Van vreemde landen en makers

De chocoladereep is een multi-culti product dat zonder de mondialisering nooit zou hebben bestaan.
Hoe mooi is het wel niet te bedenken dat in mijn voorraadkast India en Noorwegen in chocoladevorm gebroederlijk naast elkaar liggen. De soms onvoorstelbare combinaties van cacaosoorten, makers en herkomstgebieden geven chocoholics wereldwijd het gevoel met elkaar verbonden te zijn wanneer zij hun repen proeven.
In een tijd waarin de wereld voor veel mensen klein geworden is kunnen chocoladerepen, misschien onbewust, een fijne herinnering aan onze onderlinge verbondenheid zijn.

Dus geef elkaar wat vaker een chocoladereep cadeau.

Makkelijk online bestellen gaat bij:

The Chocolate Shop                                             Chocoladeverkopers.nl
The High Five Company                                      Florentina Chocolates
Sweet Sisters                                                        Cacaolab
Cacao Museum                                                     Chocolademeesters


Okay, terug dan naar die repen die in mijn voorraadkastje liggen.

De Indiase bean to bar maakster Sanjana Patel is het chocoladebrein achter La Folie. Zij heeft haar opleiding grotendeels in Frankrijk gevolgd en wil zich nadrukkelijk ook als maakster aansluiten bij de Franse traditie. Op het Chocoa Festival presenteerde zij haar merk, dat een uitgebreid assortiment van repen met inclusions heeft. Ik koos voor twee single origin repen, India en Guatamala.
Een dag later, in een andere zaal maar op hetzelfde festival viel mijn keus weer op de India- en Guatamala-reep, maar nu van het Noorse merk Fjåk Sjokolade.
Een chocoholic wil dan die repen vergelijken, maar daar gaat onderzoek aan vooraf en dat valt niet mee. Niet alle makers zijn altijd even open over waar zij hun bonen vandaan halen. La Folie vertelt dat ze werken met cacaoboeren uit het Cocoa of Excellence -programma. Voor wat betreft Guatemala komt dan maar één producent in aanmerking, de Asociación de Desarrollo. Waar de Indiase cacao vandaan komt blijft een raadsel, want er staat geen cacaoproducent uit dit land op de lijst van excellentie.
Fjåk geeft wel info op zijn website waar ze de bonen vandaan hebben. De Indiase reep blijkt van cacao uit de Idukki-regio te komen en gekocht te zijn bij GoGround. Hier krijg ik dan voor het eerst info voor de freaks: we hebben hier een Forastero te pakken.
Omdat zowel Fjåk als La Folie aangeven uitsluitend biologisch en ethisch verantwoord te willen produceren zou het goed mogelijk zijn dat beide hun cacao bij GoGround kopen, maar weten doe ik het dus niet.
Teleurstellend is dat Fjåk mijn Guatemala-reep niet op hun website vermeldt, dus ook hier blijven vragen onbeantwoord.
Zoals La Folie zijn inclusions uit het rijke Indiase culinaire aanbod kiest, zo biedt Fjåk een rijk pallet aan typisch Noorse inclusions bijvoorbeeld de beroemde Lingonberries en bruine kaas.

Tot zover dus mijn speurtocht. Nu over tot de waarheid, die zoals het Engelse spreekwoord zegt zich in het eten van de pudding laat vinden.

Fjåk 68% India. Met een mooie glans geeft hij een krak die net zo donker is als dat de kleur. De geur is van een "warme" houtsoort met wat nat zaagsel. De reep smelt heel makkelijk en geeft mij de indruk van gekarameliseerde noten. Misschien stom, maar ik verwacht eigenlijk kruiden en specerijen te proeven (een chocoladevooroordeel). Die zijn echter niet terug te vinden. In de nasmaak, die ik als erg zoet voor een 68% ervaar, zit voor mij wel een walnootsmaak verstopt. Het mondgevoel is wat stoffig na het eten van deze chocolade.

