Bonbons
Adventstijd is de tijd van presentjes, kerstpakketten en attenties. Veel van deze blijken van waardering zijn in de vorm van bonbons. Voor mij als chocoholic was het eerst nogal verwarrend voordat ik door had dat wanneer je tegen mensen zegt van chocolade te houden je bonbons als geschenk krijgt. Deze verwisseling is begrijpelijk en goed bedoeld. Dit misverstand ontstaat doordat voor veel mensen een bonbon als overtreffende trap van lekker zoet en dus ook als de top van chocolade gezien wordt.
Nou wil ik niet beweren dat bonbons niets met chocolade te maken hebben maar voor mij is het toch echt wat anders. Desalniettemin zal ik me deze weken op deze niche storten, ja ik offer me op.
Als eerste ben ik naar Puccini Bomboni in Amsterdam geweest. Daarna was ik in Breda, daar heb ik het bekende La Bohème en een filiaal van OLALA Chocola bezocht.
Omdat ik bij alledrie de adressen walnootbonbons tegenkwam vergelijk ik die maar eens met elkaar.
Puccini gebruikt een donkere chocoladevulling. De eerste smaak is dan ook chocoladecrème, maar met een beetje geduld komt de walnoot om de hoek en die zet dan ook goed door. Gelukkig is het geheel niet te zoet en daardoor heb je uiteindelijk walnootsmaak in je mond.
La bohème maakt een lichtbruine cremevulling. De chocolade eromheen is ZEER zoet, de crème is vet maar heeft wel echt een walnootsmaak die echter snel verdwijnt door de chocolade met (te)veel suiker.
Olala heeft een marsepeinen bodem met een walnoot erop. Natuurlijk smaakt de walnoot naar walnoot maar het marsepein smaakt naar amandelen en wanneer je ze samen in je mond stopt is het even een combi maar uiteindelijk houdt de marsepeinsmaak het langst aan, ik zou het zelfs penetrant willen noemen. De walnootsmaak verdwijnt en ook de chocoladesmaak is snel weg. Voor wie van marsepein houdt ideaal. Terzijde vermeld ik dat de amarena bonbon die ik bij Olala kocht hetzelfde marsepeinen bodempje had met daarop een kers met chocolade overgoten. Ook deze combi leverde een penetrante marsepeinsmaak op. Ik hoop dat ze ook nog ander basismateriaal gebruiken.
Zoals uit deze bespreking blijkt raakt de chocoladebeleving in het geweld van de bonbons op de achtergrond. Voor de nodige aanvullende informatie heb ik dan ook bij de bezochte adressen een reep van hun eigen chocolade meegenomen.
Bij zowel Puccini als La Bohème krijg je een chocolade van Barry & Callebaut uit hun programma Cocoa Horizons. Dit is één van de programma's waaraan je merkt dat het sociaal-bewustzijn langzaam doordringt bij deze mainstream bedrijven. Voor wie nog een steentje wil bijdragen aan het stoppen van kinderarbeid is hier de link naar de zorgplicht kinderarbeid van Tony's.
Bij Olala wist de verkoopster mij te vertellen dat hun chocolade wel "eerlijk' was maar waarvandaan hij kwam wist ze niet. Bij hun staat hierover ook niets op de website terwijl de andere winkels wel vermelden waar hun chocolade vandaan komt. Ik ga er vanuit dat de Olala chocolade dus net zo goed van Barry & Callebaut is maar dan van een grote anonieme chocoblend waarbij ik dan ook over de "eerlijkheid" mijn vragen heb. Een gemiste kans om het product echt uit de anonimiteit te halen.
Hoe smaken die repen dan?
Bij Puccini is het een dikke, reuzegrote reep die er een beetje dof uitziet. Dit is de enige reep die niet te zoet is en waar je met wat moeite nog een kleinbeetje zuur aan het einde kunt proeven.
Bij zowel La Bohème als Olala is de reep mij gewoon te zoet. Bij La Bohème zitten er ook kleine luchtblaasjes in de reep. De reep van Olala glanst mooi en heeft toch nog een beetje koffiebitter te bieden maar het zoet overheerst. Zoet zoet zoet.
Dan tot slot dit:
Puccini maakt zijn producten zonder conserveermiddelen, ze hebben verrassende combinaties en gebruiken spannende smaken als tamarinde, sereh en nootmuskaat. Wel wil ik opmerken dat hun bonbons groot zijn. De zwaarste die ik had was 32 gram. Bij la Bohème kwam ik op 18 gram en Olala zat er tussen in met 23 gram. Zo'n groot blok kan voor sommige mensen afstotend zijn en maakt ook niet altijd de indruk van verfijning. Bij La Bohème is het zeer conservatief wat de smaken betreft maar je krijgt het meeste "waar" voor je geld. Ik betaalde €1,30 voor vier bonbons waar ik bij Puccini er nog niet één voor heb. Olala zat er prijstechnisch tussenin. Zoals al eerder opgemerkt is de chocolade bij Olala anoniem, maar ook de verkoopster bij La Bohème wist niets over de chocolade te vermelden (scholing van je personeel is verkoopstimulerend). De website van Olala vermeldt niets over de chocolade, maar op mijn aanvraag van de persinfo bij Puccini heb ik ook nog geen reactie gehad.
