Na Chocoa is voor Chocoa
Vóór het Chocoa Festival schreef ik mij op het ontmoeten van al die mensen te verheugen. Nu, na het festival, terwijl het cacaostof langzaam weer neerdaalt op de vloer van Berlages Beurs, besef ik pas hoe intensief die ontmoetingen kunnen zijn.
Wat voor mij de hoogte- en dieptepunten waren in de afgelopen dagen? Van de sprekers die ik mocht horen wil ik als eerste Jacques Steijn noemen, die aan het begin van de barista masterclass liet merken chocolade als drank serieus te nemen en daarmee voor mij tot wapenbroeder in de strijd werd. Dieptepunt voor mij was de opening van de conference door het hoofd marketing van Callebaut, die na een goed verhaal verteld te hebben, bij de eerste de beste vraag meteen in de verdediging schoot. Ontroerend en eerlijk vond ik het verhaal van T-Brothers op het chocolate makers forum en de presentatie van Fleur, eigenaresse van Florentina uit Rotterdam, op het retailers event.
Hoe interessant het bezoeken van al deze programmaonderdelen ook was, de trade fair was ook nog gaande. En daarmee kom ik terug op de mensen.
Sommige bekende, maar vooral heel veel mij onbekende mensen waren er die ik mocht ontmoeten. Mensen met allemaal dezelfde passie: chocolade. En chocolade leent zich bij uitstek om mensen te leren kennen. De prachtige beursvloer bood ruimte genoeg voor ontmoeting. Na afloop werd dan ook door alle bezoekers dit elkaar ontmoeten als meest waardevolle aan het Chocoa Festival genoemd. Netwerken is een lelijk woord voor ontmoeten.
Hoogtepunten qua chocolade? Ik pik er twee uit mijn stapel.
Van het merk To'ak mocht ik een VIP tasting bijwonen die ik hier niet onvermeld kan laten. Dit merk, dat in het absolute top-prijssegment zijn repen verkoopt (tot €450) had via hun vertegenwoordiging hier te lande (The High Five Company) mensen uitgenodigd voor deze ceremoniële proeverij. Erop terugziend ben ik van mening dat het goed is dat er een merk is dat zich op deze wijze positioneert. We willen allemaal dat de prijs van een chocoladereep omhoog gaat en de waardering voor chocolade toeneemt. Het is goed dat er een merk is dat voor de troepen uit loopt.
Als tweede pak ik de nieuwe reep in het Krak assortiment, gemaakt van Cubaanse bonen.
Omdat ik enkele van To'ak's 100% rain harvest 2016 El Niño dragees heb meegenomen ga ik die nu nog maar eens proeven.
Het verhaal achter de dertien bomen van To'ak kun je op hun site lezen. Kort iets over wat ik tijdens die tasting uit hun Aged Signaturen serie mocht proeven. De sherry vond ik het prettigst omdat ik hierbij het samenspel tussen de chocolade en de drank beleefde. Bij de whisky (Laphroiag) werd dit samenspel behoorlijk gedomineerd door de turfsmaak waar dit whiskymerk bekend om is. Het aroma van de palo santo (een boomsoort) was mij onbekend, maar ook hier miste ik het samenspel. Deze houtsoort zit kennelijk hoog in de etherische oliën en deed mij aan lavendel en rozen denken. Alhoewel ik het een onaangename combinatie vond, wil ik wel vertellen dat Tessa, van PaTESSerie, de tranen in haar ogen kreeg omdat juist deze geur haar plotseling deed denken aan de jaren die zij in Ecuador heeft gewoond. Geur en smaak kunnen o zo mooi werken.
