ChocoladebloG

Op het snijvlak van trend en klassieker bevinden zich wat mij betreft alle repen met zout in de titel. Zeezout, Himalayazout, Mayazout, zoutvlokken of woestijnzout, het maakt niet uit hoe je het beestje noemt of hoe grofkorrelig je gekozen kristallen zijn, bijna iedereen zal enthousiast op deze toevoeging reageren.    Zout is een van de vijf basissmaken en daarbij is het ook een smaak die wij gemakkelijk herkennen. Zeker in de westerse wereld is deze basissmaak veel bekender dan bijvoorbeeld het umami. Maar naast die zoutige smaak die elk soort zout bezit, heeft iedere zoutsoort ook nog zijn eigen smaak en het maakt dus nogal uit welke soort een chocolademaker kiest. Maar voor nu wil ik het vooral even hebben over de interactie die de zoutsmaak aangaat met de smaken waar het aan wordt toegevoegd. Zout zal niet alleen weeïge smaken onderdrukken het maakt vooral bittere smaken minder sterk, waardoor deze zoeter overkomen. Zo gezien is het ontstaan van de klassieker, pure chocolade met zo

Chocolade: een zoete verwennerij waar zowel kinderen als volwassenen van kunnen genieten? Nou, vergeet het maar. Chocolade en oorlog horen vreemd genoeg bij elkaar. Het voedsel der goden is onlosmakelijk met strijd en geweld verbonden. In precolumbiaanse tijden werden cacaobonen al aan krijgers uitgedeeld. Om de bonen zelf werden in koloniale tijden hele en halve oorlogen gevoerd. Sinds de ontwikkeling van de chocoladereep door de firma Fry in 1849 is het snoepgoed onderdeel van militaire rantsoenen geweest. Fry zelf verdiende bijvoorbeeld goed aan zijn monopolie als chocoladeleverancier van de Royal Navy.   In Nederland had het merk  Kwatta  zelfs zijn marketing op zijn populariteit onder soldaten gebaseerd en noemde zijn reep "manoeuvre chocolaad". De eerste chocolade-spaaractie was dan ook die van Kwatta-soldaatjes.  Als tegenhanger voor al dit militarisme zijn chocoladerepen ook vaak onderdeel van de voedselpakketten, voor na de slacht. Ook heden ten dage is er weer een v