het kwadraat van de cirkel
Deze week geen bonbons, maar bij het bekijken van de repen van deze week kwam vanzelf deze vraagstelling bij mij op: kun je het kwadraat van de cirkel in chocoladeland vinden? Anders gezegd: wat is de perfecte chocolade?
Ik weet niets van wiskunde maar mij is verteld dat het getal π een transcendent getal is waardoor er nooit een oplossing voor het kwadraat van de cirkel zal komen. Volgens mij een perfecte vergelijking met de beleving van chocolade. Waar we allemaal naar op zoek zijn is een transcendente ervaring met chocolade maar een universeel antwoord zullen we nooit vinden.
Toch gaan we kijken hoe ver we komen. Zie het maar als de zoektocht naar het volgende cijfertje achter de komma bij het getal π.
Deze week twee spannende merken. Uit Amerika Taza chocolade en uit Vietnam Marou chocolade.
Taza zijn die ronde plakken, de molenstenen waarmee de cacao gemalen is stonden model. Ik begin met hun Super Dark 85%. Wat voor een chocolade het is kan ik nergens vinden. Er staat wel op "Mexicano" maar of dat over de herkomst van de cacao gaat of over die maalstenen blijft onduidelijk. De schijfjes zien er niet mooi glanzend, maar juist stoffig en dof uit. Geur hebben ze duidelijk wel. Het is meteen alsof ik met m'n neus boven een Drosteblik met cacaopoeder hang, zoals ik als kind al deed. Ik ruik er zelfs de geur van bloemetjes, viooltjes, in. Ga er nu even goed voor zitten. Met deze chocolade is weinig gedaan, je proeft dus werkelijk de cacao in al zijn facetten. Zuur komt meteen door, niet een beetje maar sterk en recht in je gezicht. Het gekraak tussen je tanden zijn de suikerkristallen in combi met wat grovere cacaokruimels. Je proeft dus langzaamaan meer zoet dat gemengd wordt met stevig wat bitter, tussendoor heb ik ook nog het idee dat er bananensmaak langs komt. Als ik bijkom van al dit smaakgeweld en probeer er een samenhang in te vinden krijg ik het idee, dit is chocolade met alles erop en eraan. Werkelijk een belevenis maar wees gewaarschuwd: koop dit niet als u iemand een "lekkere reep" wilt geven.
Marou is het kwadraat op de foto en ook werkelijk dat andere wat chocolade ook kan zijn. Ik heb de Bên Tre 78%, de cacaosoort blijft ook hier onbekend echter op het bijgeleverde kaartje kun je zien waar je cacao vandaan komt, in dit geval de Mekong-delta. Een stevig blok ligt voor me met een nobele glans een vaste krak en de geur van koffie. Langzaam smelt hij op mijn tong en blijft daarbij zijn volle smaak afgeven. Hier geen zuur, geen bitter of bananen, maar wel een dikke niet te zoete chocoladesmaak, eenduidig, maar rond en warm. Je proeft de kwaliteit. Doe dit wel cadeau.
Tot slot nog iets over de Taza salted Almond die je ook op de foto ziet staan. Dit is een 40% cacao en ik moet zeggen voor mij te Amerikaans. Alhoewel de cacao net zo grof gemalen is als de eerste Taza reep is hier de zoet/zout balans niet naar mijn smaak. Te veel van het goede, ik laat hem verder buiten beschouwing.
Bij beide merken valt een heel verhaal te vertellen over het hoe en waarom zij maken wat ze maken, hiervoor verwijs ik naar hun websites. Vooral de site van Marou kan ik aanbevelen want ook hier weer, alles wat er in deze wereld bestaat zie je in chocolade terug. Kolonisatie, missionarissen, oorlog, communisme en andere soorten leed die wij elkaar aandoen zijn hier terug te vinden. Eerlijk maar verontrustend is te lezen dat nu vooral de droogte in de Mekong-delta een werkelijk probleem voor hun cacaoproductie is. Klimaatproblemen dringen zich dus ook gewoon aan ons op via ons dagelijks stukje chocolade. Mooi om te lezen dat deze firma samen met de boeren en onderzoekers probeert duurzame oplossingen te vinden die de kwaliteit niet beïnvloeden en toch economisch verantwoord zijn.
