Gedachtes voor, na en tijdens de kerst
Wie geen kerststress ervaart, heeft nog geen boodschappen gedaan. Inkopen en kerststress horen bij elkaar.
Voor het kopen van bonbons zijn er twee hoofdredenen. Je koopt ze wanneer je gasten verwacht, om aan te bieden bij de thee of koffie of je koopt ze om als meebrengsel te geven wanneer je ergens bent uitgenodigd, waarna ze bij de thee of koffie verschijnen. Het aantal bonbons dat door de koper voor eigen gebruik wordt gekocht is denk ik vrij laag. (Alleen het aantal testkopers zal nog wat lager zijn.)
Hoe dan ook: is er tot koop besloten, dan is een verhaal over fair trade en slavenarbeid kennelijk niet gewenst.
Bij de Bijenkorf kocht ik een doosje van hun eigen bonbons. Deze stonden uitgestald naast een enorme berg repen van Tony Chocolonely, dat zijn bestaansrecht ontleend aan het verhaal over slaafvrije chocolade en dat zo langzamerhand wel bekend is. Bij het chocoladeproduct direct ernaast is dit thema echter alweer vergeten. Misschien dat zaken als fair trade en slavenarbeid te ongemakkelijk zijn bij onze feeststemming of de koopstress te zeer verhogen.
De klantenservice heb ik gebeld, daar kon men niets over de certificering van de gebruikte producten zeggen. Wel staat er op de Bijenkorf website een korte verklaring "wij zijn UTZ gecertificeerd".
De dame achter de balie wist me gelukkig te vertellen dat de Bijenkorf Callebaut chocolade gebruikt. En dan vraag ik me af waarom het meest exclusieve warenhuis van Nederland niet een exclusiever product kiest? Callebaut kan ik ook bij de bakkerij om de hoek krijgen en dat heb ik dus ook gedaan. Het vergelijk deze week gaat dan ook tussen banketbakkerij Maison Pierre op de Leusderweg in Amersfoort en de "bon bonbons" van de Bijenkorf.
Maison Pierre is een banketbakker die lekkere gevulde speculaas maakt en plaatselijke bekendheid geniet voor zijn gebakjes.
Zoals gezegd, ook hier zijn de bonbons van Callebaut chocolade gemaakt. Wie op de site kijkt en dan op mijn foto, ziet dat niet alle bonbons terug te vinden zijn. Ik vraag me dan ook af of alles zelf gemaakt is of dat er voor de feestdagen wat extra ingekocht is (begrijpelijk).
De bonbons zien er mooi en goed gemaakt uit. Los gekocht in een zakje, zes stuks voor € 3,90
En dan proeven.
Hoe graag ik ook anders zou willen, dit is zoet, meedogenloos zoet! Ja ik proef heus wel de praliné- of koffiesmaak, maar zoveel suiker is toch niet nodig? Wat ik niet proef is de pistache, die gaat ten onder in het zoet. Wat ik wel proef is dat de walnoot echt niet lekker is. Het vet in de vulling doet de walnoot geen goed, jammer.
Dan ga ik verder met de eigen productie van de Bijenkorf. Ook hier zes stuks, in een prachtig doosje met magneetsluiting. Het mooie foldertje erbij bevat veel poëzie over de smaken, maar niets over de UTZ of andere certificering, gemiste kans. Dit alles voor € 6,00.
Ik ga proeven en "gelukkig niet te zoet" is mijn eerste gedachte. Hier de wat hippere smaken als yuzu en tonka, maar deze overtuigen niet. Wel goed is de hazelnoot, krachtige smaak met een beetje crunchy bite. Ook lekker is de framboos, al kun je de erbij vermelde lychee rustig vergeten. Die met amandelvulling was teleurstellend en herinnerde mij nog het meest aan shortbread. Sla die maar over. Mijn gedachtes blijven haken bij de puur Costa Rica. Ja de smaak is prima, maar waarom ga je chocolade met chocolade omhullen? Koop gewoon een reep goede chocolade!
Sowieso, wanneer je jezelf of je gasten wilt trakteren, is soms de prijs wel een indicatie. Een handgemaakte bonbon voor minder dan € 1,00 per stuk kan gewoon niet. Niet als je je smaak serieus neemt en zeker niet als je kerstgedachtes soms afdwalen naar de herkomst van wat je eet.
