ChocoladebloG

Enkele weken terug ontving ik een groot pakket, daarin een melangeur, twee kilo cacaonibs en de opdracht om maar eens flink te gaan experimenteren. Ik had met wat slappe smoesjes geprobeerd deze uitdaging te ontlopen, maar Harm van Oudenhoven liet niet los en daar zat ik dan met alle middelen in huis om zelf chocolade te gaan maken. Op bezoek bij diverse chocolademakers mocht ik regelmatig mijn neus in hun grotere en kleinere maalwerken steken, waarna ik meestal stijl achterover sloeg van de geur. Gevraagd naar wanneer de chocolade klaar is kreeg ik steeds als antwoord dat je dat ruikt. Omdat dit deel van het chocolademaken soms dagen kan duren en het verloop van de geur navenant langzaam gaat, ben ik nog nooit van zo'n heel proces getuige geweest. Binnenwerk van de melangeur Daarom heb ik het ruiken tot doel van dit experiment gesteld. (Voor wie het niet weet: een melangeur is een keukenmachine waarin twee kleine molenstenen ronddraaien op de stenen bodem van een verd

De chocoladetoekomst van Afrika ziet er volgens mij bijzonder stralend en zonnig uit. Misschien is het mijn eigen beleving, maar ik heb het idee dat er steeds meer Afrikaanse landen zijn die cacao gaan produceren. Als chocoholic kende ik natuurlijk de repen gemaakt van  Kokoa Kamili -bonen uit Tanzania. Na het laatste Chocoa Festival was ik aangenaam verrast een reep uit Kameroen op mijn stapel te hebben. En enkele weken geleden kon ik over de eerste chocoladereep  van Angolese bodem  berichten. Deze week heb ik twee repen met als origine Oeganda, voor mij een tot nu toe onbekend herkomstgebied. De Zweedse maker Kakaobolaget schrijft waar de cacao vandaan komt op de verpakking.  Semuliki Forest Cacao  is de organisatie die voor ongeveer 1000 boerinnen en boeren in het Semuliki National Park de centrale fermentatie verzorgt. Wie er als eerste is begonnen om op deze manier te gaan werken weet ik niet, maar zowel Kokoa Kamilli als Semuliki Forest Cacao tonen aan dat er zeker vraag

After giving a small presentation at the #StayHomeWithChocolate Festival on Dutch chocolate makers I felt the need to write some sort of an overview. While making a chronological list I couldn't resist formulating some thoughts on what's typical Dutch about these chocolate makers. So here I go, trying to catch the spirit of the Dutch craft chocolate movement and its makers. - If you ask me to describe Dutch chocolate makers "purist" would be the first word to come to my mind. Most Dutch makers concentrate their work on the chocolate part of their product. The bean is seen as the source by which the taste will reveal itself and adjectives (read inclusions) are considered as being distracting. This whole development of inclusions like tropical fruit, nuts or matcha hasn't affected makers like Krak, Mesjokke and Heinde &Verre. These brands find their differentiation in the kind of cacao beans they use, the cacao percentage and the different kinds of sugar

Kort na elkaar hebben onlangs twee van 's Neerlands vooraanstaandste chocolademerken zich met een nieuwe melkchocoladereep gepresenteerd. Voor  Krak Chocolade  is het de eerste melkreep, voor  Heinde & Verre  hun tweede melkreep die ze op de markt brengen. Melkchocolade is niet vaak het thema van dit ChocoladebloG en daarom wijd ik er enkele gedachtes aan. Mijn ervaring is dat melkrepen proeven van je vereist door de melk heen te proeven. De cacao, die vaak in mindere mate aanwezig is, geeft zich verstopt onder een crèmige laag namelijk niet altijd meteen bloot. Voor het maken van een karaktervolle melkreep is veel vakmanschap gevraagd. Met het inbrengen van melkpoeder verschuiven namelijk de verhoudingen binnen de reep. Standaard melkpoeder is niet smaakneutraal. Meestal is de smaak zoetig, maar duidelijk minder zoet dan suiker. Ook kan het een weeïge bijsmaak geven. In het vinden van de juiste balance ligt dus de uitdaging. Het is als bij jongleren: de stap van twee na