Dan La Folie India 72%. Slordig is mijn eerste indruk van deze reep. Er zitten wat onafgebroken randjes aan waar de chocolade over de mold is gelopen en er zitten ook een flink aantal luchtbelletjes in. De kleur is vrij licht met een beetje een rode waas erover. Vreemd vind ik de verkleuringen in de reep, die me aan oliesporen op water doen denken. Het lijkt niet op de typische sugar bloom, maar wat het wel is?

In ieder geval geeft deze reep een doffe krak. De geur maakt meteen alles goed voor mij. Geïntrigeerd en langdurig ruik ik. Mijn eerste indruk is perenbloesem (wij hadden vroeger een conferenceboom in de tuin), maar ook zoet en zo kom ik weer bij karamel. Wanneer ik echter mijn neus in de verpakking stop, vind ik de geur zo intens geworden dat het zelfs onaangenaam wordt en iets kunstmatigs krijgt, alsof er rozenwater aan toegevoegd is. Smelten doet deze reep heel rustig. Daarbij geeft hij daadwerkelijk een frisheid af van zure bessen waarvan ik me ga afvragen of die zo gewenst is. Maar er zit wel een kruidige achtergrond bij: peren met tonkabonen schieten mij te binnen, in geconcentreerde vorm. In ieder geval een bijzondere reep waar menigeen zijn hoofd bij zal schudden. Het chocoladige in de nasmaak is vrij kort, het rozenwater-element blijft echter penetrant lang hangen.

Nu de Fjåk 72% Guatemala. Het uiterlijk is onopvallend, wat voor een chocoladereep een prima uitgangspunt kan zijn. De krak is vrij licht bij het breken, het breukvlak zo strak als een waterpas.
De geur is mild, honing met chocolade, niets spectaculairs. Bij het smelten geeft deze reep een fijn weldadig mondgevoel en de smaak lijkt een gewone reep te worden tot plotseling deze reep zijn ware aard bloot legt. Als op een zonnige lentemorgen komt het intense zuur van rood fruit boven de horizon op. Om vervolgens iedereen te verrassen met zijn uithoudingsvermogen en overtuigingskracht. De eerste aardbeien en bessen waarvan je weet dat het eigenlijk nog te vroeg in het jaar is, maar ze zien er zo sappig en intens rood uit. Heerlijk.
Pas nadat ik wegdromend allerlei herinneringen aan heerlijke fietstochten heb gehad, merk ik dat de chocolade gesmolten is, mijn mond droog en het fruitige zich hoog tegen mijn gehemelte heeft teruggetrokken.

La Folie 70% Guatemala. Ook deze reep ziet er slordig uit, al zitten er hier geen luchtbelletjes in.
Met een onopvallende krak breekt de reep mooi strak. De geur van de reep is vrij zoetig: brownies en bijenwas. Ik stop mijn neus ook nu weer in de folieverpakking en krijg weer die vreemde kunstmatige geur in mijn neus. Ik hoop dat deze maakster nog eens over haar verpakking nadenkt, want ook bij het proeven komt weer dat rozenwater geurtje naar boven. Dat deze reep zoeter smaakt is duidelijk, de zoetheid van rijp fruit. Duidelijk komt ook het zuur van citrusfruit naar voren, maar dit vermengt zich op een vervelende manier met dat rozenwateraroma van de verpakking. Pas in de nasmaak komt er een rustiger chocoladekarakter tevoorschijn.
Ik ga toch maar een mailtje naar de maakster schrijven over die verpakking.


Korte gedachte tot slot: hoe graag ik ook naar het einde van deze periode verlang en weer face to face met andere chocoholics wil proeven, deze tijd laat ons ook nadenken over zin en belang van veel dingen die ons leven zijn gaan vullen.
Het belang van chocolade kan wat mij betreft niet in twijfel getrokken worden. Wel krab ik me soms achter mijn oren als ik bedenk dat cacao van Guatemala naar India wordt getransporteerd om daarna als chocolade in Europa op de markt te worden gebracht.