ChocoladebloG

"Den Haag is groot genoeg, er wonen hier een miljoen mensen in de omgeving." Op de vierde etage van een saai uitziend gebouw geniet Evert Schulten, de man achter De Haagsche Cacaofabriek  van het uitzicht over zijn stad. Zijn doel is niet drie reepjes naar New York en vier naar Yokohama te sturen, nee, zijn ambitie is om lekkere chocolade voor de mensen om hem heen te maken.  Wie met Evert praat raakt direct bedolven onder zijn enthousiasme. Herkenbaar is het verhaal over zijn achtergrond als chef, dat heeft hij gemeen met veel chocolademakers. De twijfel aan de zakken Callebaut sloeg ook bij hem toe en dan begint een reis zonder retourticket. De eerste professionele halte voor Evert was het merk Dusk chocolade, waar Chocoladeblog in maart 2021 over schreef. Maar nadat zijn zakenpartner daar uitstapte vond deze gepassioneerde chocolademaker zakelijk onderdak bij de Haagse koffiebranders  Brute Bonen . Beide bedrijven sluiten mooi op elkaar aan wat betreft hun zoektocht na...

Met de nagalm van CHOCOA 2025 nog in mijn oren vraag ik me af: Quo vadis Theobroma Cacao? Optimisme en defaitisme vechten in mij om gehoord te worden en: wat houdt me op de been?  Natuurlijk, chocolade, maar wellicht is een toelichting op z'n plaats.  Er viel ongelooflijk veel te beleven tijdens de "Amsterdam Cocoa Week" en je kunt maar op een plek tegelijk zijn. Door heen en weer te lopen tussen de verschillende zalen van de Beurs van Berlage probeerde ik toch een beetje overzicht te houden over wat er nu speelt in de cacaowereld. Maar het komt hierop neer: Wie heeft er nog bonen en wat gaan ze kosten?  Tijdens de financial course werd het afgelopen jaar omschreven als "de perfecte storm". Dat sommigen daar gehavend uitkomen werd onderstreept door het nieuws dat Tony Chocolonely verlies draait en ons eigen Droste failliet is.  Nieuwkomers waren er ook: zo kreeg ik een reep uit Liberia en was er een presentatie over de mogelijkheden van cacao produceren in Ethio...

CHOCOA  en het Chocoladefestival Amsterdam  staan weer voor de deur. En dat betekent dat iedereen op 8 en 9 februari in de Beurs van Berlage de mooiste chocolades ter wereld kan kopen. Ik krijg vaak de vraag; hoe kom je aan je chocolade? Nou, kom naar het Chocoladefestival en ik laat je proeven wat je nog nooit geproefd hebt.  Chocolade is een smaakuniversum zonder einde en de gelegenheid om die rijkdom te proeven, mag je niet missen. Om ruimte te maken in mijn voorraad bespreek ik deze keer vijf repen. Voor alle repen geld: gemaakt van  Braziliaanse cacao. Brazilië is en blijft voor mij een chocoladebron vol verassingen en zo zijn ook deze repen zijn zeer verschillend. De Luisa Abram reep, net als Francisco Cruz reep van Nicolas zijn gemaakt van wilde cacao uit de Amazonas, maar de repen van Mestico en Ilhéus zijn van cacao uit de regio Bahia. Daarbij moet dan weer opgemerkt worden dat Mestico bij het fermenteren van zijn cacao bijenhoning heeft toegevoegd. Dan hebb...

Voor mij, als oprechte chocoholic, geldt de stelling: chocolade is geen snoepgoed. Chocolade valt in de categorie van voedsel met de hoogst denkbare emotionele status. Slechts wanneer je een reep onbewust eet of achteloos wegkauwd kan er iets aan waardering verloren gaan, maar dan nog scoort chocolade vele malen hoger dan bijvoorbeeld koekjes.  Chocolade eet je als feestelijke traktatie, verwennerij of misschien juist als troost. Chocolade voldoet eigenlijk altijd aan de eisen die we op emotioneel beladen momenten aan ons voedsel stellen. In vergelijk daarmee zijn koekjes meer iets van een noodoplossing, bij gebrek aan beter. Koekjes zijn ongevraagd, worden als sociaalsmeermiddel aan je gepresenteerd en smaken dan ook vaak navenant ondefinieerbaar. Een taart was feestelijker geweest, een petit four meer verwennerij en natuurlijk is chocolade troostrijker dan een koekje.  Al zullen koekjes en melkchocolade elkaar qua suiker- en vetpercentages niet veel ontlopen, het mondgevoel ...

Het beeld van een cacaoboom in mijn tuin zal voor mij wel een droombeeld blijven. Zelfs als de klimaatverandering in de hoogste versnelling gaat zal ik, hier in het zompige Nederland, niet het genoegen beleven een cacaopod van mijn eigen boom te kunnen plukken. Dat neemt niet weg dat er wel degelijk plekken op deze aarde zijn waar mensen de Theobroma Cacao als struik in de achtertuin hebben. In Suriname bijvoorbeeld is dit niet ongewoon, zo is mij verteld.  In mijn fantasie sta ik zelf oog in oog met een wilde cacaoboom en als in een fata morgana rijkt mijn hand naar een fel gekleurde cacaopod waarna...  De grootste kans om deze droom waar te maken heb ik natuurlijk in Zuid Amerika. Het zal dus wel een droom blijven.  Maar toch, wilde cacao heeft voor mij een bijzondere aantrekkingskracht. Wilde cacao geeft mij het idee verbonden te zijn met een oude cultuur, iets wat een pak Nutricia chocolademelk of een reep Milka nooit voor elkaar krijgt. Of de duizenden jaren cacaocul...

Falalalala, la, la, la, la, het chocoladeseizoen is weer begonnen. Al is cacao een tropisch product, sinds het in noordelijke regionen een vaste vorm heeft gekregen (chocolade) is het een seizoensproduct geworden dat wij toch vooral tijdens de koudere jaargetijden genieten. Voor chocolademakers is daardoor de zomer het seizoen geworden waarin zij zich voorbereiden op december, het hoogtepunt van het jaar.  Maar of dit nu werkelijk een "jolly" chocoladeseizoen gaat worden? De gestegen chocoladeprijzen zullen merkbaar worden in de winkel. Bij de grote producenten zijn de oudere, goedkope voorraden langzamerhand op en de inkopen, die tijdens de piek van de prijsexplosie begin dit jaar werden uitgesteld, zullen toch een keer moeten worden gedaan. Weliswaar zijn de speculanten als een sprinkhanenplaag verder getrokken naar nieuwe markten om kaal te vreten, de cacaomarkt blijft, zoals het er nu naar uitziet, stabiel achter op prijsverdubbeling ten opzicht van vorig jaar. Dat gaan w...