Choco confessie

Het begrip "acquired taste" wordt vaak gebruikt als het gaat om de meer specifieke aroma's die in de betere chocolades aanwezig kunnen zijn. Ergens is dat een vreemde uitdrukkingswijze. Het bewust proeven en leren benoemen van smaken is wellicht een vaardigheid die je moet verwerven, maar na de moedermelk moet elke smaak geleerd worden. Zo gezien is dus ook de non-descripte smaak van een BigMac een acquired taste. We leggen allemaal onze eigen weg af in smaakontwikkeling. Zo goed als we ons bepaalde hoogtepunten van wat we ooit geproefd hebben kunnen herinneren, zo zijn er ook de dieptepunten. En daartussen bevinden zich vele smaken die we ons niet eens meer herinneren. Deze week proefde ik een smaak uit mijn jeugd.  


Aan de ontbijttafel bij mijn nichtje zag ik ze opeens staan, grote gele pakken. Ieder huishouden heeft zijn eigen routines en zo verscheen hier oploscacao op de keukentafel. Tot mijn verbazing zelfs twee soorten Cola Cao en Kaba. (Bij navraag bleek er ook nog Kaba aardbeiendrank aanwezig te zijn, maar die laat ik hier maar buiten beschouwing.) In een spontane actie ben ik naar de supermarkt aan de overkant gelopen om mijn jeugdherinnering Nesquik aan de selectie toe te voegen. Ergens tussen mijn tiende en twaalfde levensjaar moet ik van dit merk toch minstens een pallet hebben opgegeten. Een bord yoghurt met cornflakes en een paar lepels Nesquik er door geroerd was gedurende die jaren mijn standaardontbijt. 
Schrikken doe ik wel van de ingrediëntenlijstjes: Cola Cao heeft 42% cacaopoeder, Kaba 18% en Nesquik 23%.  Kaba en Nesquik bestaan dus voor het grootste deel uit suiker. Cola Cao scoort wat het cacaopercentage betreft niet slecht, maar het is ook het merk met de meeste andere toevoegingen. Dat moet wel omdat hier de zero sugar versie op tafel staat en dan moet je natuurlijk compenseren. 

Tja , en dan moet ik het bekennen. Wat proef ik als ik hier een glas van drink. Zoet, natuurlijk mierzoet. Het is een waterige cacaosmaak die alleen te genieten is omdat de melk gekoeld is. Geen mooie fruittonen geen florale aroma's, geen warme specerijen. Maar wat ik wel proef is sentiment. Hoe dat smaakt?......Vertrouwd, veilig en herkenbaar. Ik weet plotseling weer waar ik aan tafel zat te eten, waar het pak in het keukenkastje stond en ik proef de yoghurt er weer bij. Ik vond het toen heerlijk en het was een sentimenteel feestje dit weer even terug te halen. 
We verwerven ons duizenden smaken en met enkele verwerven we ook nog dierbare herinneringen.   
 





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Marketing en strategie

Afbeelding
Massa en kwaliteit zijn begrippen waar elke ondernemer en aansluitend ook elke consument over moet nadenken. Waarom massa en kwaliteit vaak als elkaars tegenpolen verschijnen is mij een raadsel, maar het spel met deze elementen leidt soms tot curieuze zetten waarbij de consument als een verwarde toeschouwer het nakijken heeft. De firma Rausch  uit Berlijn heeft zo'n bijzondere stap achter de rug. Enkele jaren geleden besloten zij niet meer onder hun eigennaam in de supermarkten te willen liggen. Zelfs het KaDeWe (Berlijns xl Bijenkorf) vonden zij niet meer goed genoeg om hun waren in te verkopen. Uitsluitend in hun eigen  Schokoladenhaus  aan de Gendarmemarkt zijn hun producten te koop. Exclusiviteit als marketing kan heel goed werken. Naar eigen zeggen kreeg Rausch op deze wijze ook het prijsbeleid terug. Sinds deze stap verkopen zij alleen nog bonbons en single-originchocolade uit enkele uitgekozen landen. Klinkt allemaal redelijk, op één verrassing na. De firma ...
Meer lezen

From London...with love

Afbeelding
Chocolade en de uitstraling van luxe gaan hand in hand. Een gestileerde verpakking met gouden letters et voilà de illusie van kwaliteit is gewekt.  London Chocolate  voldoet aan alle criteria en dat maakt de verwachtingen hooggespannen.  Chocolademakers moeten heel veel keuzes maken gedurende het productieproces. De makers van London Chocolate hakken vroeg in het proces een knoop door: zij wijden zich geheel aan het genre van de twee-ingrediëntenreep. Door deze keuze vallen allerlei opties verderop in het proces uit, want twee-ingrediëntenrepen kennen slechts cacao en suiker. In de craft-choclate-beweging geldt dit genre als het hoogst bereikbare, het verlangt veel technische beheersing. Daartegenover zou ik willen stellen dat in deze beperking ook een element van gemakzucht schuilt. Wanneer melkchocolade, inclusies of vullingen zijn uitgesloten, is ook het hele aspect van smaakcombinaties uit de instrumentendoos van de chocolademaker verdwenen.  Maar goed, met maar ...
Meer lezen

It's like...of: In de community

Afbeelding
Er zijn ontelbaar veel thema's denkbaar waar mensen zich rondom kunnen verzamelen, bijvoorbeeld chocolade. Zo'n verzameling mensen wordt dan in goed Nederlands een community genoemd. Vaak hebben deze community's rituelen die voor binding in de groep zorgen. Het ritueel dat de bean-to-bar -community samenbrengt is de tasting , ook al zo goed Nederlands. Het fijne aan een community is dat de leden elkaar helpen aan dat wat nodig is voor hun ritueel en binnen de bean-to-bar -community draait alles natuurlijk om chocoladerepen.  Zo heb ik de afgelopen maand het geluk gehad een pakketje repen vanuit de Verenigde Staten te mogen ontvangen. Met dank aan Geneviève Leloup van Chocomotions, zij koos voor mij Amerikaanse repen uit het assortiment van de Cocoa Store in New York. Ik ga de repen gezellig online met haar proeven en dan onze ervaringen uitwisselen. Mijn grootste uitdaging daarbij is mijn vocabulaire. Niet iedereen proeft hetzelfde dat is een gegeven waarmee je hebt te dea...
Meer lezen