Choco confessie

Het begrip "acquired taste" wordt vaak gebruikt als het gaat om de meer specifieke aroma's die in de betere chocolades aanwezig kunnen zijn. Ergens is dat een vreemde uitdrukkingswijze. Het bewust proeven en leren benoemen van smaken is wellicht een vaardigheid die je moet verwerven, maar na de moedermelk moet elke smaak geleerd worden. Zo gezien is dus ook de non-descripte smaak van een BigMac een acquired taste. We leggen allemaal onze eigen weg af in smaakontwikkeling. Zo goed als we ons bepaalde hoogtepunten van wat we ooit geproefd hebben kunnen herinneren, zo zijn er ook de dieptepunten. En daartussen bevinden zich vele smaken die we ons niet eens meer herinneren. Deze week proefde ik een smaak uit mijn jeugd.  

Aan de ontbijttafel bij mijn nichtje zag ik ze opeens staan, grote gele pakken. Ieder huishouden heeft zijn eigen routines en zo verscheen hier oploscacao op de keukentafel. Tot mijn verbazing zelfs twee soorten Cola Cao en Kaba. (Bij navraag bleek er ook nog Kaba aardbeiendrank aanwezig te zijn, maar die laat ik hier maar buiten beschouwing.) In een spontane actie ben ik naar de supermarkt aan de overkant gelopen om mijn jeugdherinnering Nesquik aan de selectie toe te voegen. Ergens tussen mijn tiende en twaalfde levensjaar moet ik van dit merk toch minstens een pallet hebben opgegeten. Een bord yoghurt met cornflakes en een paar lepels Nesquik er door geroerd was gedurende die jaren mijn standaardontbijt. 

Schrikken doe ik wel van de ingrediëntenlijstjes: Cola Cao heeft 42% cacaopoeder, Kaba 18% en Nesquik 23%.  Kaba en Nesquik bestaan dus voor het grootste deel uit suiker. Cola Cao scoort wat het cacaopercentage betreft niet slecht, maar het is ook het merk met de meeste andere toevoegingen. Dat moet wel omdat hier de zero sugar versie op tafel staat en dan moet je natuurlijk compenseren. 

Tja , en dan moet ik het bekennen. Wat proef ik als ik hier een glas van drink. Zoet, natuurlijk mierzoet. Het is een waterige cacaosmaak die alleen te genieten is omdat de melk gekoeld is. Geen mooie fruittonen geen florale aroma's, geen warme specerijen. Maar wat ik wel proef is sentiment. Hoe dat smaakt?......Vertrouwd, veilig en herkenbaar. Ik weet plotseling weer waar ik aan tafel zat te eten, waar het pak in het keukenkastje stond en ik proef de yoghurt er weer bij. Ik vond het toen heerlijk en het was een sentimenteel feestje dit weer even terug te halen. 

We verwerven ons duizenden smaken en met enkele verwerven we ook nog dierbare herinneringen.