Gedeelde passie?
In aansluiting op het interview met Marika van Santvoort post ik hier een kleine proeverij uit het rijtje van haar favoriete makers.
Als eerste de Original Beans. Selva Zoque is de naam van Mexico's grootste regenwoudgebied, en Zoque is de naam van één van de indianenstammen die daar wonen. Zoals altijd bij dit merk doet de aanschaf van een reep veel goeds voor mens, dier, natuur en ook cultuur. Hoe zoveel goeds smaakt?
Ik moet met de geur beginnen. Zo gauw ik het (afbreekbare) folie openscheur schiet een geur van goed gebrande koffie mijn neus in, maar hier zit nog meer achter. Ik ruik ook Amarula likeur, echter zonder de alcohol. De reep is natuurlijk goed gemaakt, mooi donker, niet al te veel glans. De breuk is strak en de krak ook. Bijna meteen begint het smelten en de koffie komt direct naar voren. Dit is een Haags Hopje in chocolade vorm. Je kunt best lang van één blokje genieten, om pas aan het einde te merken dat er dan toch nog wat zuur achter zit. Ik zou het een houtig zuur willen noemen, dat zich langzaam manifesteert om daarna bijna als vanzelf in de koffie op te lossen. De nasmaak van deze reep lijkt eeuwig te duren. Mooi.
Dan de Johe reep van Friis Holm. Deze variëteit komt uit Nicaragua, alwaar de firma Ingemann hem verbouwt en waarbij deze Deense maker zijn cacao waarschijnlijk ook heeft ingekocht. Grappig detail vind ik dat de reep die tijdens het interview met Marika uit haar tas kwam (Lapa Lapa) ook van Ingemann cacao is gemaakt. Aan deze firma Ingemann kan ik nog wel een blog wijden, daarom ik ga nu door met proeven.
Hier geen knallend geurgeweld. Eerder de terughoudende geur van donkere suikerstroop (of is het honing?) met een beetje sigarenrook. De kleur neigt naar het rode en de krak is helder, hoog van klank. Bij het breken kruimelt deze reep wel behoorlijk. Tja smelten: niet meteen. Als het dan toch gebeurt krijg ik het gevoel alsof ik een ijsje eet. Een koel mondgevoel. En dan de smaak....supermild. Geen hoeken of kanten, maar ook niks verrassends. Misschien zit daar het bijzondere in: behalve een milde karameltoon proef ik chocolade zonder andere eigenschappen. Dit is een 70% met de impact van een 30% melk reep, maar gelukkig zonder het zoet, want dat is deze reep ook niet. Ook de nasmaak is pure zachtheid. Deze reep zal niemand angst aanjagen. Ik heb het liever wat spannender.
Dan de reep van Chocolate Tree. Zoals gezegd levert Marika sinds kort bonen aan deze maker. Zoals altijd is de reep van dit merk lekker stevig en ik hoor een donkere krachtige krak. De reep is donker met hoogglans, een echte lust voor het oog. De geur verbaast me wel want voor een 85% is ie vrij zoet. Ik ruik er wat bessen in, maar ook gedroogd hout. Eenmaal in mijn mond duurt het niet lang voor het smelten begint en langzaam vult mijn mond zich met dikke chocolade, die steeds minder zoet gaat smaken. Droog hout en straffe honing proef ik. Dat droge wordt zelfs sterker en krijgt toch een iets te bitter trekje, alsof je teveel wit van een sinaasappelschil mee eet. Hoe rijk en boterzacht het mondgevoel aan het begin ook is, aan het einde blijf ik met een wat korrelig gevoel op mijn tong zitten. Pas in de nasmaak vind ik echt het rooster-aroma terug.
Ik ben benieuwd hoe de nieuwe batches, waar Marika nu de bonen voor levert, gaan smaken.
Chocoholics en chocolade-consulenten delen dezelfde passie. Quod erat demonstrandum.
Reacties
Een reactie posten