Mensen en chocolade van goede wil

De meeste mensen zijn van goede wil, ik weet het zeker. En gedurende de kersttijd zien we er ook in de media wel wat meer voorbeelden van verschijnen.
Ook in de cacao- en chocoladewereld is er een groot aantal mensen van goede wil. Door de jaren heen hebben zij zich kenbaar gemaakt met als resultaat een gestage groei in het aantal keurmerken en labels die ons moeten vertellen hoe verantwoord hun repen chocolade wel niet zijn. Die wildgroei van labels en keurmerken lijkt nu een beetje voorbij. Deze "markt" begint zich te stabiliseren met het samenwerken of samengaan van organisaties van diverse pluimage tot gevolg. Het meest in het oog springende voorbeeld hiervan was begin 2018 het samengaan van Rainforest Alliance met UTZ.


In de craft chocolate beweging wemelt het waarachtig van de mensen van goede wil en van mensen met goede bedoelingen. Ik ben het afgelopen jaar de nodige bedrijfjes en stichtingen tegengekomen die het beste voor hebben met de cacaoboeren en -eters. Wat me echter opvalt is dat steeds het wiel opnieuw wordt uitgevonden. Kernactiviteit van vele organisaties is lesmateriaal voor de cacaoboeren te ontwikkelen in de hoop door kwaliteitverbetering het inkomen van de boer te verhogen. Verder hoor ik vaak dat toegang tot de cacaomarkt en bewustwording van het publiek thema's zijn waaraan deze goede bedoelingen gewijd worden. Ik voorzie dan ook dat binnen de craft chocolate beweging en de vele bijbehorende kleine stichtingen er flink wat zullen fuseren of op zijn minst op de overlappende werkgebieden meer samenwerking zullen zoeken.
Ik wil dit artikel eindigen met mijn bewondering uitspreken voor al die mensen die nog steeds werken aan een eerlijke en duurzame wereld. Het is een kwestie van een lange adem. Albert Heijn startte in 2002 met UTZ en Max Havelaar werd al in 1988 opgericht. Wat ooit uitzondering was is langzamerhand mainstream geworden en een reep zonder label zal bijna iedereen nu verdacht vinden. (Daarom ook dat een bedrijf als Callebaut zijn eigen label, Cocoa Horizons, maakt om de schijn van verantwoord ondernemen op te houden.) Die labels leken ooit een druppel op een gloeiende plaat, het is nu langzamerhand toch gaan regenen.
Laten we goede moed houden en een "goede" reep of twee eten ter ere van de mensen van goede wil die al zo lang aan de weg timmeren om ons geliefde genotsmiddel tot een product van onbesproken gedrag te maken.
Ik heb daarom een reep van het merk Divine Chocolate, een cacaoboerencoöperatie waartoe in 1993 in Ghana het initiatief werd genomen, voor me. De andere reep is van het merk Terra Etica, een merk dat allerhande coöperaties van over de hele wereld in zijn assortiment opneemt, met ook hier als doel de boeren zo een eerlijke prijs te kunnen geven.
De Divine 85% São Tomé, cocoa nibs ziet er vrij licht en wat mattig uit. De geur is intensief met duidelijk de geroosterde nibs op de voorgrond. Bij langer snuffelen komt ook een houtgeur die vrij scherp van karakter is tevoorschijn. De reep breekt makkelijk met een vrij zachte plop en daarbij kruimel ik de tafel vol. De structuur van deze chocolade is niet zo strak en ik vraag me nu af of er met het tempereren iets niet goed is gegaan. Smelten wil deze chocolade voor geen meter. Ik heb dus alle tijd te proeven. Was de geur geroosterd, de eerste smaakindruk is die van een koffiebranderij. Deze nibs zijn werkelijk vol in de roostering gegaan. Het houtige dat ik rook komt gelukkig wel in de smaak terug. Vreemd genoeg moet ik aan naaldbossen denken, van die hoge vliegdennen, maar deze smaak komt pas bij het smelten. Frisse zuren of vruchten hoef je hier niet te zoeken. Te zoet is deze reep gelukkig niet, hij zit echter zo vol nibs dat ik werkelijk mijn mond ermee vol heb. Als ik dan op die nibs kauw, valt me op dat sommige stukjes heel stoffig uit elkaar vallen. Hierbij krijg ik de indruk dat ze gewoon verbrand zijn. Naar mijn idee is er iets te veel mis met deze reep. Jammer, niet het grootste genot, maar het bittere geeft wel een lang aanhoudende nasmaak.... Helaas te lang.
Dan de Terra Etica 85%, Madagascar, Grand Cru Sambirano. Deze reep is goed donker, maar ook hier is geen glans te ontdekken. Hier is de krak donkerknapperend van karakter en het breukvlak is mooi strak. De geur lijkt bij het eerste snuffelen ook weer op een sterke roostering, maar dan kriebelen toch plotseling wat spannende geuren in mijn neus. Zwarte peper en ook citrusolie krijg ik binnen. Meteen smelt deze reep en geeft een mooi vol mondgevoel. Heel even proef ik een koffiesmaak, maar dan neemt het zuur de overhand. Bergamot, ja best spannend, frisse bergamot. Zeker in het wegsmelten blijft er in je mond een streep van deze citrusvrucht hangen. Doordat deze reep niet te zoet is krijgt deze frisheid alle ruimte. De peper proef ik niet terug. Het is meer de lichte kruidigheid van kaneel. In de nasmaak komt dan de koffie langzaam terug zodat ik met de smaak van een mooie espresso blijf zitten. Niet gek deze reep.

Ik wens alle lezers fijne dagen en een goed stuk chocolade toe.














Reacties

  1. de titel doet mijn haar recht komen...nog veel te veel duisternis in de chocoladewereld.
    Toch zijn er mensen in de recht in hun schoenen staan, zoals Taza, Original Beans, Askinosie enz...merken die ik hoog in schat en die ik met veel vertrouwen durf te verkopen in onze winkel...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Marketing en strategie

Choco-praat: Wouter Tjeertes, vijf jaar Pure Chocolate

Craft Chocolate Cuba of het versprinngend perspectief