Oriëntaalse verrassingen
De hele wereld lust chocolade en dus ook op plaatsen waar je niet snel aan denkt zijn er chocolademakers actief.
Aan Iraanse chocolade had ik nog nooit gedacht, maar via via ligt nu een bont assortiment voor me.
Zoals Nederlanders over de koetjesrepen uit hun jeugd praten, zo heeft ook mijn Iraanse collega een chocolademerk met herinneringen. "Aidin...hmmmm" en een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Een smaakherinnering kan heel intens zijn, maar vaak kleurt de tijd hem steeds mooier in.
Er wordt dus ook in Iran chocolade geproduceerd. Zover ik kan nagaan zijn er zelfs verschillende fabrikanten waarvan de Dadash Baradar Company met het merk Aidin de oudste is. Opgericht in 1944 voeren zij behalve Aidin ook de merknamen Domenica en Shoniz. Verdere zie ik producenten als Bernotti, Sorbon, Ghaflankooh en ook nog Rezvan Chocolate met het merk Baraka en Kian Chocolate Kimia met het merk Parmida.
Sommige van deze merken exporteren wel naar landen in de golfregio, in Europa zul je ze niet snel vinden. Met alle handelsbeperkingen die er op dit moment zijn lijkt het me sowieso niet makkelijk om cacao Iran in en chocolade eruit te krijgen.
Al kan ik niet alle sites openen of lezen, wat me opvalt is dat sommige namen wel heel Italiaans klinken. Ook de prominent aanwezige geschenkverpakkingen gevuld met napolitains in bonte hoogglanskleuren vallen me op. (Napolitains zijn kleine chocolaatjes, per stuk verpakt, die je vaak bij de koffie geserveerd krijgt, gesmolten door de warmte.) Chocolade is dus net als in Nederland ook in Iran een geliefd meebrengsel bij allerlei gelegenheden.
Wat ontbreekt op de sites zijn "normale" chocoladerepen en begrippen als single origin of bean to bar ben ik nergens tegengekomen. Alleen het merk Ghalfankooh heeft een plaatje van Zuid-Amerika met het woord Original op de verpakking, maar zonder verdere uitleg. Ook fair trade of bio staat nergens vermeld, maar natuurlijk is wel overal de halal verklaring te vinden.
Wat het proeven betreft houd ik het kort. Chocolade in Iran is een zoetigheid en het zoet staat dan ook voorop. Interessant is dat ook de hogere percentages, bijvoorbeeld de Ghaflankooh 72%, een zoete indruk maken. Met koffie en vanilline is de smaak zo bewerkt dat er toch wat anders uitkomt dan het bitter dat ik verwacht. De vullingen van het merk Domenica zijn een positieve verrassing, een beetje meer kruidig dan zoet. Maar het stoffige mondgevoel bij de Aidin Golden Classic Milk is voor mij het bewijs dat de tijd mijn collega's herinnering mooier heeft inkleur.
Aan Iraanse chocolade had ik nog nooit gedacht, maar via via ligt nu een bont assortiment voor me.
Zoals Nederlanders over de koetjesrepen uit hun jeugd praten, zo heeft ook mijn Iraanse collega een chocolademerk met herinneringen. "Aidin...hmmmm" en een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Een smaakherinnering kan heel intens zijn, maar vaak kleurt de tijd hem steeds mooier in.
Sommige van deze merken exporteren wel naar landen in de golfregio, in Europa zul je ze niet snel vinden. Met alle handelsbeperkingen die er op dit moment zijn lijkt het me sowieso niet makkelijk om cacao Iran in en chocolade eruit te krijgen.
Al kan ik niet alle sites openen of lezen, wat me opvalt is dat sommige namen wel heel Italiaans klinken. Ook de prominent aanwezige geschenkverpakkingen gevuld met napolitains in bonte hoogglanskleuren vallen me op. (Napolitains zijn kleine chocolaatjes, per stuk verpakt, die je vaak bij de koffie geserveerd krijgt, gesmolten door de warmte.) Chocolade is dus net als in Nederland ook in Iran een geliefd meebrengsel bij allerlei gelegenheden.
Wat ontbreekt op de sites zijn "normale" chocoladerepen en begrippen als single origin of bean to bar ben ik nergens tegengekomen. Alleen het merk Ghalfankooh heeft een plaatje van Zuid-Amerika met het woord Original op de verpakking, maar zonder verdere uitleg. Ook fair trade of bio staat nergens vermeld, maar natuurlijk is wel overal de halal verklaring te vinden.
Wat het proeven betreft houd ik het kort. Chocolade in Iran is een zoetigheid en het zoet staat dan ook voorop. Interessant is dat ook de hogere percentages, bijvoorbeeld de Ghaflankooh 72%, een zoete indruk maken. Met koffie en vanilline is de smaak zo bewerkt dat er toch wat anders uitkomt dan het bitter dat ik verwacht. De vullingen van het merk Domenica zijn een positieve verrassing, een beetje meer kruidig dan zoet. Maar het stoffige mondgevoel bij de Aidin Golden Classic Milk is voor mij het bewijs dat de tijd mijn collega's herinnering mooier heeft inkleur.
Reacties
Een reactie posten