ChocoladebloG

Het is donderdagochtend, niets aan de hand, tot ik proef: een reep van ZOTO Cacao , Paso Colón, 65% . De chocoladesmaak is intens, diep en rond, ik proef gerstekorrels en gin. Dan bijt ik op het streepje gekandeerde sinaasappel, de combinatie met deze chocolade is prachtig, voor de crunch zorgen de geroosterde hazelnootstukjes. Dit is puur chocoladegenot en een beleving om te bewaren.  Als tweede reep proef ik de Romeo Viganotti  , Uganda, 80% . Deze Italiaanse maker werkt met single origin cacao, maar schuwt de vanille en lecithine niet. De smaak is erg mokka-achtig totdat....ja, de vanille zich meldt. Die smaak is zo opdringerig dat het vooral een kunst is de cacao achter de vanille nog te proeven. Voor mijn smaak is deze te fel geroosterd en ik krijg het gevoel verbrande cacaobonen te proeven.     Een begrafenisondernemer vertelde mij ooit eens dat hij vaak als bedankje mooie flessen wijn kreeg die de overledene had bewaard voor een mooie gelegenheid. Nou ka...

Hij noemt het zijn speeltuin, maar ik sta in een tot werkplaats omgebouwde garage met een atelierruimte op de etage erboven. In Aalsmeer heeft Joost Linders, recht onder de startbaan van Schiphol een prachtige plek gevonden waar hij kan spelen en zijn creativiteit kwijt kan in het maken van bonbons. Want daar ligt zijn passie, smaken zoeken en combineren, je mondgevoel bespelen en de klant verrassen. Dat alles op een schaal van twaalf gram, groter moeten bonbons niet zijn, want: "dan ga je eten in plaats van snoepen." Joost is van huis uit kok en staat sinds zijn negentiende in de keuken. Dat doet hij nog steeds, maar zijn voorliefde voor de patisserie is uit de hand gelopen. Zo'n tien jaar geleden hoorde hij op een koffiebeurs over CHOCOA en dacht: "waarom eens niet, februari is toch een rustige maand." Hij kreeg zijdelings wat cacaobonen toegestopt - "een kilootje van die rokerige indonesische boontjes"- bestelde online een grinder uit India - "...

Wie weet wat een leest is?  Zeker negen van de tien mensen die je het vraagt zullen het niet meteen kunnen zeggen. Maar met de hulp van het spreekwoord: schoenmaker blijf bij je leest, komen de meeste mensen wel in de richting. Het woord schoenmaker zegt ons genoeg. Zo werkt het ook met andere beroepen, of het nu gaat om de bakker, de slager, de metselaar of de machinebouwer, dit zijn woorden die direct spreken van vakmanschap en waarbij wij ook de verwachting van vakkennis hebben. Die vakkennis begint vaak met een opleiding, maar ontwikkelt zich met het investeren van tijd en het leren van technieken en vaardigheden waardoor deze specialisten hun vak tot grote hoogte brengen.  In sommige landen zijn er nog haast middeleeuwse structuren voorhanden om zulke beroepen te leren.  Duitsland kent bijvoorbeeld nog de gezel- en meestertimmerman, inclusief klederdracht. Maar ook in Nederland mag je je niet zomaar "maitre patissier" noemen, daarvoor moet je examens doen en regelmat...

Jawel het is zover: sinds 11 januari 2025 bestaat de European Bean To Bar Chocolate Association met als afkorting het slecht bekkende EBTBCA. Zo fris is dit initiatief dat de bijbehorende website:  beantobar-europe.com  nog under construction is . De koffie-, wijn-, bier- en whiskybranche zijn hun chocoladebroeders natuurlijk ver vooruit om maar niet te spreken van aandeelhouders, timmermannen of bakkers. De voordelen van het gezamenlijk je kennis, kunde en belangen zowel bij de consument als bij de wetgever voor het voetlicht brengen hebben al die beroepsverbanden al lang begrepen. Nu zijn eindelijk ook enkele Europese chocolademakers op dit idee gekomen.    Toch kleven er haken en ogen aan dit soort organisaties die ook wel bekend zijn onder de dubieuze naam:  lobbyclubs. De PressKit die ik toegestuurd kreeg geeft natuurlijk overtuigend klinkende argumenten: Europa is goed voor 35% van de productie van chocolade en bijna 50% van de consumptie. Daarin ligt dan...

"Als je wint heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden"... en dus moest ik deze week aansluiten in de rij bij Heinde & Verre  in Rotterdam. RTV Rijnmond was op bezoek, want ook zij wilden met deze internationale sterren spreken: winnaars van de "GOLDEN BEAN". Helaas voor mij kan ik de winnende reep, Pristine Nativo, Peru, Dark 71%, niet meer proeven: uitverkocht. Volgende keer beter opletten, want gelukkig komen er wel nieuwe! Een dure, maar logische consequentie van deze prijs winnen is dat nieuwe oogst door deze chocolademakers in z'n geheel is opgekocht. De prijs staat inmiddels midden op de werkbank in Rotterdam. Mijn bezoek aan Heinde & Verre was al een paar keer verschoven: "verhuizen", "druk, nieuw personeel" of "bestellingen afmaken", de mannen werken zich een slag in het rond.  Nu het dan eindelijk gelukt is een afspraak te maken zit Ewald ziek thuis, maar Jan Willem neemt alle tijd voor me.  Hij moet het allemaal ...

"Den Haag is groot genoeg, er wonen hier een miljoen mensen in de omgeving." Op de vierde etage van een saai uitziend gebouw geniet Evert Schulten, de man achter De Haagsche Cacaofabriek  van het uitzicht over zijn stad. Zijn doel is niet drie reepjes naar New York en vier naar Yokohama te sturen, nee, zijn ambitie is om lekkere chocolade voor de mensen om hem heen te maken.  Wie met Evert praat raakt direct bedolven onder zijn enthousiasme. Herkenbaar is het verhaal over zijn achtergrond als chef, dat heeft hij gemeen met veel chocolademakers. De twijfel aan de zakken Callebaut sloeg ook bij hem toe en dan begint een reis zonder retourticket. De eerste professionele halte voor Evert was het merk Dusk chocolade, waar Chocoladeblog in maart 2021 over schreef. Maar nadat zijn zakenpartner daar uitstapte vond deze gepassioneerde chocolademaker zakelijk onderdak bij de Haagse koffiebranders  Brute Bonen . Beide bedrijven sluiten mooi op elkaar aan wat betreft hun zoektocht na...