Al met al was het een zware beproeving en ik weet weer: ik ben chocoholic en geen bonbonnier.
Nou wil ik niet beweren dat bonbons niets met chocolade te maken hebben maar voor mij is het toch echt wat anders. Desalniettemin zal ik me deze weken op deze niche storten, ja ik offer me op.
Als eerste ben ik naar Puccini Bomboni in Amsterdam geweest. Daarna was ik in Breda, daar heb ik het bekende La Bohème en een filiaal van OLALA Chocola bezocht.
Omdat ik bij alledrie de adressen walnootbonbons tegenkwam vergelijk ik die maar eens met elkaar.
Puccini gebruikt een donkere chocoladevulling. De eerste smaak is dan ook chocoladecrème, maar met een beetje geduld komt de walnoot om de hoek en die zet dan ook goed door. Gelukkig is het geheel niet te zoet en daardoor heb je uiteindelijk walnootsmaak in je mond.
La bohème maakt een lichtbruine cremevulling. De chocolade eromheen is ZEER zoet, de crème is vet maar heeft wel echt een walnootsmaak die echter snel verdwijnt door de chocolade met (te)veel suiker.
Olala heeft een marsepeinen bodem met een walnoot erop. Natuurlijk smaakt de walnoot naar walnoot maar het marsepein smaakt naar amandelen en wanneer je ze samen in je mond stopt is het even een combi maar uiteindelijk houdt de marsepeinsmaak het langst aan, ik zou het zelfs penetrant willen noemen. De walnootsmaak verdwijnt en ook de chocoladesmaak is snel weg. Voor wie van marsepein houdt ideaal. Terzijde vermeld ik dat de amarena bonbon die ik bij Olala kocht hetzelfde marsepeinen bodempje had met daarop een kers met chocolade overgoten. Ook deze combi leverde een penetrante marsepeinsmaak op. Ik hoop dat ze ook nog ander basismateriaal gebruiken.
Zoals uit deze bespreking blijkt raakt de chocoladebeleving in het geweld van de bonbons op de achtergrond. Voor de nodige aanvullende informatie heb ik dan ook bij de bezochte adressen een reep van hun eigen chocolade meegenomen.
Bij zowel Puccini als La Bohème krijg je een chocolade van Barry & Callebaut uit hun programma Cocoa Horizons. Dit is één van de programma's waaraan je merkt dat het sociaal-bewustzijn langzaam doordringt bij deze mainstream bedrijven. Voor wie nog een steentje wil bijdragen aan het stoppen van kinderarbeid is hier de link naar de zorgplicht kinderarbeid van Tony's.
Bij Olala wist de verkoopster mij te vertellen dat hun chocolade wel "eerlijk' was maar waarvandaan hij kwam wist ze niet. Bij hun staat hierover ook niets op de website terwijl de andere winkels wel vermelden waar hun chocolade vandaan komt. Ik ga er vanuit dat de Olala chocolade dus net zo goed van Barry & Callebaut is maar dan van een grote anonieme chocoblend waarbij ik dan ook over de "eerlijkheid" mijn vragen heb. Een gemiste kans om het product echt uit de anonimiteit te halen.
Hoe smaken die repen dan?
Bij Puccini is het een dikke, reuzegrote reep die er een beetje dof uitziet. Dit is de enige reep die niet te zoet is en waar je met wat moeite nog een kleinbeetje zuur aan het einde kunt proeven.
Bij zowel La Bohème als Olala is de reep mij gewoon te zoet. Bij La Bohème zitten er ook kleine luchtblaasjes in de reep. De reep van Olala glanst mooi en heeft toch nog een beetje koffiebitter te bieden maar het zoet overheerst. Zoet zoet zoet.
Dan tot slot dit:
Puccini maakt zijn producten zonder conserveermiddelen, ze hebben verrassende combinaties en gebruiken spannende smaken als tamarinde, sereh en nootmuskaat. Wel wil ik opmerken dat hun bonbons groot zijn. De zwaarste die ik had was 32 gram. Bij la Bohème kwam ik op 18 gram en Olala zat er tussen in met 23 gram. Zo'n groot blok kan voor sommige mensen afstotend zijn en maakt ook niet altijd de indruk van verfijning. Bij La Bohème is het zeer conservatief wat de smaken betreft maar je krijgt het meeste "waar" voor je geld. Ik betaalde €1,30 voor vier bonbons waar ik bij Puccini er nog niet één voor heb. Olala zat er prijstechnisch tussenin. Zoals al eerder opgemerkt is de chocolade bij Olala anoniem, maar ook de verkoopster bij La Bohème wist niets over de chocolade te vermelden (scholing van je personeel is verkoopstimulerend). De website van Olala vermeldt niets over de chocolade, maar op mijn aanvraag van de persinfo bij Puccini heb ik ook nog geen reactie gehad.
Al met al was het een zware beproeving en ik weet weer: ik ben chocoholic en geen bonbonnier.
Reacties
Een reactie posten