Dan nu de 2016 El Niño 100%. De kleur is donker met een lichte matheid erover. De krak is strak en klinkt droog. Het breukvlak is kaarsrecht. Maar dan die geur, die is......DIEP. Ik zou me erin willen onderdompelen. Dit kun je niet anders dan chocolade noemen. De roostering is zo voorzichtig gedaan dat er geen koffiegeur aan gekomen is. Zuurtonen kun je slechts als gedachte erbij hebben. Het zoete dat ik ruik doet me toch echt aan rietsuiker denken, echter het is een 100% reep dus deze zoetheid is eigen aan deze chocolade. Eenmaal op mijn tong begint het smelten bijna meteen. Dat wat voor mij hout is komt wel naar voren, maar slechts heel mild. Bij vlagen laat de zoetheid zich in de vorm van donker fruit herkennen om dan weer in die peilloze diepte van deze chocolade ten onder te gaan. Bij het eerste smelten zou ik het woord astringent willen gebruiken, maar dat gevoel verdwijnt voordat ik het woord uitgesproken heb. Precies daar waar elke mij tot nu toe bekende 100% reep in de nasmaak zijn bitterheid of scherpte niet kan verbergen, houdt deze reep een mildheid die onvoorstelbaar is bij dit percentage.
Verder met onze chocoladeheld uit Ermelo, Mark Schimmel, die zijn Krak pallet heeft uitgebreid met een atypische reep. De Cuba Baracoa 70% reep is behoorlijk donker van kleur en mooi glanzend. De krak van deze Krak is vrij licht en hoog van klank. Het breukvlak is glad. In de geur die ik dik zou willen noemen zit als lichtere toon wat gras, maar vooral veel aarde. Blijf ik dan ruiken dan komt er rietsuiker naar boven. Er zit rietsuiker in deze reep, maar de intensiteit van de geur is meer dan normaal bij dit gebruikte suikerpercentage. Ik vind dat deze reep een bijzonder crèmig mondgevoel geeft en een gevoel van luxe. Dit keer niet de typische zuren van Krak, maar aarde. In mijn beleving proef ik grijze aarde met rietsuiker en rum. Zelfs iets als dikke sigarenrook, niet te verwarren met de rokerigheid van een barbecue, zit in deze smaak. Het zoet is wel sterk aanwezig en dat werkt mee aan de zwaarte van deze reep. Mark noemde deze reep mannelijk en dat begrijp ik goed. Van deze reep kun je lang genieten, want niet alleen is de nasmaak lekker lang aanhoudend, je kunt er ook niet veel van achter elkaar eten. Leg je deze reep naast de St.Vincent and the Grenadines (ook uit het Krak assortiment) is dit echt weer een ander uiterste van wat je uit cacao kunt halen. Chapeau Mark.
Ergens in de organisatie van Chocoa 2020 besliste iemand mij niet voor alles een kaart te geven, waardoor mijn festival één dag korter was dan gedacht.
Ik wil de firma Daarnhouwer, en Maria in het bijzonder, hartelijk bedanken voor de mogelijkheid die zij mij boden deze vrijgehouden dag toch met chocolade te vullen. Het blog hierover zit in de pijplijn.
Wat voor mij de hoogte- en dieptepunten waren in de afgelopen dagen? Van de sprekers die ik mocht horen wil ik als eerste Jacques Steijn noemen, die aan het begin van de barista masterclass liet merken chocolade als drank serieus te nemen en daarmee voor mij tot wapenbroeder in de strijd werd. Dieptepunt voor mij was de opening van de conference door het hoofd marketing van Callebaut, die na een goed verhaal verteld te hebben, bij de eerste de beste vraag meteen in de verdediging schoot. Ontroerend en eerlijk vond ik het verhaal van T-Brothers op het chocolate makers forum en de presentatie van Fleur, eigenaresse van Florentina uit Rotterdam, op het retailers event.
Hoe interessant het bezoeken van al deze programmaonderdelen ook was, de trade fair was ook nog gaande. En daarmee kom ik terug op de mensen.
Sommige bekende, maar vooral heel veel mij onbekende mensen waren er die ik mocht ontmoeten. Mensen met allemaal dezelfde passie: chocolade. En chocolade leent zich bij uitstek om mensen te leren kennen. De prachtige beursvloer bood ruimte genoeg voor ontmoeting. Na afloop werd dan ook door alle bezoekers dit elkaar ontmoeten als meest waardevolle aan het Chocoa Festival genoemd. Netwerken is een lelijk woord voor ontmoeten.
