Proeverij

Na het blog van vorige week paste geen proeverij, dus die volgt nu. Ik proef de repen van drie merken. De samenhang tussen de merken is dat alle drie door vrouwen opgericht zijn die een speciale band met de herkomstgebieden van de cacao hebben.

Het Vlaamse merk Cinta is nieuw op de markt en opgericht door Nathalie Neirynck. Zij werd in 2018 verliefd op Indonesië en vandaar de naam: cinta betekent liefde in het Indonesisch. De bonen voor deze reep komen van de Koperasi Kerta Semaya en worden door Mario Vandeneede bewerkt. Het is een bewuste keuze van Nathalie om een dark milk reep te maken. Ze heeft zelf pas sinds kort de bean to bar wereld ontdekt en wil nu andere mensen ook een overstap van snoepgoedchocolade naar kwalitatief betere chocolade aanbieden. De luxe verpakking moet nog komen, op de foto staat de tijdelijke versie voor het Chocoa Festival.
De reep heet Cinta chocolate 55% Bali dark milk. Als ik de reep openmaak ben ik verrast door de donkere kleur. Met een mooie glans erbij maakt deze reep het dark uit dark milk helemaal waar. Natuurlijk ga je bij een reep uit Indonesië op zoek naar die karakteristieke rookgeur. Die is hier echter tot de geur van een bosbrand op tien kilometer afstand gereduceerd. Hout ruik ik wel, simpel vurenhout. Het zoete in de geur is ook goed waarneembaar, maar mengt zich met de andere elementen. De krak is vrij licht. Het smelten verloopt rustig, waarbij een bijzonder intensieve smaak zich presenteert. Het chocoladige in de smaak komt er goed uit en is donker van smaak. Zo donker dat ik ook aan de stukjes aangezette karamel moet denken, die achterblijven in de pan op de grens tussen gesmolten en verbrand. Het melkpoeder is te proeven, wat ik wel jammer vind. In de smaak zit een droog element dat ik aan noten (paranoten) koppel. Gelukkig is dit geen suikerbom geworden en blijft er ruimte om van de chocolade te genieten. Deze reep is als brugreep (een reep die helpt de overstap van industrie naar single origin chocolade te maken) best een straffe deerne geworden.

Dan het merk Gola Treasures, dat zo nieuw is dat hun website nog niet gevuld is. Ook hier leidt de liefde voor een land tot de oprichting van een chocolademerk. Esther Olojugba, zelf afkomstig uit Sierra Leone, wil graag kansen zien in dit land dat voor de rest van de wereld aan burgeroorlog gelijk staat. Vandaar de slogan "wrapped in hope". Uit het Gola National_Park haalt zij, in direct trade, de bonen, die in Engeland tot repen worden gemaakt.(Dandelion heeft ook al eens een reep met bonen uit dit park gemaakt.)
Ik heb de Gola Treasures 70% Dark en dark is ie. Een beetje matjes ziet deze reep er wel uit. De krak is hier een diepe plop. Met een geur van een versgebakken brood vind ik deze reep best aantrekkelijk ruiken, maar verdere complexiteit in de geur ontbreekt. Op het smelten kun je eindeloos wachten. Wat dat aan smaak oplevert is een behoorlijke verbrande smaak, net iets te bitter om lekker te zijn. De roostering moet echt minder fel worden. Tel daarbij op een stoffig mondgevoel met de nasmaak van een waterige koffie en deze reep valt door de mand. Een lovenswaardig initiatief, maar deze chocolade is veel te plat in zijn smaak. Ik hoop voor Gola dat de melkreep wat beter is.

Het merk Meybol Cacao, in 2018 opgericht door de Peruaanse Meybol Estendorfer-Moran, richt zich op de verkoop van Peruaanse cacao en chocolade. Al heeft Meybol zelf een kleine plantage van vijf hectare in het noorden van Peru waar ze porcelana cacao produceert, hun assortiment omvat diverse single origin soorten zoals chuncho uit Cusco of criollo uit de VREAM gebieden. De repen worden in  Lima gemaakt. De website en hun folders vertellen veel over direct trade. Ik zie zelfs een certificaat, maar van welke organisatie dit is kan ik niet terugvinden. Over de betaalde fair trade prijs die genoemd wordt zie ik geen label of cijfer op hun site. Wel zie ik de gewonnen prijzen.
Ik proef de Meybol Cacao T'inkiy special edition 72%. Voor deze reep hebben ze samengewerkt met T'inkiy chocolates en samen deze blend criollo bonen uit de Peruaanse amazone-regio gebruikt.
De reep die ik heb is wat wit uitgeslagen (Chocolate bloom) en aan de ene kant flinterdun terwijl de andere kant goed dik is. Meybol laat me weten dat het testrepen zijn, het tempereren en vullen is waarschijnlijk uit de losse hand gedaan. De geur heeft daar echter niet onder geleden. Krachtig ruik ik tropisch hout en de zwaarte van donkere honing hangt om deze reep. Het breken gaat niet makkelijk, maar ja, deze reep is dus ook niet goed getempereerd geweest. Als ik ga proeven komt het smelten vrij makkelijk op gang en ben ik verrast door de smaak. Zonder twijfelen zeg ik mandarijnen en rijpe bloedsinaasappelen. Wat een heerlijke smaak heeft deze chocolade. Verbaasd ben ik vooral dat deze zuurte niet omslaat in agressiviteit of zich tot bitterheid vervormt. Prettig blijven deze fruitsmaken aanwezig tot in de nasmaak aan toe. Er zit nog wat grasachtigs onder deze smaak en dat geeft werkelijk een lentesmaak aan de reep. Graag wil ik deze reep nog eens in puike conditie proeven.
De tweede reep is Meybol Cacao No3 Chuncho Collection 72% uit de Cusco-regio. Deze reep ziet er mooi donkerglanzend uit en breekt goed met een korte droge krak. Wel kruimelt de reep behoorlijk. De geur doet me aan de bladeren van een citroengeranium denken, maar ook aan de geur van droge vliegdennen. Hieronder ligt echter een zoete grondtoon. Een verwarrendgeurende reep. De reep smelt als sneeuw voor de zon en geeft een heerlijk vol mondgevoel, rijk en vettig. Voor de smaak is het woord mildheid uitgevonden. Wel héél diep is het chocoladige smaakbestanddeel, waarin pas na enige tijd als zonnestralen het citrusfruit opkomt. Zeer harmonieus liggen er nog wat milde fruitsmaken onder. Zelden heb ik zo'n zoete 72% reep geproefd, maar ik zou het zoet geen honingsmaak willen noemen. Hier is gewoon de chocolade zoet. De nasmaak is minder indrukwekkend, het proeven wekte grotere verwachtingen.






Reacties

Populaire posts van deze blog

Marketing en strategie

From London...with love

It's like...of: In de community