Volgende week gaan we weer verder op zoek naar een transcendente ervaring.
Ik weet niets van wiskunde maar mij is verteld dat het getal π een transcendent getal is waardoor er nooit een oplossing voor het kwadraat van de cirkel zal komen. Volgens mij een perfecte vergelijking met de beleving van chocolade. Waar we allemaal naar op zoek zijn is een transcendente ervaring met chocolade maar een universeel antwoord zullen we nooit vinden.
Toch gaan we kijken hoe ver we komen. Zie het maar als de zoektocht naar het volgende cijfertje achter de komma bij het getal π.
Deze week twee spannende merken. Uit Amerika Taza chocolade en uit Vietnam Marou chocolade.
Taza zijn die ronde plakken, de molenstenen waarmee de cacao gemalen is stonden model. Ik begin met hun Super Dark 85%. Wat voor een chocolade het is kan ik nergens vinden. Er staat wel op "Mexicano" maar of dat over de herkomst van de cacao gaat of over die maalstenen blijft onduidelijk. De schijfjes zien er niet mooi glanzend, maar juist stoffig en dof uit. Geur hebben ze duidelijk wel. Het is meteen alsof ik met m'n neus boven een Drosteblik met cacaopoeder hang, zoals ik als kind al deed. Ik ruik er zelfs de geur van bloemetjes, viooltjes, in. Ga er nu even goed voor zitten. Met deze chocolade is weinig gedaan, je proeft dus werkelijk de cacao in al zijn facetten. Zuur komt meteen door, niet een beetje maar sterk en recht in je gezicht. Het gekraak tussen je tanden zijn de suikerkristallen in combi met wat grovere cacaokruimels. Je proeft dus langzaamaan meer zoet dat gemengd wordt met stevig wat bitter, tussendoor heb ik ook nog het idee dat er bananensmaak langs komt. Als ik bijkom van al dit smaakgeweld en probeer er een samenhang in te vinden krijg ik het idee, dit is chocolade met alles erop en eraan. Werkelijk een belevenis maar wees gewaarschuwd: koop dit niet als u iemand een "lekkere reep" wilt geven.
Marou is het kwadraat op de foto en ook werkelijk dat andere wat chocolade ook kan zijn. Ik heb de Bên Tre 78%, de cacaosoort blijft ook hier onbekend echter op het bijgeleverde kaartje kun je zien waar je cacao vandaan komt, in dit geval de Mekong-delta. Een stevig blok ligt voor me met een nobele glans een vaste krak en de geur van koffie. Langzaam smelt hij op mijn tong en blijft daarbij zijn volle smaak afgeven. Hier geen zuur, geen bitter of bananen, maar wel een dikke niet te zoete chocoladesmaak, eenduidig, maar rond en warm. Je proeft de kwaliteit. Doe dit wel cadeau.
Tot slot nog iets over de Taza salted Almond die je ook op de foto ziet staan. Dit is een 40% cacao en ik moet zeggen voor mij te Amerikaans. Alhoewel de cacao net zo grof gemalen is als de eerste Taza reep is hier de zoet/zout balans niet naar mijn smaak. Te veel van het goede, ik laat hem verder buiten beschouwing.
Bij beide merken valt een heel verhaal te vertellen over het hoe en waarom zij maken wat ze maken, hiervoor verwijs ik naar hun websites. Vooral de site van Marou kan ik aanbevelen want ook hier weer, alles wat er in deze wereld bestaat zie je in chocolade terug. Kolonisatie, missionarissen, oorlog, communisme en andere soorten leed die wij elkaar aandoen zijn hier terug te vinden. Eerlijk maar verontrustend is te lezen dat nu vooral de droogte in de Mekong-delta een werkelijk probleem voor hun cacaoproductie is. Klimaatproblemen dringen zich dus ook gewoon aan ons op via ons dagelijks stukje chocolade. Mooi om te lezen dat deze firma samen met de boeren en onderzoekers probeert duurzame oplossingen te vinden die de kwaliteit niet beïnvloeden en toch economisch verantwoord zijn.
Volgende week gaan we weer verder op zoek naar een transcendente ervaring.
Reacties
Een reactie posten