ChocoladebloG

Laboratoria vol meetapparatuur, chemische analyses van smaak en geur, microscopisch onderzoek naar structuur, maar vooral genetische modificatie, dit zijn niet de woorden die je graag in het verhaal op je chocoladereep wilt tegenkomen. Toch schetsen deze woorden een beeld dat wij graag aan industriële chocolade koppelen. Tegelijkertijd laten we ons door deze industriële makers reclames voorschotelen over paarse koeien, en "maitres chocolatiers" in smetteloos witte outfits, maar wie gelooft dat nog.  Ik heb de twee repen op de foto voor me liggen. Op de ene verpakking staat een verhaal over een coöperatie in Mexico die zich inzet voor het behoud van oude cacaosoorten. Op de andere verpakking staat een verhaal over de tweedaagse kanotour die je moet maken om bij het dorpje in Honduras te komen, waar de gebruikte cacao vandaan komt. Mooie romantische verhalen, ze zouden op geen enkele industriereep misstaan, maar deze staan op twee repen van  bean to bar makers. Omdat ze op een...

Grote repen of kleine repen, het verhaal dat je als maker wilt vertellen past nooit op je verpakking. Veel bean to bar makers willen graag hun klanten inzicht geven over het hoe en wat van hun product, maar hoe doe je dat?  Labels zijn vaak beperkt in hun claim, vaak duur en soms niet eens betrouwbaar. Fair trade, biologisch, UTZ of Rainforest Alliance, allemaal gaan ze slechts over een deelaspect van de chocoladeproductie.  Maar juist het inzichtelijk maken van de hele keten is wat chocolademakers hun klanten op een betrouwbare manier willen vertellen. Vanaf de herkomst van de cacao tot aan de maker met soms zelfs de betaalde prijzen erbij. Het bijpassende toverwoord is  transparency  oftewel transparantie.  Met  Caltrix  lijkt een eind te komen aan deze worsteling. Dit initiatief (in oprichting) biedt de consument alle gewenste informatie op een inzichtelijke, navolgbare en betrouwbare wijze aan. Wat is Caltrix? Zeker geen label, zegt Manasi K...

Nieuwsgierigheid is een eigenschap die de mensheid ook veel goeds heeft gebracht. Bijvoorbeeld de broodrooster. De Britse kunstenaar Thomas Thwaites geeft met het zelf nabouwen van een broodrooster in zijn  Toaster Project  een mooi voorbeeld van waar die nieuwsgierigheid ons heeft gebracht. Wie nu wil begrijpen hoe producten gemaakt worden moet teruggaan in de geschiedenis. Zover terug in de tijd tot je uitkomt bij een zodanige stand van de techniek dat een productie nog door één mens uitgevoerd kon worden. Met onze huidige stand van de techniek kent niemand meer alle details van een product en zijn we dus altijd aangewezen op samenwerking met anderen. Nieuwsgierigheid is ook een typische eigenschap van chocolademakers. Alle chocolademakers die ik ken hebben ergens in hun loopbaan besloten "het" zelf te willen doen. Zelf dat te gaan maken, waar ze door gefascineerd zijn geraakt: de smaak van chocolade. Gelukkig is chocolade, in tegenstelling tot een broodrooster, een product...

Wie heeft er wel eens een Vivani reep gegeten? Zo'n verantwoorde reep, waarom koop je die?   Is het toevallig, je hebt zin in chocolade en loopt net langs een bio-winkel, of kies je bewust voor een keurmerk? Welke keurmerken kies je dan, waarom en hoeveel keurmerken moet een reep hebben?  Anders gezegd: hoe zwaar wegen voor jou, die te verantwoorden aspecten van een reep chocolade? Ik sprak onafhankelijk van elkaar twee vrouwen die antwoorden op zulke vragen zoeken.  Ik stel ze even voor: -Jana Rülke heeft het gevoel door de cacao gevonden te zijn. Ze was op zoek naar een promotieplaats, het  liefst iets over de confrontatie tussen dier en mens in Afrika, haar lievelingscontinent. Maar de cacao vond haar en nu werkt ze met haar onderzoek mee aan het CoVaCoa  project van de Universiteit Osnabrück. Titel van het onderzoek:  Wertketten und Konsumentscheidungen – Fernwirkung von Governance und Produktbiographien am Beispiel von Kakao .  -Jelena Radeljic is...