Het chocoladeseizoen
Het chocoladeseizoen is weer begonnen. Dat wil zeggen; in Europa en Amerika, de grootste consumentenmarkten, stijgt de vraag, om rond kerst zijn hoogtepunt te bereiken. De cacaoproductie kent echter heel andere seizoenen.
Bijzonder aan de cacaoboom is dat alle stadia van bloem tot vrucht tegelijk aan een boom te vinden zijn. En hoewel er dus regelmatig rijpe vruchten zijn, spreekt men toch vaak van een hoofd- en een naseizoen of een eerste en tweede oogsttijd. Omdat cacao zich over de hele aardbol heeft verbreid, overlappen deze oogstseizoenen elkaar. Bijvoorbeeld: in Ivoorkust ligt het hoogseizoen tussen oktober en maart en het naseizoen van mei tot augustus. De Dominicaanse Republiek heeft het hoogseizoen van april tot juni en het naseizoen van oktober tot januari. Zo wordt er altijd wel ergens op deze planeet cacao geoogst.
Terug naar het chocoladeseizoen in onze regionen. Niet alleen geeft dit chocolatiers problemen in hun bedrijfsvoering, 's zomer kunnen zij hun deuren sluiten om rond de kerst een personeelstekort te hebben, het is vooral de golf van chocolademelk die over ons wordt uitgestort die mijn ergernis wekt.
Op de onstilbare vraag van kleine kinderen na, is er in de zomer bijna geen mens die een warme of koude chocolademelk zal drinken. Maar nu de herfstwandeling weer in het land is, is de chocolademelk kennelijk niet aan te slepen. Bij 's lands grootgrutter stond ik voor een leeg vak van die bekende gele pakken. Het spijt me, maar ik moet dit even kwijt. Chocolademelk is een te mooi product en de waardering daarvoor mag niet om marketingredenen tot een kinderdrankje gereduceerd worden.
Ik ben toch werkelijk verbaasd over de vraag naar dit product. Die gele pakken hebben zo weinig met chocolade van doen, zelfs de "Dark" versie ervan heeft net drie procent cacao. Ik bracht enkele uren door in diverse supermarkten terwijl ik probeerde een paar foto's te maken (met enige inventiviteit heb ik toch dit werkje weten te maken) en ik zag die pakken de winkels uitvliegen. Als ik mensen ernaar vroeg was toch vaak het commentaar "het hoort erbij" of simpel weg "ik vind het wel lekker". De mevrouw die mij de "tip" gaf koude chocolademelk met spuitbusslagroom te proberen was voor mij een dieptepunt.
Bij The Chocolate Shop in Den Haag, waar ik een paar heerlijke koppen chocolademelk heb mogen proeven, heb ik nagevraagd. Voor een goede chocolademelk neem je 100/115 ml volle melk, met 20/25 gram cacao. Bij elkaar opwarmen in een pannetje, even lekker schuimend opkloppen, en niet laten koken. Zo simpel kan het zijn. Suiker kun je dan naar smaak nog toevoegen.
Omdat het proeven van deze drankjes werkelijk niet fijn was, plaats ik hier de conclusie, om daarna toch nog wat lekkere repen te bespreken. Onderaan staat de bespreking van de drankjes, maar voel u niet verplicht om die te lezen.
Conclusie: Houdbare melk is een allesoverheersende smaak. Chocolade is in dit soort producten werkelijk bijzaak. Ik kan aan de cacao geen enkele karaktertrek onttrekken. Dus.... maak zelf je eigen chocolademelk volgens bovenstaand recept of bezoek volgende week vrijdag The Chocolate Shop voor hun Hot Chocolate Friday.
Ik had nog drie repen van het merk Connexion Chocolate uit Ecuador en die wil ik hier als serieuze noot toch graag toevoegen.
Connexion gebruikt voor al hun repen Arriba cacao uit Ecuador die zij in direct trade van boeren uit twee regio's, Manabi en Los Rios, kopen. Ik heb al eerder een zogenaamde virgin reep van hen besproken. Virgin staat dan voor zo min mogelijk bewerkt, dus dicht bij de raw chocolate. Nu heb ik een Medium Roast, 70% zonder toevoegingen en een met wasabi en cacao-nibs erin. De derde reep is dan wel wat zij een virgin reep noemen, maar dan met zout en cacao-nibs.
De Medium Roast 70% Arriba is een mooie donkere reep. De krak is luid en helder en dan die geur... Diep het oerwoud in is mijn indruk. Het is vooral de roostering die hier goed gelukt is. Een krachtig houtkarakter is er naar voren gekomen, waarbij vakkundig het gevaar van verbranding is ontlopen.
