Zoetigheid
Suiker is het thema van deze week. Bij Chocolatl heb ik chocoladepulpsuiker geproefd en dat bracht mij ertoe eens goed naar de zoetstoffen te kijken, want alles wat mijn chocoladebeleving beïnvloedt heeft mijn interesse.
Zo zit ik dus nu met drie lepels suiker, gewone witte kristalsuiker, biologische rietsuiker en kokosbloesemsuiker (ook bio) voor me.
Nu ik bewust kristalsuiker proef valt mij op hoe intensief zoet dit goedje is. Wanneer ik het iets langer op mijn tong houd is de indruk bitter, maar dit verdwijnt meteen bij het doorslikken. Rietsuiker geeft direct al een andere indruk, want bij deze suikersoort krijg ik meteen wat karamelligs in mijn neus. Bij het proeven komt deze smaak sterk naar voren, samen met wat sinaasappelherinneringen. Het kan niet anders dan dat deze suiker vanaf een bepaald percentage invloed op de smaak van een reep heeft. Dan stop ik mijn neus in de kokosbloesemsuikerpot en krijg direct een flashback van hoe mijn moeder zich een kopje oploskoffie maakte. Proef deze suiker niet puur, want het is niet te harden. Direct heb je bitter in je mond, gevolgd door een slechte dropsmaak, pas bij het wegsmelten van de suiker merk ik dat er werkelijk ook zoet in dit goedje zit. Deze suikersoort scoort op allerlei rijtjes beter dan gewone suiker, maar je moet er goed over nadenken wat je hiermee gaat doen.
Dan tot slot de chocoladepulpsuiker, de suiker die ik bij Chocolatl heb geproefd. Dit is een heerlijk citrusachtige fris smakende suiker waarbij je ook het zoet pas achteraf proeft. Ik herkende de verrassende frisheid terug van hoe een verse cacaoboon met pulp omhuld smaakt. Het kleverige prutje dat ik gepresenteerd kreeg schijnt nogal lastig verkrijgbaar te zijn en ook omslachtig bewerkt te moeten worden voor het een bruikbare suiker is, maar gelukkig is het iemand gelukt. De maker van Brick of Raw Chocolate heeft een reep Peru Criollo cacao ermee gezoet en verkoopt die als No 11. En die ga ik nu proeven.
Dark Authority is de ondertitel van reep No 11 van Brick of Raw. Het is een Peru Criollo cacao die voor 85% uit cacaomassa bestaat, maar omdat de suiker dus ook van de cacaovrucht komt, als een 100% pure reep op het internet staat. Al met al is deze reep dus een reconstructie van de cacaovrucht in zwaar bewerkte vorm. Een robuuste, wat dikke, glanzende reep ligt voor me. De krak is duidelijk en strak. Het aroma is geluk met een vleugje koffie. Met een zaligmakende traagheid smelt deze reep, heel af en toe kom je een minuscuul nibje tegen. Vele malen zoeter dan welke 100% reep dan ook, maar ook vele male frisser dan welke gezoete reep dan ook. Het koffiearoma blijft erin aanwezig zonder te overheersen. Het is een frisse chocoladegeur die in mijn neus blijft hangen, werkelijk bijzonder.
De tweede reep is van het Duitse merk Vivani Chocolate vaste leverancier van menig bio-keten.
Ik heb de 92% Panama met kokosbloesemsuiker. Deze reep ziet er prachtig uit, breekt goed helder en ruikt lichtkruidig. Er zit niet alleen zuur in deze reep, ik proef duidelijk ook wat bitters. Met mijn zojuist uitgevoerde smaaktest in gedachte beschuldig ik nu dus de gebruikte kokosbloesemsuiker hiervan. Een stoffig gevoel in m'n mond en een ge-/verbrande nasmaak blijft.
Ik heb chocolade nooit als zoetigheid gezien. Goede chocolade is voor mij een zelfstandige categorie. Pas wanneer er teveel of slecht smakende suiker in een reep zit wordt chocolade snoep.
Laat het nooit zover komen dat je chocolade snoept.
Nu ik bewust kristalsuiker proef valt mij op hoe intensief zoet dit goedje is. Wanneer ik het iets langer op mijn tong houd is de indruk bitter, maar dit verdwijnt meteen bij het doorslikken. Rietsuiker geeft direct al een andere indruk, want bij deze suikersoort krijg ik meteen wat karamelligs in mijn neus. Bij het proeven komt deze smaak sterk naar voren, samen met wat sinaasappelherinneringen. Het kan niet anders dan dat deze suiker vanaf een bepaald percentage invloed op de smaak van een reep heeft. Dan stop ik mijn neus in de kokosbloesemsuikerpot en krijg direct een flashback van hoe mijn moeder zich een kopje oploskoffie maakte. Proef deze suiker niet puur, want het is niet te harden. Direct heb je bitter in je mond, gevolgd door een slechte dropsmaak, pas bij het wegsmelten van de suiker merk ik dat er werkelijk ook zoet in dit goedje zit. Deze suikersoort scoort op allerlei rijtjes beter dan gewone suiker, maar je moet er goed over nadenken wat je hiermee gaat doen.
Dan tot slot de chocoladepulpsuiker, de suiker die ik bij Chocolatl heb geproefd. Dit is een heerlijk citrusachtige fris smakende suiker waarbij je ook het zoet pas achteraf proeft. Ik herkende de verrassende frisheid terug van hoe een verse cacaoboon met pulp omhuld smaakt. Het kleverige prutje dat ik gepresenteerd kreeg schijnt nogal lastig verkrijgbaar te zijn en ook omslachtig bewerkt te moeten worden voor het een bruikbare suiker is, maar gelukkig is het iemand gelukt. De maker van Brick of Raw Chocolate heeft een reep Peru Criollo cacao ermee gezoet en verkoopt die als No 11. En die ga ik nu proeven.
De tweede reep is van het Duitse merk Vivani Chocolate vaste leverancier van menig bio-keten.
Ik heb de 92% Panama met kokosbloesemsuiker. Deze reep ziet er prachtig uit, breekt goed helder en ruikt lichtkruidig. Er zit niet alleen zuur in deze reep, ik proef duidelijk ook wat bitters. Met mijn zojuist uitgevoerde smaaktest in gedachte beschuldig ik nu dus de gebruikte kokosbloesemsuiker hiervan. Een stoffig gevoel in m'n mond en een ge-/verbrande nasmaak blijft.
Ik heb chocolade nooit als zoetigheid gezien. Goede chocolade is voor mij een zelfstandige categorie. Pas wanneer er teveel of slecht smakende suiker in een reep zit wordt chocolade snoep.
Laat het nooit zover komen dat je chocolade snoept.
Reacties
Een reactie posten