Chocoa 2021, een kort verslag

En plotseling is het voorbij: Chocoa 2021. Drie dagen lang waren supply chain, cocoa quality, child labour en diversification de belangrijkste woorden voor mij. Een vol schema, de toevallige ontmoetingen en de hectiek gaven me een bekend gevoel. 

Maar wat is het belang van "betere" chocolade als er geen mensen zijn om deze mee te delen?

De "issues" in de cacaosector zijn bekend en allemaal zijn ze aan bod gekomen op deze digitale conferentie. En hoewel er nog lang geen eensluidend antwoord is op de grote vragen en de uiteindelijke grote omkeer wellicht nog even op zich laat wachten, maakte Chocoa 2021 één ding heel duidelijk: de cacao-industrie gaat veranderen. 

Langzamerhand bevinden Barry Callebaut, Olam, Nestlé, Cargill, Mars cum sui zich in een vergelijkbare positie als de dieselafdeling van Volkswagen. Wie nu niet op tijd schakelt en zijn bakens verzet zal een achterhoede gevecht moeten gaan voeren aan de randen van de westerse samenleving. 

In veel van de presentaties viel dan ook een flinke overlap qua thematiek te vinden. En werkelijk ik vind alle initiatieven "ter verbetering van" prachtig, maar deze komen alle terug op die industrie die roofbouw pleegt op mens en natuur. 

Nieuw was het thema van big data. Het groeiende gebruik van high tech ten behoeve van de tracability in combinatie met de omvang van de cacaoindustrie, geeft een grote berg data en dan doemt de vraag op: wie is de eigenaar daarvan?

Bijzonder interessant was de sessie Private Label Sustainability Trends. Retailers gaan steeds vaker over tot een verantwoord huismerk. Hieraan kun je aflezen dat zij in directer contact met de consument staan en hun vragen wellicht beter verstaan dan de cacao-industrie. Tijdens deze sessie kwam een mooi moment toen Tony Lass live werd ingeschakeld om zijn vraag te stellen. "Should retailers be ashamed for acting so late?". Eindelijk wat scherpte en spanning in het debat. 

Zelf vond ik een mooi antwoord op deze vraag toen ik in de carousel werd verbonden met Yvonne Arden. Deze jonge vrouw werkt voor Rikolto in Ghana en kan dit doen omdat Lidl België (een van de retailers die een private label voert) haar project steunt. 

Na snel een afspraak met haar gemaakt te hebben (in de carousel werd je vijf minuten aan een willekeurige andere online deelnemer gekoppeld, leuk en spannend: digitaal chocolade speed daten) kon ik wat meer over haar werk horen. Op die vraag van Tony Lass was haar antwoord: "Yes it's late but not too late". Het stemde haar treurig te beseffen dat hele generaties van haar landgenoten armoede hebben moeten lijden, maar zelf ziet ze nu door diversificatie, in de vorm van yam, rijst en honingproductie, de inkomens van de 870 boeren die ze begeleid 40% tot 70% stijgen. Haar positiviteit spatte door mijn scherm heen.

Wat het Chocolate Makers Forum betreft kwam het hoogtepunt voor mij aan het einde. Ewald Rietberg (Heinde&Verre) stelde in een duidelijk schema hoe de craft chocolate-beweging ten opzichte van de wijnsector ervoor staat en waar de grootste uitdagingen liggen.

Met dank aan Heinde&Verre

Krenten in de chocoladepap waren dit jaar: Warren Hsu (Fu Wan Chocolate) wiens geloof in de kracht van chocolade onbegrensd is en de gepassioneerde spreekbeurt van Santiago Peralta (Pacari) die stelde dat de prijs van alle chocolade te laag is.

Zeer onder de indruk was ik van Selassie Atadika. Deze vrouw werkt als chocolatier in Accra (Ghana) en haar inzichten over voedsel als drager van cultuur en de verbindingen die zij met haar chocolade binnen het Afrikaanse continent weet te leggen.......fenomenaal.  

Omdat de chocolade ontbrak proef ik deze week weer eens wat anders. 

Van het merk NAYAH heb ik nog een reep Cupuaçu 70% liggen. Dit is een volle neef van de cacao, de plant heet Theobroma Grandiflorum. De vrucht is groter dan de cacao en de zaden bevatten duidelijk meer vet. Deze lekkernij wordt vooral door Brazilianen genoten.  

De geur is zeer karakteristiek en heeft iets weg van droog rottend hout, met een zoet bittere ondertoon. Je reep gaat nooit een krak geven, want door het hoge vetgehalte is cupuaçu altijd slap van structuur. Je vouwt er dus een stukje van af. Smelten doet al dit vet natuurlijk wel direct. De smaak zou ik als "acquired" willen aanduiden. Er zit een sterke koffiebitterheid in met ook een proefbare mate van fermentatie. Frisse zuren ben ik nog nooit in cupuaçu tegen gekomen, wel een hang naar het zoete. Al heeft deze reep toch een vrij hoog gehalte van 70% vaste bestanddelen ik vind hem qua zoetheid niet onderdoen voor een kindersurprise. Maar voor je dit aan je kinderen geeft, proef het eerst zelf en geef deze vrucht minstens twee dagen de kans je te overtuigen. De nasmaak van één stukje kan je al wel een dag bezighouden. 

Chocoa 2021, zo heel anders dan vorige jaren, maar toch ook zo vertrouwd. 

De "betere" chocolade die op dit event vorm krijgt, zal op het moment dat we elkaar weer kunnen ontmoeten, iedereen beter smaken.

Van boer tot consument, iedereen heeft het recht om van chocolade te genieten. 

Met dank aan het team en de organisatie achter Chocoa, het was geweldig.