Voor het kopen van bonbons zijn er twee hoofdredenen. Je koopt ze wanneer je gasten verwacht, om aan te bieden bij de thee of koffie of je koopt ze om als meebrengsel te geven wanneer je ergens bent uitgenodigd, waarna ze bij de thee of koffie verschijnen. Het aantal bonbons dat door de koper voor eigen gebruik wordt gekocht is denk ik vrij laag. (Alleen het aantal testkopers zal nog wat lager zijn.)
Hoe dan ook: is er tot koop besloten, dan is een verhaal over fair trade en slavenarbeid kennelijk niet gewenst.
Bij de Bijenkorf kocht ik een doosje van hun eigen bonbons. Deze stonden uitgestald naast een enorme berg repen van Tony Chocolonely, dat zijn bestaansrecht ontleend aan het verhaal over slaafvrije chocolade en dat zo langzamerhand wel bekend is. Bij het chocoladeproduct direct ernaast is dit thema echter alweer vergeten. Misschien dat zaken als fair trade en slavenarbeid te ongemakkelijk zijn bij onze feeststemming of de koopstress te zeer verhogen.
De klantenservice heb ik gebeld, daar kon men niets over de certificering van de gebruikte producten zeggen. Wel staat er op de Bijenkorf website een korte verklaring "wij zijn UTZ gecertificeerd".
De dame achter de balie wist me gelukkig te vertellen dat de Bijenkorf Callebaut chocolade gebruikt. En dan vraag ik me af waarom het meest exclusieve warenhuis van Nederland niet een exclusiever product kiest? Callebaut kan ik ook bij de bakkerij om de hoek krijgen en dat heb ik dus ook gedaan. Het vergelijk deze week gaat dan ook tussen banketbakkerij Maison Pierre op de Leusderweg in Amersfoort en de "bon bonbons" van de Bijenkorf.
Zoals gezegd, ook hier zijn de bonbons van Callebaut chocolade gemaakt. Wie op de site kijkt en dan op mijn foto, ziet dat niet alle bonbons terug te vinden zijn. Ik vraag me dan ook af of alles zelf gemaakt is of dat er voor de feestdagen wat extra ingekocht is (begrijpelijk).
De bonbons zien er mooi en goed gemaakt uit. Los gekocht in een zakje, zes stuks voor € 3,90
En dan proeven.
Hoe graag ik ook anders zou willen, dit is zoet, meedogenloos zoet! Ja ik proef heus wel de praliné- of koffiesmaak, maar zoveel suiker is toch niet nodig? Wat ik niet proef is de pistache, die gaat ten onder in het zoet. Wat ik wel proef is dat de walnoot echt niet lekker is. Het vet in de vulling doet de walnoot geen goed, jammer.
Dan ga ik verder met de eigen productie van de Bijenkorf. Ook hier zes stuks, in een prachtig doosje met magneetsluiting. Het mooie foldertje erbij bevat veel poëzie over de smaken, maar niets over de UTZ of andere certificering, gemiste kans. Dit alles voor € 6,00.
Ik ga proeven en "gelukkig niet te zoet" is mijn eerste gedachte. Hier de wat hippere smaken als yuzu en tonka, maar deze overtuigen niet. Wel goed is de hazelnoot, krachtige smaak met een beetje crunchy bite. Ook lekker is de framboos, al kun je de erbij vermelde lychee rustig vergeten. Die met amandelvulling was teleurstellend en herinnerde mij nog het meest aan shortbread. Sla die maar over. Mijn gedachtes blijven haken bij de puur Costa Rica. Ja de smaak is prima, maar waarom ga je chocolade met chocolade omhullen? Koop gewoon een reep goede chocolade!
Sowieso, wanneer je jezelf of je gasten wilt trakteren, is soms de prijs wel een indicatie. Een handgemaakte bonbon voor minder dan € 1,00 per stuk kan gewoon niet. Niet als je je smaak serieus neemt en zeker niet als je kerstgedachtes soms afdwalen naar de herkomst van wat je eet.
Reacties
Een reactie posten