en Ardbeg komt dan tenminste van het zelfde eiland. Eilandwhisky's hebben meestal veel meer turf in de smaak en zo ook deze.  

Maar eerst de repen puur testen.

Wat moet ik zeggen over de geur van de Naive Imperial Stout reep. Dit gaat alle perken te buiten. Ik ruik gewelde abrikozen, bedwelmend lekker. Deze 62% dark milk reep ziet er wel wat mat uit. De reep geeft bijna geen krak en de structuur is extreem zacht haast een beetje korrelig. Bij deze reep begint het smelten al zo gauw je de reep in je handen hebt. De smaak vangt aan met het bittere van geroosterde noten en dan vlamt ineens de hop op, waarna het zoete in de reep, een Schwarzwälder-Kirschtorte de smaak overneemt. In de nasmaak zit gebrande karamel. Zo mooi. 

Combineer ik deze reep met de Mortlach whisky, dan werkt deze combi vooral in de nasmaak goed. Niet dat het fruit gaat samenwerken, maar de chocolade krijgt een mooi droog houtkarakter. Zo stel ik me de smaak van een droog vat voor en dat geeft de chocolade een verlenging in de nagalm van de alcohol. 

Dan pak ik de Ardbeg whisky erbij en combineer die met de Naive reep. De kersentonen verdwijnen uit de chocolade. De notensmaak uit de chocolade krijgt meer weg van hout, maar wordt nu veel zoeter. In de nasmaak verdwijnt de chocolade dan helemaal in de rokerigheid van deze whisky.

De Chocolate Tree, Whisky Nibs, 70% Dark glanst prachtig. De turfgeur komt je bij het openen van de reep al tegemoet, gecombineerd met de chocolade ruik ik ook aardbeien. Nibs geven de chocolade altijd een bijzondere structuur en dat zie je aan de achterkant goed. De krak lijdt daar niet onder, een heldere snap met een strakke breuk. Bij het smelten, komt eerst die aardbeiensmaak naar voren om dan kompleet door de turf en alcoholgeur overweldigd te worden. Ahh, wat lopen de smaken lekker in elkaar over. De nibs geven je wat te kauwen, de aardse smaak is droog van karakter en blijft samen met de turf, lang in de nasmaak hangen. 

Combineer ik deze nu met de Mortlach whisky, dan is de aanvulling van de drank slechts de alcohol. De turfsmaak, maar ook de bitterheid die de cacaonibs meebrengen blazen deze dunne, milde whisky geheel omver. 

Met de Ardbeg gecombineerd komt het rode fruit sterk naar voren voordat het turffeest losbarst. Plotseling werken de nibs niet bitter meer, die kregen meer de smaak van leer en ook peper komt naar voren. Nu blijft wel de chocolade in de nasmaak aanwezig. Zelfs wat fruitzuur vestigt zich tussen mijn kiezen en wangen.

Misschien is mijn, o zo persoonlijke, voorkeur toch gewoon een standaardcombinatie. 

Zo mooi kan chocolade zijn