Voor het smelten moet je even wachten, of even langer wachten. Dit geeft je eerst de kans die houttonen ook te proeven, waarbij een chocoladediepte ontstaat. Net als je denkt 'gaat dit te zoet worden' breekt er plots een fruitig zuur doorheen. Prikkelend door steeds te verdwijnen maakt het je opmerkzaam op de mooie rondingen die deze reep eigenlijk in zich heeft. Geen scherpte maar volheid rondom. Een traktatie.
Ik kan dan meteen door naar dezelfde reep, maar dan met wasabi en cacao-nibs. Tot nu toe waren mijn ervaringen met wasabi in een reep niet erg positief, dus ik ben benieuwd hoe het hier uitpakt.
De reep ziet er hetzelfde uit. De nibs zijn op de achterkant gestrooid. De geur van wasabi komt meteen in mijn neus aan en met enige zelfoverwinning begin ik te proeven. Eigenaardig is het opvlammen van de wasabi bij de eerste beroering met mijn tong om daarna bijna geheel te verdwijnen. De bittere nibs geven een mooi tegenwicht waardoor je toch bij de volle chocoladesmaak uitkomt. Alleen het prikkelende fruitzuur gaat nu wat verloren. Daarentegen heeft deze reep wel een fijne scherpte in de nasmaak die goed op de chocoladebasis blijft liggen. Heftige ingrediënten die beheerst zijn toegepast, dat noem ik vakmanschap.
Als laatste reep de Virgin 70% Arriba, Pink Salt & Cacao Nibs. Ook hier een mooie reep met de nibs achterop gestrooid. De geur van deze reep is duidelijk scherper en hoger in het zuur. De reep breekt ook weer luid en duidelijk en ook hier weer geduld bij het smelten. Het zout geeft me toch een wat weeïge smaak en ik besluit er maar eens op te kauwen. De nibs, die in verhouding best wel zoetig lijken, komen zo meer tot hun recht. Het minimale bewerken (het "virgin" zijn) laat zich vooral in het zuur terugvinden. Een scherpe houtsmaak, en zelfs licht astringent, maakt deze reep tot een pittige lekkernij. Het zout voegt daar weinig zinvols aan toe.
Dat was lekker proeven zeg. Voor wie nu nog wil hier dan de proeverij van een paar "andere" merken chocolademelk. Alhoewel ik niet verbaasd zou zijn als het huismerk van AH ook door Campina wordt gemaakt.
Ik heb behalve het AH huismerk (1,5% cacao) de Tony's Chocolonely (2% cacao), van het Deense merk Cocio de Classic (1,5% cacao) en tot slot de Oatly Haver Cacao (1% cacao). Proeven maar.
Proeven begint met kijken. De donkerste is verreweg de Tony's, het lichtste is AH huismerk. 'Goed schudden' staat op alle verpakkingen, maar alleen bij de Cocio fles kun je ook zien of je het cacaobezinksel werkelijk hebt losgeschud. Opvallend is ook dat het schuim na een paar seconden verdwijnt behalve bij de havermelk, maar daar beginnen de verschillende componenten zich vrijwel meteen te scheiden. Geen wonder ook, want kennelijk heb je zeer veel ingrediënten nodig om dit product überhaupt te kunnen maken. Het simpelste recept heeft de Cocio: melk, suiker en cacao. Tony's doet er alleen nog een heel klein beetje verdikkingsmiddel bij in.
Dan de smaak. Het AH huismerk smaakt toch vooral naar langhoudbare melk met suiker. Het mondgevoel is erg dun. De chocololadesmaak heeft werkelijk een zeer vluchtig karakter, dit in tegenstelling tot de lang aanhoudende zurige nasmaak die me aan koolrabi doet herinneren.
Met een half procentje meer cacao lijkt de Tony's toch al een stukje intensiever, echter dit wordt vooral door het iets dikkere mondgevoel veroorzaakt. Een smaakkarakter geven aan de chocolade is niet mogelijk. De geur van houdbare melk is niet te ontlopen, maar geen rare nasmaak gelukkig.
De Cocio is dan toch een schrik. Ik heb het idee dat ik gezoete koffieroom drink. Met een beetje fantasie heb je even het idee dat je chocolade proeft, tot die vreemde zuivelsmaak weer toeslaat.
Misschien beledig ik de Denen, maar ik vind dit niet lekker.
Dan tot slot de Oatly. Niet gemaakt van melk maar van havermelk (wat natuurlijk voor een groot deel water is) heeft deze chocoladedrank het voordeel niet naar houdbare melk te smaken. Dit is meer een dunne chocoladevla zoals mijn moeder die vroeger maakte door aan de custardpudding een lepel cacao toe te voegen. Op het pak staat dat er "aroma" is toegevoegd en dat kun je in de vanilleachtige nasmaak ook goed merken. Deze drank voelt wat stoffig aan in de mond en chocolade is duidelijk het minst belangrijke deel.
