ChocoladebloG

Bij het klussen zijn de juiste gereedschappen vaak bepalend voor het al dan niet slagen van de klus. Deze wetmatigheid blijkt ook toepasbaar bij het oplossen van grote problemen. Er ligt weer een flinke stapel "goede" repen opgehoopt in mijn chocoladevoorraadkast. Dit "goede" slaat op het doel dat de maker nastreeft, anders dan een lekkere reep te zijn. Die goede doelen maken zich kenbaar door de haast niet meer te ontlopen certificaten en symbolen op chocoladerepen. De meestvoorkomende zijn UTZ, Rainforest Alliance (die zijn nu gefuseerd) en natuurlijk het Fair Trade symbool.  Maar zijn ze zinvol, deze regenwouden aan goededoelencertificaten op je reep? Het antwoord op deze vraag werd deze maand gegeven door MSI Integrity , een onderzoeksgroep verbonden aan de Harvard Law School. MSI's ( multi stakeholder initiative ) zijn dus die organisaties waarin verschillende belanghebbenden (producenten, industrie, overheden, vakbonden) samenkomen om tot regulering, en du

1 juli was het Keti Koti, de dag waarop de afschaffing van de slavernij in Suriname in 1863 wordt herdacht en gevierd.  Als chocoholic, zich bewust van de misstanden als slavernij en kinderarbeid bij de huidige cacaoproductie, vroeg ik me plotseling af: hoe zit dat? Welke Nederlandse chocolademerken hebben een historie met Suriname? Is er een goed overzicht van de cacaogeschiedenis die beide landen delen, en in welke mate werden tot slaaf gemaakten gebruikt voor de cacaoproductie? Tot slot kwam de vraag bij mij op: zijn er nu nog merken waarvan de oorsprong in dit duistere deel van onze chocoladegeschiedenis ligt? Allereerst moet ik tot mijn schande bekennen dat ik gedurende mijn schoolcarrière wel het een en ander over Indonesië mocht leren, maar niets over de Surinaamse geschiedenis.   Ik dook enkele dagen onder in wat de digitale wereld aan informatie over dit thema te bieden heeft. Na verloop van tijd kwam het Surinaamse slavenregister tevoorschijn, dat sinds kort door het Nationaa

Onze multiculturele samenleving staat behoorlijk onder druk.  Ik, als chocoholic, zie de waarde van deze samenlevingsvorm dagelijks in, want chocolade is bij uitstek een product van een uitgebreid multicultiproces. Op 7 juli is het Wereld Chocolade Dag. Op deze datum in 1550 zou cacao aan het Spaanse hof zijn geïntroduceerd, om vandaar zijn zegetocht door Europa te beginnen.  Gedurende deze opmars heeft het gebruik van  cacao vanuit diverse Europese regio's invloed ondervonden en is het vervormd van een bitter, kruidig drankje voor de elite tot een helaas vaak veel te zoete, vette hap die spotgoedkoop te verkrijgen is.  De chocoladecultuur zoals we die nu kennen, kunnen we dus een inter-europees multicultureel erfgoed noemen.   De Franse bijdrage aan de chocoladecultuur zou ik willen samenvatten in twee begrippen. Als eerste het ontstaan van de  single origin  repen door de firma Bonnat. De gehele  craft chocolate- beweging vindt hierin zijn oorsprong.  Als tweede begrip zou ik het