ChocoladebloG

CHOCOA  en het Chocoladefestival Amsterdam  staan weer voor de deur. En dat betekent dat iedereen op 8 en 9 februari in de Beurs van Berlage de mooiste chocolades ter wereld kan kopen. Ik krijg vaak de vraag; hoe kom je aan je chocolade? Nou, kom naar het Chocoladefestival en ik laat je proeven wat je nog nooit geproefd hebt.  Chocolade is een smaakuniversum zonder einde en de gelegenheid om die rijkdom te proeven, mag je niet missen. Om ruimte te maken in mijn voorraad bespreek ik deze keer vijf repen. Voor alle repen geld: gemaakt van  Braziliaanse cacao. Brazilië is en blijft voor mij een chocoladebron vol verassingen en zo zijn ook deze repen zijn zeer verschillend. De Luisa Abram reep, net als Francisco Cruz reep van Nicolas zijn gemaakt van wilde cacao uit de Amazonas, maar de repen van Mestico en Ilhéus zijn van cacao uit de regio Bahia. Daarbij moet dan weer opgemerkt worden dat Mestico bij het fermenteren van zijn cacao bijenhoning heeft toegevoegd. Dan hebb...

Voor mij, als oprechte chocoholic, geldt de stelling: chocolade is geen snoepgoed. Chocolade valt in de categorie van voedsel met de hoogst denkbare emotionele status. Slechts wanneer je een reep onbewust eet of achteloos wegkauwd kan er iets aan waardering verloren gaan, maar dan nog scoort chocolade vele malen hoger dan bijvoorbeeld koekjes.  Chocolade eet je als feestelijke traktatie, verwennerij of misschien juist als troost. Chocolade voldoet eigenlijk altijd aan de eisen die we op emotioneel beladen momenten aan ons voedsel stellen. In vergelijk daarmee zijn koekjes meer iets van een noodoplossing, bij gebrek aan beter. Koekjes zijn ongevraagd, worden als sociaalsmeermiddel aan je gepresenteerd en smaken dan ook vaak navenant ondefinieerbaar. Een taart was feestelijker geweest, een petit four meer verwennerij en natuurlijk is chocolade troostrijker dan een koekje.  Al zullen koekjes en melkchocolade elkaar qua suiker- en vetpercentages niet veel ontlopen, het mondgevoel ...

Het beeld van een cacaoboom in mijn tuin zal voor mij wel een droombeeld blijven. Zelfs als de klimaatverandering in de hoogste versnelling gaat zal ik, hier in het zompige Nederland, niet het genoegen beleven een cacaopod van mijn eigen boom te kunnen plukken. Dat neemt niet weg dat er wel degelijk plekken op deze aarde zijn waar mensen de Theobroma Cacao als struik in de achtertuin hebben. In Suriname bijvoorbeeld is dit niet ongewoon, zo is mij verteld.  In mijn fantasie sta ik zelf oog in oog met een wilde cacaoboom en als in een fata morgana rijkt mijn hand naar een fel gekleurde cacaopod waarna...  De grootste kans om deze droom waar te maken heb ik natuurlijk in Zuid Amerika. Het zal dus wel een droom blijven.  Maar toch, wilde cacao heeft voor mij een bijzondere aantrekkingskracht. Wilde cacao geeft mij het idee verbonden te zijn met een oude cultuur, iets wat een pak Nutricia chocolademelk of een reep Milka nooit voor elkaar krijgt. Of de duizenden jaren cacaocul...

Falalalala, la, la, la, la, het chocoladeseizoen is weer begonnen. Al is cacao een tropisch product, sinds het in noordelijke regionen een vaste vorm heeft gekregen (chocolade) is het een seizoensproduct geworden dat wij toch vooral tijdens de koudere jaargetijden genieten. Voor chocolademakers is daardoor de zomer het seizoen geworden waarin zij zich voorbereiden op december, het hoogtepunt van het jaar.  Maar of dit nu werkelijk een "jolly" chocoladeseizoen gaat worden? De gestegen chocoladeprijzen zullen merkbaar worden in de winkel. Bij de grote producenten zijn de oudere, goedkope voorraden langzamerhand op en de inkopen, die tijdens de piek van de prijsexplosie begin dit jaar werden uitgesteld, zullen toch een keer moeten worden gedaan. Weliswaar zijn de speculanten als een sprinkhanenplaag verder getrokken naar nieuwe markten om kaal te vreten, de cacaomarkt blijft, zoals het er nu naar uitziet, stabiel achter op prijsverdubbeling ten opzicht van vorig jaar. Dat gaan w...

Ik heb een chocoladebibliotheek. Dat klinkt niet alleen beter dan chocoladevoorraad, er zit ook nog een idee achter, namelijk: ordening. Ik probeer niet alleen te ordenen op datum, om repen niet vergeten en dan over de datum raken, ik zet de repen vooral op thema bij elkaar zodat ik vergelijkingen kan maken. De scheidslijnen die ik daarbij hanteer zijn niet melk, wit, puur. Ik sorteer meer op: wel of geen inclusies en op chocolademakers, maar het meest bepalende is toch de cacao-origine. Met dit ordeningsprincipe neemt Peru natuurlijk een vast plaats in binnen mijn bibliotheek, het muggenziften gaat pas daarna beginnen. Ik geef een voorbeeld: Ik heb nu twee repen voor me liggen, een van het Noorse merk  Vigdis Rosenkilde  en de tweede van het Peruaanse  Ura Chocolates . Beide hebben voor hun reep cacao uit Peru gebruikt en zo heb ik ze ook in mijn bibliotheek bewaard, maar dan begint dat muggenziften. Op De Noorse reep staat: Vigdis Rosenkilde, Piura Blanco Kakao, 60...

Eigenlijk zou hij met pensioen kunnen, maar het chocolade maken blijft hem bezighouden. "Ik ben tien jaar te vroeg geboren voor de craft-chocolate beweging" zegt Karl Harrer, zijn vrouw Beatrix Harrer-Abosi, lacht erom.  Hij is Oostenrijker en zij Hongaarse, beiden zijn opgeleid als patissier. In Sopron -bijna op de grens van beide landen- hebben zij hun droom verwerkelijkt.  Het gebouw alleen al is een droom. Tegen een heuvel met uitzicht op de oude binnenstad staat Café Harrer te pronken. Eenmaal binnen blijk je ook de andere kant op te kunnen kijken, een glaswand scheidt de chocoproefruimte van de bakkerij/chocolademakerij. Het gebouw straalt moderne transparantie uit.  Laat ik vooral niet vergeten te vermelden dat de taarten en andere lekkernijen fenomenaal zijn, maar ik bezoek Harrer Chocolade  natuurlijk vanwege de chocolade.  Tijdens CHOCOA 2024 had Beatrix mij een van hun repen in de hand gedrukt. 70% Dark, Timur Pepper, één hap en ik was verkocht. Het a...