Geniet van het chocoladeseizoen. Volgende week gewoon alleen weer repen.
Bijzonder aan de cacaoboom is dat alle stadia van bloem tot vrucht tegelijk aan een boom te vinden zijn. En hoewel er dus regelmatig rijpe vruchten zijn, spreekt men toch vaak van een hoofd- en een naseizoen of een eerste en tweede oogsttijd. Omdat cacao zich over de hele aardbol heeft verbreid, overlappen deze oogstseizoenen elkaar. Bijvoorbeeld: in Ivoorkust ligt het hoogseizoen tussen oktober en maart en het naseizoen van mei tot augustus. De Dominicaanse Republiek heeft het hoogseizoen van april tot juni en het naseizoen van oktober tot januari. Zo wordt er altijd wel ergens op deze planeet cacao geoogst.
Op de onstilbare vraag van kleine kinderen na, is er in de zomer bijna geen mens die een warme of koude chocolademelk zal drinken. Maar nu de herfstwandeling weer in het land is, is de chocolademelk kennelijk niet aan te slepen. Bij 's lands grootgrutter stond ik voor een leeg vak van die bekende gele pakken. Het spijt me, maar ik moet dit even kwijt. Chocolademelk is een te mooi product en de waardering daarvoor mag niet om marketingredenen tot een kinderdrankje gereduceerd worden.
Ik ben toch werkelijk verbaasd over de vraag naar dit product. Die gele pakken hebben zo weinig met chocolade van doen, zelfs de "Dark" versie ervan heeft net drie procent cacao. Ik bracht enkele uren door in diverse supermarkten terwijl ik probeerde een paar foto's te maken (met enige inventiviteit heb ik toch dit werkje weten te maken) en ik zag die pakken de winkels uitvliegen. Als ik mensen ernaar vroeg was toch vaak het commentaar "het hoort erbij" of simpel weg "ik vind het wel lekker". De mevrouw die mij de "tip" gaf koude chocolademelk met spuitbusslagroom te proberen was voor mij een dieptepunt.
Bij The Chocolate Shop in Den Haag, waar ik een paar heerlijke koppen chocolademelk heb mogen proeven, heb ik nagevraagd. Voor een goede chocolademelk neem je 100/115 ml volle melk, met 20/25 gram cacao. Bij elkaar opwarmen in een pannetje, even lekker schuimend opkloppen, en niet laten koken. Zo simpel kan het zijn. Suiker kun je dan naar smaak nog toevoegen.
Omdat het proeven van deze drankjes werkelijk niet fijn was, plaats ik hier de conclusie, om daarna toch nog wat lekkere repen te bespreken. Onderaan staat de bespreking van de drankjes, maar voel u niet verplicht om die te lezen.
Conclusie: Houdbare melk is een allesoverheersende smaak. Chocolade is in dit soort producten werkelijk bijzaak. Ik kan aan de cacao geen enkele karaktertrek onttrekken. Dus.... maak zelf je eigen chocolademelk volgens bovenstaand recept of bezoek volgende week vrijdag The Chocolate Shop voor hun Hot Chocolate Friday.
Connexion gebruikt voor al hun repen Arriba cacao uit Ecuador die zij in direct trade van boeren uit twee regio's, Manabi en Los Rios, kopen. Ik heb al eerder een zogenaamde virgin reep van hen besproken. Virgin staat dan voor zo min mogelijk bewerkt, dus dicht bij de raw chocolate. Nu heb ik een Medium Roast, 70% zonder toevoegingen en een met wasabi en cacao-nibs erin. De derde reep is dan wel wat zij een virgin reep noemen, maar dan met zout en cacao-nibs.
De Medium Roast 70% Arriba is een mooie donkere reep. De krak is luid en helder en dan die geur... Diep het oerwoud in is mijn indruk. Het is vooral de roostering die hier goed gelukt is. Een krachtig houtkarakter is er naar voren gekomen, waarbij vakkundig het gevaar van verbranding is ontlopen.
Voor het smelten moet je even wachten, of even langer wachten. Dit geeft je eerst de kans die houttonen ook te proeven, waarbij een chocoladediepte ontstaat. Net als je denkt 'gaat dit te zoet worden' breekt er plots een fruitig zuur doorheen. Prikkelend door steeds te verdwijnen maakt het je opmerkzaam op de mooie rondingen die deze reep eigenlijk in zich heeft. Geen scherpte maar volheid rondom. Een traktatie.
