ChocoladebloG

De repen van deze week zijn niet zo bekend bij het grote publiek in Nederland en ook niet eenvoudig te verkrijgen. Ik heb deze repen onderweg gekocht maar zonder er een binding mee te hebben. Repen ken je vaak van vroeger of heb je leren kennen doordat iemand je er opmerkzaam op heeft gemaakt. Soms wil een charmante verkoper, die zijn best doet mij te overtuigen, ook helpen. Niets van dit al is hier van toepassing. Ik heb gewoon gekocht wat ik tegenkwam en moet dus oppassen dat dit niet een droog verhaal wordt. Voor mij liggen nu uit Duitsland van  Hachez  de 77% Cocoa d'Arriba classic en uit Frankrijk van het merk  Valrhona  de Andoa 70%. In zekere zin betreft het hier een David en Goliath vergelijking. Mij verbaast het te lezen dat beide merken weliswaar hun eigen naam hebben behouden maar uiteindelijk onderdeel zijn geworden van grotere concerns. Het maakt niet uit hoe groot of klein je als chocolademerk bent, met het uitgeven van aandelen gaat je onafhankelijk...

€ 7,50 voor 56 gram van  Cacao Hunters  of € 5,50 voor 60 gram  Åkesson's  chocolade. Mijn vraag: welke prijs voor welke prijs? En waarom betalen we die wel of niet? Voor mij liggen twee glanzende vierkante repen chocolade, werkelijk mooie producten en beide met prijzen bekroond. De geur is bedwelmend en van de aanblik alleen al loopt het water je in de mond. Toch geef ook ik, als chocoholic, toe dat ik eerst een drempel over moest worden geholpen voor ik deze prijzen ben gaan inzien. Maar nu weet ik: geld is slechts een middel tot een doel. Een van mijn voedselhelden, de Duitse kok Alfons Schuhbeck, stelt steeds de vraag waarom menigeen wel een vermogen aan motorolie voor de auto uitgeeft, maar niet bereid is een paar euro voor olijfolie te betalen. Waarom doen we onszelf slecht voedsel aan, waarom zijn we niet bereid op z'n minst een "eerlijke" prijs te betalen of nog beter gezegd, waarom doen we onszelf voedsel van slechte kwaliteit aan voor een paar euro vers...

Het blijft voor mij verbazingwekkend dat we over Fair Trade praten. Het woord impliceert dat er ook Unfair Trade zou bestaan en roept bij mij de vraag op: waar ligt de grens? Nog leuker wordt het als je bedenkt dat er verschillende maten van deze "eerlijke" handel bestaan. Je hebt UTZ, Fair Trade en Direct Trade. Zouden er dan ook maten van oneerlijke handel zijn? Zoiets als Oneerlijke handel, bedrog en eindigend met diefstal. Het verschil tussen "leven" of "zorgen" hoor ik, in het dorp waar ik woon, door boeren uitgedrukt worden in een paar centen meer of minder die zij per liter melk krijgen. Daar tegenover staat een interview waarin ik de kunstverzamelaar van Otterloo hoor zeggen "als je iets wilt hebben moet je bereid zijn teveel te betalen". Verschillende markten blijken dus verschillende wetten te hebben. Ik ga hier verder geen preek houden over hoe eerlijkheid en handel zich tot elkaar verhouden, maar een overzicht van wat voor de chocola...

Let me start by wishing all my followers and readers a happy new year, full of chocolate surprises. Now I'll have to explain why I have decided to write my blog in English. It's because of the chocolate bars this week. Since I have been writing about chocolate, people started to give me the bars they eat themselves or that they're proud of, and all of a sudden there was this classic east/west confrontation of chocolate lying in front of me. My dear friend Annemieke sent me two bars of the Lake Champlain Chocolate  Company from her home state of Vermont (USA). A few days later a proud cleaning lady gave me the chocolate that is famous in her country the Ukraine. It's called Roshen , which is owned by Poroshenko, the president of the Ukraine. During a shopping tour I was intrigued by this shop  Small Russia  in my own hometown of Amersfoort, where I found chocolate from Kazakhstan with the beautiful name Kazakhstanski chocolate made by Rakhat. Rakhat  is now owned by ...