Van het merk To'ak mocht ik een VIP tasting bijwonen die ik hier niet onvermeld kan laten. Dit merk, dat in het absolute top-prijssegment zijn repen verkoopt (tot €450) had via hun vertegenwoordiging hier te lande (The High Five Company) mensen uitgenodigd voor deze ceremoniële proeverij. Erop terugziend ben ik van mening dat het goed is dat er een merk is dat zich op deze wijze positioneert. We willen allemaal dat de prijs van een chocoladereep omhoog gaat en de waardering voor chocolade toeneemt. Het is goed dat er een merk is dat voor de troepen uit loopt.
Als tweede pak ik de nieuwe reep in het Krak assortiment, gemaakt van Cubaanse bonen.
Omdat ik enkele van To'ak's 100% rain harvest 2016 El Niño dragees heb meegenomen ga ik die nu nog maar eens proeven.
Het verhaal achter de dertien bomen van To'ak kun je op hun site lezen. Kort iets over wat ik tijdens die tasting uit hun Aged Signaturen serie mocht proeven. De sherry vond ik het prettigst omdat ik hierbij het samenspel tussen de chocolade en de drank beleefde. Bij de whisky (Laphroiag) werd dit samenspel behoorlijk gedomineerd door de turfsmaak waar dit whiskymerk bekend om is. Het aroma van de palo santo (een boomsoort) was mij onbekend, maar ook hier miste ik het samenspel. Deze houtsoort zit kennelijk hoog in de etherische oliën en deed mij aan lavendel en rozen denken. Alhoewel ik het een onaangename combinatie vond, wil ik wel vertellen dat Tessa, van PaTESSerie, de tranen in haar ogen kreeg omdat juist deze geur haar plotseling deed denken aan de jaren die zij in Ecuador heeft gewoond. Geur en smaak kunnen o zo mooi werken.
Verder met onze chocoladeheld uit Ermelo, Mark Schimmel, die zijn Krak pallet heeft uitgebreid met een atypische reep. De Cuba Baracoa 70% reep is behoorlijk donker van kleur en mooi glanzend. De krak van deze Krak is vrij licht en hoog van klank. Het breukvlak is glad. In de geur die ik dik zou willen noemen zit als lichtere toon wat gras, maar vooral veel aarde. Blijf ik dan ruiken dan komt er rietsuiker naar boven. Er zit rietsuiker in deze reep, maar de intensiteit van de geur is meer dan normaal bij dit gebruikte suikerpercentage. Ik vind dat deze reep een bijzonder crèmig mondgevoel geeft en een gevoel van luxe. Dit keer niet de typische zuren van Krak, maar aarde. In mijn beleving proef ik grijze aarde met rietsuiker en rum. Zelfs iets als dikke sigarenrook, niet te verwarren met de rokerigheid van een barbecue, zit in deze smaak. Het zoet is wel sterk aanwezig en dat werkt mee aan de zwaarte van deze reep. Mark noemde deze reep mannelijk en dat begrijp ik goed. Van deze reep kun je lang genieten, want niet alleen is de nasmaak lekker lang aanhoudend, je kunt er ook niet veel van achter elkaar eten. Leg je deze reep naast de St.Vincent and the Grenadines (ook uit het Krak assortiment) is dit echt weer een ander uiterste van wat je uit cacao kunt halen. Chapeau Mark.
Ergens in de organisatie van Chocoa 2020 besliste iemand mij niet voor alles een kaart te geven, waardoor mijn festival één dag korter was dan gedacht.
Ik wil de firma Daarnhouwer, en Maria in het bijzonder, hartelijk bedanken voor de mogelijkheid die zij mij boden deze vrijgehouden dag toch met chocolade te vullen. Het blog hierover zit in de pijplijn.
Reacties
Een reactie posten