Ik kan dan meteen door naar dezelfde reep, maar dan met wasabi en cacao-nibs. Tot nu toe waren mijn ervaringen met wasabi in een reep niet erg positief, dus ik ben benieuwd hoe het hier uitpakt.
De reep ziet er hetzelfde uit. De nibs zijn op de achterkant gestrooid. De geur van wasabi komt meteen in mijn neus aan en met enige zelfoverwinning begin ik te proeven. Eigenaardig is het opvlammen van de wasabi bij de eerste beroering met mijn tong om daarna bijna geheel te verdwijnen. De bittere nibs geven een mooi tegenwicht waardoor je toch bij de volle chocoladesmaak uitkomt. Alleen het prikkelende fruitzuur gaat nu wat verloren. Daarentegen heeft deze reep wel een fijne scherpte in de nasmaak die goed op de chocoladebasis blijft liggen. Heftige ingrediënten die beheerst zijn toegepast, dat noem ik vakmanschap.
Als laatste reep de Virgin 70% Arriba, Pink Salt & Cacao Nibs. Ook hier een mooie reep met de nibs achterop gestrooid. De geur van deze reep is duidelijk scherper en hoger in het zuur. De reep breekt ook weer luid en duidelijk en ook hier weer geduld bij het smelten. Het zout geeft me toch een wat weeïge smaak en ik besluit er maar eens op te kauwen. De nibs, die in verhouding best wel zoetig lijken, komen zo meer tot hun recht. Het minimale bewerken (het "virgin" zijn) laat zich vooral in het zuur terugvinden. Een scherpe houtsmaak, en zelfs licht astringent, maakt deze reep tot een pittige lekkernij. Het zout voegt daar weinig zinvols aan toe.
Dat was lekker proeven zeg. Voor wie nu nog wil hier dan de proeverij van een paar "andere" merken chocolademelk. Alhoewel ik niet verbaasd zou zijn als het huismerk van AH ook door Campina wordt gemaakt.
Ik heb behalve het AH huismerk (1,5% cacao) de Tony's Chocolonely (2% cacao), van het Deense merk Cocio de Classic (1,5% cacao) en tot slot de Oatly Haver Cacao (1% cacao). Proeven maar.
Proeven begint met kijken. De donkerste is verreweg de Tony's, het lichtste is AH huismerk. 'Goed schudden' staat op alle verpakkingen, maar alleen bij de Cocio fles kun je ook zien of je het cacaobezinksel werkelijk hebt losgeschud. Opvallend is ook dat het schuim na een paar seconden verdwijnt behalve bij de havermelk, maar daar beginnen de verschillende componenten zich vrijwel meteen te scheiden. Geen wonder ook, want kennelijk heb je zeer veel ingrediënten nodig om dit product überhaupt te kunnen maken. Het simpelste recept heeft de Cocio: melk, suiker en cacao. Tony's doet er alleen nog een heel klein beetje verdikkingsmiddel bij in.
Dan de smaak. Het AH huismerk smaakt toch vooral naar langhoudbare melk met suiker. Het mondgevoel is erg dun. De chocololadesmaak heeft werkelijk een zeer vluchtig karakter, dit in tegenstelling tot de lang aanhoudende zurige nasmaak die me aan koolrabi doet herinneren.
Met een half procentje meer cacao lijkt de Tony's toch al een stukje intensiever, echter dit wordt vooral door het iets dikkere mondgevoel veroorzaakt. Een smaakkarakter geven aan de chocolade is niet mogelijk. De geur van houdbare melk is niet te ontlopen, maar geen rare nasmaak gelukkig.
De Cocio is dan toch een schrik. Ik heb het idee dat ik gezoete koffieroom drink. Met een beetje fantasie heb je even het idee dat je chocolade proeft, tot die vreemde zuivelsmaak weer toeslaat.
Misschien beledig ik de Denen, maar ik vind dit niet lekker.
Dan tot slot de Oatly. Niet gemaakt van melk maar van havermelk (wat natuurlijk voor een groot deel water is) heeft deze chocoladedrank het voordeel niet naar houdbare melk te smaken. Dit is meer een dunne chocoladevla zoals mijn moeder die vroeger maakte door aan de custardpudding een lepel cacao toe te voegen. Op het pak staat dat er "aroma" is toegevoegd en dat kun je in de vanilleachtige nasmaak ook goed merken. Deze drank voelt wat stoffig aan in de mond en chocolade is duidelijk het minst belangrijke deel.
Geniet van het chocoladeseizoen. Volgende week gewoon alleen weer repen.
Reacties
Een reactie posten